-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Dutch Staten Vertaling
-
-
22
|Jeremias 9:22|
Spreek: Zo spreekt de HEERE: Ja, een dood lichaam des mensen zal liggen, als mest op het open veld, en als een garve achter den maaier, die niemand opzamelt.
-
23
|Jeremias 9:23|
Zo zegt de HEERE: Een wijze beroeme zich niet in zijn wijsheid, en de sterke beroeme zich niet in zijn sterkheid; een rijke beroeme zich niet in zijn rijkdom;
-
24
|Jeremias 9:24|
Maar die zich beroemt, beroeme zich hierin, dat hij verstaat, en Mij kent, dat Ik de HEERE ben, doende weldadigheid, recht en gerechtigheid op de aarde, want in die dingen heb Ik lust, spreekt de HEERE.
-
25
|Jeremias 9:25|
Ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat Ik bezoeking zal doen over alle besnedenen, met degenen, die de voorhuid hebben;
-
26
|Jeremias 9:26|
Over Egypte, en over Juda, en over Edom, en over de kinderen Ammons, en over Moab, en over allen, die aan de hoeken afgekort zijn, die in de woestijn wonen; want al de heidenen hebben de voorhuid, maar het ganse huis Israels heeft de voorhuid des harten.
-
1
|Jeremias 10:1|
Hoort het woord, dat de HEERE tot ulieden spreekt, o huis Israels!
-
2
|Jeremias 10:2|
Zo zegt de HEERE: Leert den weg der heidenen niet, en ontzet u niet voor de tekenen des hemels, dewijl zich de heidenen voor dezelve ontzetten.
-
3
|Jeremias 10:3|
Want de inzettingen der volken zijn ijdelheid; want het is hout, dat men uit het woud gehouwen heeft, een werk van des werkmeesters handen met de bijl.
-
4
|Jeremias 10:4|
Men pronkt het op met zilver en met goud; zij hechten ze met nagelen en met hameren, opdat het niet waggele.
-
5
|Jeremias 10:5|
Zij zijn gelijk een palmboom van dicht werk, maar kunnen niet spreken; zij moeten gedragen worden, want zij kunnen niet gaan; vreest niet voor hen, want zij kunnen geen kwaad doen, ook is er geen goeddoen bij hen.
-
-
Sugestões
Clique para ler Zacarías 1-4
29 de setembro LAB 638
ROUPAS IMPURAS, VESTES NOBRES
Zacarias 01-04
Lembro-me, como se fosse hoje, do constrangimento que passei, na entrevista de admissão do meu primeiro emprego depois de terminar minha primeira faculdade. Eu era novo e inexperiente.
Saíra da formatura e tinha ido viajar com meus melhores amigos. Estava no sul do Chile, quando recebi o chamado urgente. Deveria passar em São Paulo e depois estar em Brasília em poucos dias. Foi uma correria: caronas, ônibus, táxis... Mas cheguei a tempo, mas não a contento. Depois de viajar mais de 6000 Kms, suado, barbudo, cabeludo e com a mesmo jeans de alguns dias, eu não tinha escolha. Ou entrava, naquele momento, na sala do presidente, ou não teria tempo para agarrar o emprego. O que acha que escolhi?
É claro que eu me sentia um porco. Roupas sujas fazem isso com a gente. Elas fazem com que nos sintamos envergonhados e embaraçados. Imagine-se na presença de alguém importante, cheirando a gambá, e cheio de manchas. E se houvesse ainda um assistente de pé perto de você, rindo e apontando, não teria vontade de fugir e esconder-se?
Esse foi o tipo de situação que o sumo-sacerdote Josué enfrentou na visão de Zacarias: de pé diante do anjo do Senhor, trajando roupas sujas, com Satanás ali perto pronto para apontar todos os seus pecados e erros passados.
Nós também nos sentimos assim às vezes. Um erro, uma escorregada no pecado, é como uma mancha embaraçosa. Pode nos deixar encolhidos o restante do dia, ou pelo resto da vida. E Satanás aproveita cada oportunidade para nos lembrar nossas manchas.
Mas Deus toma medidas drásticas. Ele arranca nossas roupas sujas. Depois nos reveste de vestes nobres. Ou, como diz o livro de Apocalipse, “linho fino, brilhante e puro”. Aqueles que usam essas roupas brancas “lavaram as suas vestes e as alvejaram no sangue do Cordeiro” (Apocalipse 19:8; 7:14).
Na próxima vez em que você pecar, na próxima vez em que você ouvir a voz de Satanás acusando-o de coisas erradas que fez, faça este exercício em sua imaginação espiritual. Primeiro, saia dessas roupas sujas. Depois lave-as no sangue de Jesus. Tire-as, brancas e reluzentes, e vista-as de novo. Agora coloque-se diante de Deus, diante dos anjos e diante do grande Acusador, vestido em trajes finos e limpos, de cabeça erguida, porque você é feito e considerado um vencedor.
O otimismo de Zacarias (veja também Isaías 1:18) é a garantia de que a nossa admissão não é baseada no que somos, mas no que Deus vê que podemos chegar a ser.
Fonte: Texto adaptado da meditação da página 1129 da “Bíblia Devocional da Mulher (Nova Versão Internacional”, Editora Vida.
Valdeci Júnior
Fátima Silva