-
-
Dansk Bibel
-
-
27
|Daniel 8:27|
Men jeg, Daniel, lå syg en Tid lang; så stod jeg op og udførte min Gerning i kongens Tjeneste. Jeg var rædselslagen over Synet og forstod det ikke."
-
1
|Daniel 9:1|
I Darius, Ahasveruses søns første regeringsår, han som var af medisk Byrd og var blevet Konge over kaldæernes Rige,
-
2
|Daniel 9:2|
i hans første Regeringsår lagde jeg, Daniel, i Skrifterne Mærke til det Åremål, i hvilket Jerusalem efter HERRENs Ord til Profeten Jeremias skulde ligge i Grus, halvfjerdsindstyve År.
-
3
|Daniel 9:3|
Jeg vendte mit Ansigt til Gud Herren for at fremføre Bøn og Begæring under Faste i Sæk og Aske.
-
4
|Daniel 9:4|
Og jeg bad til HERREN min Gud, bekendte og sagde: "Ak, Herre, du store, forfærdelige Gud, som holder fast ved Pagten og Miskundheden mod dem, der elsker dig og holder dine Bud!"
-
5
|Daniel 9:5|
Vi har syndet og handlet ilde, været gudløse og genstridige; vi veg fra dine Bud og Vedtægter"
-
6
|Daniel 9:6|
og hørte ikke på dine Tjenere Profeterne, som talte i dit Navn til vore Konger, Fyrster og Fædre og til alt Folket i Landet.
-
7
|Daniel 9:7|
Du står med Retten, Herre, vi med vort Ansigts Blusel, som det nu viser sig, vi Judas Mænd, Jerusalems Borgere, ja alt Israel fjernt og nær i alle Lande, hvor du drev dem hen for deres Troløshed imod dig.
-
8
|Daniel 9:8|
Herre, vi står med vort Ansigts Blusel, vore Konger, Fyrster og Fædre, fordi vi syndede imod dig.
-
9
|Daniel 9:9|
Men hos Herren vor Gud er Barmhjertighed og Tilgivelse, thi vi stod ham imod
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Reis 1-2
10 de abril LAB 466
QUER TER SUCESSO? OUÇA
1Reis 01-02
Vamos continuar com o nosso plano anual de leitura diária da Bíblia? A história segue tratando dos mesmos personagens, o povo de Israel, mas mudamos de livro. Para mim, é um prazer muito grande fazer mais um comentário desses relatos sagrados.
Ontem, vimos sobre o fim do reinado de Davi, suas últimas palavras, um dos seus últimos atos – a construção de um altar de adoração ao Senhor e sobre o lindo cântico que ele escreveu, refletindo no quando Deus o havia abençoado. Hoje, no primeiro livro chamado Reis, a história começa com o ato tolo de Adonias. Ele era alguém que “deu murro em ponta de faca” por querer agir de forma diferente daquilo que Deus disse. Sabe, se não temos um claro mandado de Deus quanto a fazer alguma coisa, às vezes não compensa querermos nos meter a fazer aquilo que Ele não nos chamou para fazer. Muitas vezes, é melhor esperar Deus chamar e fazer somente o que Ele pediu e ter fé suficiente para descansar o resto nas mãos dEle porque Ele sabe o que é melhor. Forçar a barra não compensa. Veja o que aconteceu com Adonias. Quando alguém começa fazendo o que Deus não pediu para fazer, com a desculpa de que está fazendo algo para Deus, a teoria pode até ser bonita, mas no fim da história pode terminar acontecendo aquilo que Albert Einstein disse em um dos seus pensamentos: “A teoria sempre acaba, mais cedo ou mais tarde, assassinada pala experiência.”
Mas, continuando a história, logo após um tolo vem um sábio. Imagino que Salomão ficou lembrando dessas histórias que ele viu no começo da sua vida para escrever o livro de Provérbios. No início do seu reinado, vemos a participação ativa do rei Davi, dando as instruções básicas sobre como o jovem deveria proceder. Mais tarde, o sábio também iria abordar sobre a importância de dar ouvidos aos conselhos dos pais. Por que será, né? Certamente é porque ele deu ouvidos aos conselhos do seu pai. A Bíblia diz que “Salomão assentou-se no trono de Davi, seu pai, e o seu reinado foi firmemente estabelecido.” Encontramos esse verso logo após as instruções que Davi deu para Salomão. No final do capítulo, nos deparamos com uma declaração semelhante: “Assim o reino ficou bem estabelecido nas mãos de Salomão.”
Com o exemplo do sábio, percebemos que se quisermos fazer algo e ter sucesso, devemos ouvir os conselhos de Deus e dos pais tementes a Ele. Dessa forma, seremos BEM mais felizes, afinal, na multidão de conselhos encontramos sabedoria.
Vale a pena ouvir aqueles que são mais experientes. Seja humilde!
Valdeci Júnior
Fátima Silva