-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
78-
Karoli -
-
61
|Salmos 78:61|
Sõt fogságba viteté erejét, dicsõségét pedig ellenség kezébe.
-
62
|Salmos 78:62|
És fegyver alá rekeszté az õ népét; és az õ öröksége ellen felgerjede."
-
63
|Salmos 78:63|
Ifjait tûz emészté meg, és szüzei nem énekeltettek meg.
-
64
|Salmos 78:64|
Papjai fegyver miatt hullottak el, és özvegyei nem végezheték a siratást.
-
65
|Salmos 78:65|
Akkor felserkene az Úr, mintegy álomból; mint hõs, a ki bortól vigadoz;"
-
66
|Salmos 78:66|
És visszaveré ellenségeit; s örök gyalázatot vete reájok."
-
67
|Salmos 78:67|
Azután megútálá a József sátorát, és nem választá Efraim törzsét;"
-
68
|Salmos 78:68|
Hanem a Júda törzsét választá; a Sion hegyét, a melyet szeret."
-
69
|Salmos 78:69|
És megépíté szent helyét, mint egy magas [vár]at; mint a földet, a melyet örök idõre fundált."
-
70
|Salmos 78:70|
És kiválasztá Dávidot, az õ szolgáját, és elhozá õt a juhok aklaiból.
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva