-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint
-
-
47
|Esdras 22:47|
και πας ισραηλ εν ημεραις ζοροβαβελ διδοντες μεριδας των αδοντων και των πυλωρων λογον ημερας εν ημερα αυτου και αγιαζοντες τοις λευιταις και οι λευιται αγιαζοντες τοις υιοις ααρων
-
1
|Esdras 23:1|
εν τη ημερα εκεινη ανεγνωσθη εν βιβλιω μωυση εν ωσιν του λαου και ευρεθη γεγραμμενον εν αυτω οπως μη εισελθωσιν αμμανιται και μωαβιται εν εκκλησια θεου εως αιωνος
-
2
|Esdras 23:2|
οτι ου συνηντησαν τοις υιοις ισραηλ εν αρτω και εν υδατι και εμισθωσαντο επ' αυτον τον βαλααμ καταρασασθαι και εστρεψεν ο θεος ημων την καταραν εις ευλογιαν
-
3
|Esdras 23:3|
και εγενετο ως ηκουσαν τον νομον και εχωρισθησαν πας επιμικτος εν ισραηλ
-
4
|Esdras 23:4|
και προ τουτου ελιασιβ ο ιερευς οικων εν γαζοφυλακιω οικου θεου ημων εγγιων τωβια
-
5
|Esdras 23:5|
και εποιησεν αυτω γαζοφυλακιον μεγα και εκει ησαν προτερον διδοντες την μανααν και τον λιβανον και τα σκευη και την δεκατην του σιτου και του οινου και του ελαιου εντολην των λευιτων και των αδοντων και των πυλωρων και απαρχας των ιερεων
-
6
|Esdras 23:6|
και εν παντι τουτω ουκ ημην εν ιερουσαλημ οτι εν ετει τριακοστω και δευτερω του αρθασασθα βασιλεως βαβυλωνος ηλθον προς τον βασιλεα και μετα τελος ημερων ητησαμην παρα του βασιλεως
-
7
|Esdras 23:7|
και ηλθον εις ιερουσαλημ και συνηκα εν τη πονηρια η εποιησεν ελισουβ τω τωβια ποιησαι αυτω γαζοφυλακιον εν αυλη οικου του θεου
-
8
|Esdras 23:8|
και πονηρον μοι εφανη σφοδρα και ερριψα παντα τα σκευη οικου τωβια εξω απο του γαζοφυλακιου
-
9
|Esdras 23:9|
και ειπα και εκαθαρισαν τα γαζοφυλακια και επεστρεψα εκει σκευη οικου του θεου την μαναα και τον λιβανον
-
-
Sugestões
Clique para ler 2 Crônicas 29-31
19 de maio LAB 505
CORTANDO O MAL PELA RAÍZ
2Crônicas 29-31
Vamos continuar com nossa leitura bíblica? Em contraste com o exemplo do rei Acaz, hoje encontramos um rei fiel. Bom, né?
Quando o rei Ezequias chegou ao trono, a devastação do reinado que seu pai havia deixado, podia ser vista em todos os lugares. Era algo muito triste: “Em poucas e bem escolhidas palavras, o rei passou em revista a situação que enfrentava: o templo fechado e a cessação de todas as cerimônias no seu recinto; a idolatria flagrante praticada nas ruas da cidade e através do reino; a apostasia de multidões que poderiam ter permanecido leais a Deus se os líderes de Judá lhes tivessem dado um exemplo reto; e o declínio do reino e sua perda de prestígio na estima das nações ao redor.” Profetas e Reis, pág. 332. O profeta Miquéias descreve, com muita propriedade, sobre a condição espiritual de Judá no momento em que Ezequias tornou-se rei (ver Miquéias capítulos 2 e 3). Até os sacerdotes e os profetas tinham problemas espirituais sérios.
Provavelmente, você já deve ter visto aquele ditado que diz: “Filho de peixe, peixinho é.” Mas no caso de Acaz e Ezequias, isso não pode ser aplicado. Acaz foi apóstata, Ezequias foi fiel.
Veja as palavras de Ezequias: “Nossos pais foram infiéis; fizeram o que o nosso Deus reprova e O abandonaram. Desviaram o rosto do local da habitação do Senhor e deram-lhe as costas. Também fecharam as portas do pórtico e apagaram as lâmpadas. Não queimaram incenso nem apresentaram holocausto no santuário para o Deus de Israel” (2Crônicas 29:6-7).
Penso que o maior problema do tempo do pai de Ezequias, no assunto de apostasia, foi o fato de que eles fecharam o próprio templo. O edifício que o próprio Deus tinha fundado, o lugar onde o Senhor Se manifestaria ao Seu povo, o lugar onde as pessoas deveriam louvar a Deus, reconhecer a Deus como Criador e Redentor, o lugar onde Ele reinava e onde estava centralizada Sua atividade de salvação; tudo isso tinha sido abertamente abandonado pelas próprias pessoas que diziam que eram povo de Deus. Que mau testemunho! Como eles se rebaixaram!
Foi nesse contexto que chegou Ezequias. Ele não só restaurou a adoração correta, mas não perdeu tempo em arrancar todas as práticas errôneas, porque aparentemente sabia que, não importava quantas boas coisas instituísse, não importava quantas formas e tradições adequadas fossem seguidas, a existência de práticas pecaminosas iria fatalmente envenenar tudo.
Maus hábitos são como uma batata podre numa caixa de batatas boas: é só uma questão de tempo, e o mal leva tudo para o brejo. Corte o mal pela raiz.
Valdeci Júnior
Fátima Silva