-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Bibla Shqiptare
-
-
21
|2 Reis 17:21|
Kur ai e shkëputi Izraelin nga shtëpia e Davidit, ata shpallën mbret Jeroboamin, birin e Nebatit; pastaj Jeroboami e shmangu Izraelin nga rruga e Zotit dhe e bëri të kryente një mëkat të madh.
-
22
|2 Reis 17:22|
Kështu bijtë e Izraelit ndoqën tërë mëkatet e kryera prej Jeroboamit dhe nuk u larguan prej tyre,
-
23
|2 Reis 17:23|
deri sa Zoti e largoi Izraelin nga prania e tij, ashtu si kishte thënë me anë të tërë profetëve të tij, shërbëtorëve të tij; dhe Izraeli u shpërngul kështu me dhunë në vendin e Asirisë, ku ndodhet sot e kësaj dite.
-
24
|2 Reis 17:24|
Pastaj mbreti i Asirisë solli njerëz nga Babilonia, nga Kuthahu, nga Ava, nga Hamathi dhe nga Sefarvaimi dhe i vendosi në qytetet e Samarisë në vend të bijve të Izraelit; kështu ata futën në dorë Samarinë dhe banuan në qytetet e saj.
-
25
|2 Reis 17:25|
Por në fillim të ngulimit të tyre atje, ata nuk kishin frikë nga Zoti; prandaj Zoti dërgoi në mes të tyre, disa luanë, të cilët vranë disa banorë.
-
26
|2 Reis 17:26|
Atëherë i thanë mbretit të Asirisë: "Njerëzit që ti i ke kaluar dhe vendosur në Samari nuk njohin ligjin e Perëndisë të vendit; prandaj ai ka dërguar në mes tyre luanë që i vrasin ata, sepse nuk njohin ligjin e Perëndisë të vendit".
-
27
|2 Reis 17:27|
Atëherë mbreti i Asirisë dha këtë urdhër, duke thënë: "Bëni që të kthehet një nga priftërinjtë që keni internuar që andej; ai të shkojë të vendoset pranë tyre dhe t´u mësoj ligjin e Perëndisë të vendit".
-
28
|2 Reis 17:28|
Kështu një nga priftërinjtë, që ishin internuar nga Samaria, shkoi dhe u vendos në Bethel dhe u mësoi atyre si duhet t´i druheshin Zotit.
-
29
|2 Reis 17:29|
Megjithatë, tërë këto kombe vazhduan të bëjnë perënditë e tyre dhe i vendosën në tempujt e vendeve të larta që kishin ndërtuar Samaritanët, çdo komb në qytetin ku banonte.
-
30
|2 Reis 17:30|
Ata të Babilonisë bënë Sukoth-Benothin, ata të Kuthit Nergalin, ata të Hamathit Ashiman;
-
-
Sugestões
Clique para ler Isaías 30-33
31 de julho LAB 578
AI, AI, AI
Isaías 30-33
Ai, ai, ai, ai, ai... É o que um leitor superficial pode pensar, quando folhear a Bíblia nas páginas da leitura de hoje. Há uma porção de “ais”: Ai da cidade de Davi. Ai de Efraim. Ai contra a nação obstinada, ai dos que confiam no Egito, e por aí vai... Na realidade, no livro de Isaías, temos sete ais.
E o que eles significam? Se buscarmos na língua portuguesa, seja numa gramática ou dicionário, a palavra ai é uma interjeição que designa a dor. O ai representa a dor. Então, geralmente usamos “ai” em formato de grito, nem que seja baixinho. Às vezes, gritamos por alegria também, mas é mais difícil.
Na Bíblia, a palavra ai tem esse sentido de dor, não tanto como uma interjeição, mas como uma advertência. Cada vez que você ler essa palavra, principalmente nos títulos, ela aparece mais como advertência. Esse é o sentido. Ela é uma palavra usada para advertir as pessoas quanto aos prováveis sofrimentos futuros que elas estavam para enfrentar. Aqui, é como se o profeta estivesse dizendo: “Vocês estão cometendo tais e tais ações hoje, e então, amanhã terão que sofrer as respectivas consequências de todas elas.”
Ao fazer sua leitura bíblica de hoje, tire varias lições para sua vida, inclusive, a lição de que temos que levar as coisas muito a sério, quando paramos para pensar no que o amanhã nos reserva. Já parou para refletir a respeito? O que o amanhã reserva para você?
Quando começa ou começará seu futuro? Às vezes, quando as pessoas se deparam com esses questionamentos, infelizmente, elas já estão “comendo poeira”. O futuro para aquelas pessoas a quem o profeta Isaías proferiu os “sete ais” inegociavelmente chegou. Para algumas pessoas, até demorou um pouquinho mais, mas chegou. Agora, o futuro de outras pessoas que eram tão jovens não demorou praticamente nada e bum!!! Chegou! No entanto, muitas vezes o futuro chega para nós muito antes que imaginamos, não é verdade?
Não estou referindo-me só ao fato de morrer antes do tempo, mas de receber um peso de responsabilidade antes do que se espera; de perder alguém, de passar por uma crise, antes que se espere. Como podemos nos precaver sobre isso? Você sabe?
O povo, os companheiros de Isaías, foram pegos com as “calças curtas” porque não deram ouvido à Palavra de Deus. Mas, você não precisa repetir aquela sinistra história. Ainda há tempo para dedicar-se a dar ouvidos ao Livro Sagrado.
Então, use todas as oportunidades que você tiver para ficar ligado na Palavra de Deus, ficar “Por Dentro da Bíblia”. Tenha uma experiência única: você e Deus!
Valdeci Júnior
Fátima Silva