-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint -
-
11
|2 Crônicas 23:11|
και εξηγαγεν τον υιον του βασιλεως και εδωκεν επ' αυτον το βασιλειον και τα μαρτυρια και εβασιλευσαν και εχρισαν αυτον ιωδαε και οι υιοι αυτου και ειπαν ζητω ο βασιλευς
-
12
|2 Crônicas 23:12|
και ηκουσεν γοθολια την φωνην του λαου των τρεχοντων και εξομολογουμενων και αινουντων τον βασιλεα και εισηλθεν προς τον βασιλεα εις οικον κυριου
-
13
|2 Crônicas 23:13|
και ειδεν και ιδου ο βασιλευς επι της στασεως αυτου και επι της εισοδου οι αρχοντες και αι σαλπιγγες περι τον βασιλεα και πας ο λαος ηυφρανθη και εσαλπισαν εν ταις σαλπιγξιν και οι αδοντες εν τοις οργανοις ωδοι και υμνουντες αινον και διερρηξεν γοθολια την στολην αυτης και εβοησεν και ειπεν επιτιθεμενοι επιτιθεσθε
-
14
|2 Crônicas 23:14|
και εξηλθεν ιωδαε ο ιερευς και ενετειλατο ιωδαε ο ιερευς τοις εκατονταρχοις και τοις αρχηγοις της δυναμεως και ειπεν αυτοις εκβαλετε αυτην εκτος του οικου και εισελθατε οπισω αυτης και αποθανετω μαχαιρα οτι ειπεν ο ιερευς μη αποθανετω εν οικω κυριου
-
15
|2 Crônicas 23:15|
και εδωκαν αυτη ανεσιν και διηλθεν δια της πυλης των ιππεων του οικου του βασιλεως και εθανατωσαν αυτην εκει
-
16
|2 Crônicas 23:16|
και διεθετο ιωδαε διαθηκην ανα μεσον αυτου και του λαου και του βασιλεως ειναι λαον τω κυριω
-
17
|2 Crônicas 23:17|
και εισηλθεν πας ο λαος της γης εις οικον βααλ και κατεσπασαν αυτον και τα θυσιαστηρια και τα ειδωλα αυτου ελεπτυναν και τον ματθαν ιερεα της βααλ εθανατωσαν εναντιον των θυσιαστηριων αυτου
-
18
|2 Crônicas 23:18|
και ενεχειρησεν ιωδαε ο ιερευς τα εργα οικου κυριου δια χειρος ιερεων και λευιτων και ανεστησεν τας εφημεριας των ιερεων και των λευιτων ας διεστειλεν δαυιδ επι τον οικον κυριου και ανενεγκαι ολοκαυτωματα κυριω καθως γεγραπται εν νομω μωυση εν ευφροσυνη και εν ωδαις δια χειρος δαυιδ
-
19
|2 Crônicas 23:19|
και εστησαν οι πυλωροι επι τας πυλας οικου κυριου και ουκ εισελευσεται ακαθαρτος εις παν πραγμα
-
20
|2 Crônicas 23:20|
και ελαβεν τους πατριαρχας και τους δυνατους και τους αρχοντας του λαου και παντα τον λαον της γης και ανεβιβασαν τον βασιλεα εις οικον κυριου και εισηλθεν δια της πυλης της εσωτερας εις τον οικον του βασιλεως και εκαθισαν τον βασιλεα επι τον θρονον της βασιλειας
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva