-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Dutch Staten Vertaling
-
-
7
|Josué 17:7|
Zodat de landpale van Manasse was van Aser af tot Michmetath, die voor aan Sichem is; en deze landpale gaat ter rechterhand tot aan de inwoners van En-Tappuah.
-
8
|Josué 17:8|
Manasse had wel het land van Tappuah, maar Tappuah zelve, aan de landpale van Manasse, hadden de kinderen van Efraim.
-
9
|Josué 17:9|
Daarna komt de landpale af naar de beek Kana tegen het zuiden der beek. Deze steden zijn van Efraim in het midden der steden van Manasse; en de landpale van Manasse is aan het noorden der beek, en haar uitgangen zijn aan de zee.
-
10
|Josué 17:10|
Het was van Efraim tegen het zuiden, en tegen het noorden was het van Manasse, en de zee was zijn landpale; en aan het noorden stieten zij aan Aser, en aan het oosten aan Issaschar.
-
11
|Josué 17:11|
Want Manasse had, in Issaschar en in Aser, Beth-Sean en haar onderhorige plaatsen, en Jibleam en haar onderhorige plaatsen, en de inwoners te Dor en haar onderhorige plaatsen, en de inwoners te En-Dor en haar onderhorige plaatsen, en de inwoners te Thaanach en haar onderhorige plaatsen, en de inwoners te Megiddo en haar onderhorige plaatsen: drie landstreken.
-
12
|Josué 17:12|
En de kinderen van Manasse konden de inwoners van die steden niet verdrijven; want de Kanaanieten wilden in hetzelve land wonen.
-
13
|Josué 17:13|
En het geschiedde, als de kinderen Israels sterk werden, zo maakten zij de Kanaanieten cijnsbaar; maar zij verdreven hen niet ganselijk.
-
14
|Josué 17:14|
Toen spraken de kinderen van Jozef tot Jozua, zeggende: Waarom hebt gij mij ten erfdeel maar een lot en een snoer gegeven, daar ik toch een groot volk ben, voor zoveel de HEERE mij dus verre gezegend heeft?
-
15
|Josué 17:15|
Jozua nu zeide tot henlieden: Dewijl gij een groot volk zijt, zo ga op naar het woud, en houw daar voor u af in het land der Ferezieten en der Refaieten, dewijl u het gebergte van Efraim te eng is.
-
16
|Josué 17:16|
Toen zeiden de kinderen van Jozef: Dat gebergte zou ons niet genoegzaam zijn; er zijn ook ijzeren wagens bij alle Kanaanieten, die in het land des dals wonen, bij die te Beth-Sean en haar onderhorige plaatsen, en die in het dal van Jizreel zijn.
-
-
Sugestões
Clique para ler Números 31-32
22 de fevereiro LAB 419
ESQUEMA DIVINO
Números 31-32
E aí, como vai a luta? Difícil? Ou você está vencendo? Já viu aquele ditado que diz que “a vida é dura para quem é mole e que a vida é mole para quem é duro?” Não concordo com ele, pelo menos plenamente. Muitas vezes, a vida é injusta. Existem muitas pessoas boas que tentam ser “duras”, mas não conseguem vencer, ao passo que tem muito canalha que se dá bem na vida. Não adianta nos iludirmos porque isso acontece sim. Vivemos em um mundo imperfeito, destruído pelo pecado. Se não acontecesse, bons soldados nunca morreriam na guerra, lutando.
Na nossa leitura de hoje, encontramos muitas lutas. Há a vingança contra os midianitas e o compromisso do pessoal das tribos de Rúben e Gade de serem fiéis, mantendo-se ao lado dos irmãos israelitas deles, lutando até o fim. Eles lutavam por Deus, pela Sua causa, com Deus, em nome dEle, para defender Sua vontade, vencer o pecado e estabelecer Seu reino na Terra. Não era injusto fazer isso. Deus dava o tempo de misericórdia através desse mesmo povo, desses mesmos israelitas. Se você folhear algumas páginas anteriores, verá que há algum tempo, os midianitas, por muito tempo, tiveram a oportunidade de arrependimento deles, mas não quiseram. Então, o mal que não se arrepende e não quer se render ao bem precisa ser banido para que o caos não prevaleça. Concorda?
Nessa mesma história, vemos que ninguém precisa se desesperar com as possíveis injustiças que ocorrem na vida. Para vencer na luta da vida, o que precisa não é ser duro, mas sim dependente. A vida pode ser dura para quem é mole ou duro, mas não tem como ser destrutiva ou injusta para quem depende de Deus, porque Ele é o justo juiz. Por isso, o que mais encontramos nas promessas dos lutadores de Números 32 é que eles lutariam perante o Senhor, com o Senhor, ao lado do Senhor. Portanto, não há razão de desespero. Por mais que o mal apareça, por mais que pareça os próprios irmãos lhe abandonarão, por mais que a luta esteja sendo difícil, por mais que a vida pareça dura, ela não será injusta e destrutiva, se você decidir entregar as batalhas da vida nas mãos de Deus, se resolver travar sua luta perante Ele e se render como um ser dependente do poder Divino. Dessa forma, não há batalha que não possa ser vencida, em nome de Jesus.
Dependa de Deus, permanecendo na comunhão que Ele oferece, juntamente com os filhos do Senhor, nos planos que Ele já traçou para você seguir. Fique no esquema divino! E viva em paz!
Valdeci Júnior
Fátima Silva