-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint
-
-
12
|Deuteronômio 7:12|
και εσται ηνικα αν ακουσητε παντα τα δικαιωματα ταυτα και φυλαξητε και ποιησητε αυτα και διαφυλαξει κυριος ο θεος σου σοι την διαθηκην και το ελεος ο ωμοσεν τοις πατρασιν υμων
-
13
|Deuteronômio 7:13|
και αγαπησει σε και ευλογησει σε και πληθυνει σε και ευλογησει τα εκγονα της κοιλιας σου και τον καρπον της γης σου τον σιτον σου και τον οινον σου και το ελαιον σου τα βουκολια των βοων σου και τα ποιμνια των προβατων σου επι της γης ης ωμοσεν κυριος τοις πατρασιν σου δουναι σοι
-
14
|Deuteronômio 7:14|
ευλογητος εση παρα παντα τα εθνη ουκ εσται εν υμιν αγονος ουδε στειρα και εν τοις κτηνεσιν σου
-
15
|Deuteronômio 7:15|
και περιελει κυριος απο σου πασαν μαλακιαν και πασας νοσους αιγυπτου τας πονηρας ας εωρακας και οσα εγνως ουκ επιθησει επι σε και επιθησει αυτα επι παντας τους μισουντας σε
-
16
|Deuteronômio 7:16|
και φαγη παντα τα σκυλα των εθνων α κυριος ο θεος σου διδωσιν σοι ου φεισεται ο οφθαλμος σου επ' αυτοις και ου λατρευσεις τοις θεοις αυτων οτι σκωλον τουτο εστιν σοι
-
17
|Deuteronômio 7:17|
εαν δε λεγης εν τη διανοια σου οτι πολυ το εθνος τουτο η εγω πως δυνησομαι εξολεθρευσαι αυτους
-
18
|Deuteronômio 7:18|
ου φοβηθηση αυτους μνεια μνησθηση οσα εποιησεν κυριος ο θεος σου τω φαραω και πασι τοις αιγυπτιοις
-
19
|Deuteronômio 7:19|
τους πειρασμους τους μεγαλους ους ειδοσαν οι οφθαλμοι σου τα σημεια και τα τερατα τα μεγαλα εκεινα την χειρα την κραταιαν και τον βραχιονα τον υψηλον ως εξηγαγεν σε κυριος ο θεος σου ουτως ποιησει κυριος ο θεος ημων πασιν τοις εθνεσιν ους συ φοβη απο προσωπου αυτων
-
20
|Deuteronômio 7:20|
και τας σφηκιας αποστελει κυριος ο θεος σου εις αυτους εως αν εκτριβωσιν οι καταλελειμμενοι και οι κεκρυμμενοι απο σου
-
21
|Deuteronômio 7:21|
ου τρωθηση απο προσωπου αυτων οτι κυριος ο θεος σου εν σοι θεος μεγας και κραταιος
-
-
Sugestões
Clique para ler Mateus 8-10
06 de outubro AB 645
CARRERAS
Mateus 05-07
Ao fazer a leitura de hoje, demore-se em Mateus 5:44-46. E pense na história abaixo, que nem todos conhecem, mas, que nos leva a pensar se precisamos mesmo conviver com rivalidades.
Você se lembra desses três nomes: “Plácido Domingo”, “José Carreras” e “Luciano Pavarotti”? Deles, quero referir-me a dois, dos três tenores que encantaram o mundo cantando juntos.
Mesmo quem nunca visitou a Espanha, conhece a rivalidade existente entre os catalães e os madrileños, dado que os catalães lutam pela autonomia numa Espanha dominada por Madri.
Pois bem, Plácido Domingo é madrileño, e José Carreras, Catalão. E devido a questões políticas, em 1984, Carreras e Domingo tornaram-se aferrados inimigos. Sempre muito solicitados em todo o mundo, ambos faziam questão de exigir nos seus contratos, que só atuariam em determinado espetáculo se o adversário não fosse convidado.
Em 1987, apareceu a Carreras um inimigo muito mais implacável que o seu rival, Plácido Domingo: For surpreendido por um diagnóstico terrível: leucemia. Sua luta contra o câncer foi muito difícil. Ele submeteu-se a diversos tratamentos, a um transplante de medula óssea, além de uma mudança de sangue, que o obrigava a viajar mensalmente até aos Estados Unidos. Nessas circunstâncias, não podia trabalhar. Apesar de ser dono de uma fortuna razoável, os elevadíssimos custos das viagens e dos tratamentos, dilapidaram as suas finanças. Quando não tinha mais condições financeiras, teve conhecimento da existência de uma fundação em Madri, cuja finalidade era apoiar o tratamento de doentes com leucemia.
Graças ao apoio da fundação “Formosa”, Carreras venceu a doença e voltou a cantar. Voltou a receber os altos cachês que merecia, e resolveu associar-se à fundação. E foi ao ler os seus estatutos que descobriu que o fundador, maior colaborador e presidente da fundação era Plácido Domingo. Logo, soube que Domingo tinha criado a fundação para ajudá-lo e que ficara no anonimato para que ele não se sentisse humilhado ao aceitar o auxilio do seu “inimigo”.
Mas... O mais comovente foi o encontro de ambos. Surpreendendo Plácido Domingo num dos seus concertos em Madri, Carreras interrompeu a atuação deste, subindo ao palco e humildemente, ajoelhou-se a seus pés, pediu-lhe desculpas e agradeceu-lhe publicamente. Plácido ajudou-o a levantar-se e com um forte abraço, selaram o início de uma grande e bela amizade.
Mais tarde, uma jornalista perguntou a Plácido Domingo, porque criara a fundação “Formosa”, num gesto que, além de ajudar um “inimigo”, ajudava também o único artista que poderia fazer-lhe concorrência. Sua resposta foi curta e definitiva: “-Porque uma voz como aquela não poderia perder-se.”.
Se nobreza humana (história real) serve-nos de inspiração e exemplo, quanto mais então, deve servir-nos, a leitura de hoje?
Valdeci Júnior