-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Bibla Shqiptare
-
-
1
|2 Crônicas 34:1|
Josia ishte tetë vjeç kur filloi të mbretërojë, dhe mbretëroi tridhjetë e një vjet në Jeruzalem.
-
2
|2 Crônicas 34:2|
Ai bëri atë që është e drejtë në sytë e Zotit dhe ndoqi rrugët e Davidit, atit të tij, pa u shmangur as në të djathtë as në të majtë.
-
3
|2 Crônicas 34:3|
Në vitin e tetë të mbretërimit të tij, kur ende ishte djalosh, filloi të kërkojë Perëndinë e Davidit, atit të tij, dhe në vitin e dymbëdhjetë filloi ta pastrojë Judën dhe Jeruzalemin nga vendet e larta, nga Asherimët, nga shëmbëlltyrat e gdhendura dhe nga shëmbëlltyrat prej metali të shkrirë.
-
4
|2 Crônicas 34:4|
Para tij u shembën altaret e Baalit; përveç tyre shembi altaret e temjanit që ishin mbi ta, bëri copë-copë Asherimët, shëmbëlltyrat e gdhendura dhe shëmbëlltyrat prej metali të shkrirë dhe i bëri pluhur, të cilin e shpërndau mbi varret e atyre që u kishin ofruar flijime.
-
5
|2 Crônicas 34:5|
Pastaj dogji kockat e priftërinjve mbi altaret e tyre, dhe kështu pastroi Judën dhe Jeruzalemin.
-
6
|2 Crônicas 34:6|
Të njëjtën gjë bëri në qytetet e Manasit, të Efraimit dhe të Simeonit deri në Neftali, me sëpatat e tyre rreth e qark.
-
7
|2 Crônicas 34:7|
Kështu ai shkatërroi altarët dhe Asherimët, i bëri pluhur shëmbëlltyrat e gdhendura dhe rrëzoi tërë altarët e temjanit në gjithë vendin e Izraelit, pastaj u kthye në Jeruzalem.
-
8
|2 Crônicas 34:8|
Në vitin e tetëmbëdhjetë të mbretërimit të tij, mbasi pastroi vendin dhe tempullin, dërgoi Shafanin, birin e Atsaliahut, Maasejahun, qeveritarin e qytetit, dhe Joahun, birin e Joahazit, arkivistin,
-
9
|2 Crônicas 34:9|
Ata shkuan te kryeprifti Hilkiah dhe dorëzuan paratë që kishin sjellë në shtëpinë e Perëndisë, që derëtarët Levitë kishin mbledhur nga Manasi, nga Efraimi dhe tërë pjesa tjetër e Izraelit, nga tërë Juda dhe Beniamini dhe nga banorët e Jeruzalemit.
-
10
|2 Crônicas 34:10|
Pastaj ua dorëzuan punëtorëve të ngarkuar me mbikqyrjen e shtëpisë të Zotit, të cilët ua dhanë punëtorëve që punonin në shtëpinë e Zotit për ta riparuar dhe për të restauruar tempullin.
-
-
Sugestões
Clique para ler Isaías 30-33
31 de julho LAB 578
AI, AI, AI
Isaías 30-33
Ai, ai, ai, ai, ai... É o que um leitor superficial pode pensar, quando folhear a Bíblia nas páginas da leitura de hoje. Há uma porção de “ais”: Ai da cidade de Davi. Ai de Efraim. Ai contra a nação obstinada, ai dos que confiam no Egito, e por aí vai... Na realidade, no livro de Isaías, temos sete ais.
E o que eles significam? Se buscarmos na língua portuguesa, seja numa gramática ou dicionário, a palavra ai é uma interjeição que designa a dor. O ai representa a dor. Então, geralmente usamos “ai” em formato de grito, nem que seja baixinho. Às vezes, gritamos por alegria também, mas é mais difícil.
Na Bíblia, a palavra ai tem esse sentido de dor, não tanto como uma interjeição, mas como uma advertência. Cada vez que você ler essa palavra, principalmente nos títulos, ela aparece mais como advertência. Esse é o sentido. Ela é uma palavra usada para advertir as pessoas quanto aos prováveis sofrimentos futuros que elas estavam para enfrentar. Aqui, é como se o profeta estivesse dizendo: “Vocês estão cometendo tais e tais ações hoje, e então, amanhã terão que sofrer as respectivas consequências de todas elas.”
Ao fazer sua leitura bíblica de hoje, tire varias lições para sua vida, inclusive, a lição de que temos que levar as coisas muito a sério, quando paramos para pensar no que o amanhã nos reserva. Já parou para refletir a respeito? O que o amanhã reserva para você?
Quando começa ou começará seu futuro? Às vezes, quando as pessoas se deparam com esses questionamentos, infelizmente, elas já estão “comendo poeira”. O futuro para aquelas pessoas a quem o profeta Isaías proferiu os “sete ais” inegociavelmente chegou. Para algumas pessoas, até demorou um pouquinho mais, mas chegou. Agora, o futuro de outras pessoas que eram tão jovens não demorou praticamente nada e bum!!! Chegou! No entanto, muitas vezes o futuro chega para nós muito antes que imaginamos, não é verdade?
Não estou referindo-me só ao fato de morrer antes do tempo, mas de receber um peso de responsabilidade antes do que se espera; de perder alguém, de passar por uma crise, antes que se espere. Como podemos nos precaver sobre isso? Você sabe?
O povo, os companheiros de Isaías, foram pegos com as “calças curtas” porque não deram ouvido à Palavra de Deus. Mas, você não precisa repetir aquela sinistra história. Ainda há tempo para dedicar-se a dar ouvidos ao Livro Sagrado.
Então, use todas as oportunidades que você tiver para ficar ligado na Palavra de Deus, ficar “Por Dentro da Bíblia”. Tenha uma experiência única: você e Deus!
Valdeci Júnior
Fátima Silva