-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Greek (OT) Septuagint -
-
1
|Josué 16:1|
και εγενετο τα ορια υιων ιωσηφ απο του ιορδανου του κατα ιεριχω απ' ανατολων και αναβησεται απο ιεριχω εις την ορεινην την ερημον εις βαιθηλ λουζα
-
2
|Josué 16:2|
και εξελευσεται εις βαιθηλ και παρελευσεται επι τα ορια του χαταρωθι
-
3
|Josué 16:3|
και διελευσεται επι την θαλασσαν επι τα ορια απταλιμ εως των οριων βαιθωρων την κατω και εσται η διεξοδος αυτων επι την θαλασσαν
-
4
|Josué 16:4|
και εκληρονομησαν οι υιοι ιωσηφ εφραιμ και μανασση
-
5
|Josué 16:5|
και εγενηθη ορια υιων εφραιμ κατα δημους αυτων και εγενηθη τα ορια της κληρονομιας αυτων απο ανατολων αταρωθ και εροκ εως βαιθωρων την ανω και γαζαρα
-
6
|Josué 16:6|
και διελευσεται τα ορια επι την θαλασσαν εις ικασμων απο βορρα θερμα περιελευσεται επι ανατολας εις θηνασα και σελλησα και παρελευσεται απ' ανατολων εις ιανωκα
-
7
|Josué 16:7|
και εις μαχω και αταρωθ και αι κωμαι αυτων και ελευσεται επι ιεριχω και διεκβαλει επι τον ιορδανην
-
8
|Josué 16:8|
και απο ταφου πορευσεται τα ορια επι θαλασσαν επι χελκανα και εσται η διεξοδος αυτων επι θαλασσαν αυτη η κληρονομια φυλης εφραιμ κατα δημους αυτων
-
9
|Josué 16:9|
και αι πολεις αι αφορισθεισαι τοις υιοις εφραιμ ανα μεσον της κληρονομιας υιων μανασση πασαι αι πολεις και αι κωμαι αυτων
-
10
|Josué 16:10|
και ουκ απωλεσεν εφραιμ τον χαναναιον τον κατοικουντα εν γαζερ και κατωκει ο χαναναιος εν τω εφραιμ εως της ημερας ταυτης εως ανεβη φαραω βασιλευς αιγυπτου και ελαβεν αυτην και ενεπρησεν αυτην εν πυρι και τους χαναναιους και τους φερεζαιους και τους κατοικουντας εν γαζερ εξεκεντησαν και εδωκεν αυτην φαραω εν φερνη τη θυγατρι αυτου
-
-
Sugestões

Clique para ler Filipenses 1-4
03 de Dezembro LAB 703
SOMOS INDIVÍDUOS INTERDEPENDENTES
Efésios 04-06
Ao estudar Efésios, você pode pedir a ajuda de Deus para compreender o conceito profundo de que os papéis da sociedade não tornam as pessoas mais ou menos importantes. Os papéis na sociedade são a maneira do Senhor dar a cada um de nós, diferentes oportunidades para servirmos uns aos outros em amor. Ao fazer a leitura de hoje, tente resumir, em duas ou três frases, os ensinos mais importantes que conseguir encontrar na mesma. Você pode fazer isso concentrando-se exatamente no paradoxo crítico de que embora os papeis da sociedade não definam a importância da pessoa, no cristianismo são vistos como oportunidade para servir aos outros.
Por exemplo. Se um casal, embora cristão, adota a noção pagã de liderança, de que maneira resolverá seus conflitos? Se outro casal, também cristão, aceita o conceito cristão, tendo Jesus como modelo, terá suas resoluções de conflitos iguais às do primeiro casal? Em que consistirão as diferenças? É aí que entram os conceitos profundos dos papéis de cada pessoa no interrelacionamento cristão, expressados na preocupação do parágrafo acima. Isto é um desafio muito grande, para cada um de nós. E é por isto que precisamos da armadura de Deus.
Para que você fixe bem, em sua mente, o que a leitura bíblica de hoje pode ensinar, você pode fazer um exercício. A “lição de casa” é: resuma, brevemente, a armadura de Deus, numa folha de papel. Ela é muito importante. É através dela que somos capacitados a reconhecer as armadilhas que Satanás trama com a finalidade de desintegrar nossa a comunhão que temos uns com os outros e também a unidade da igreja. A explicação disto tudo, você está podendo ler no livro de Efésios. Ao terminar de fazer o resumo, então volte e destaque qual peça da armadura é mais importante para você, e ao final, escreva um parágrafo justificando a razão. Que parte da armadura é mais importante para você? Por quê?
Isto é muito pessoal. Assim como a armadura de Saul não serviu em Davi, a experiência de relacionamento com Deus de cada um de nós não veste o irmão. Deus nos fez, embora semelhantes, personalizados. E como um Pai que tudo entende, nos ama, nos aceita, nos redime, e nos conduz, de acordo com o nosso jeito pessoal de ser. É claro que o nosso jeito de ser precisa ser modelado por Ele. Mas cada um de sua forma, com sua própria experiência com Deus.
Apesar disso, não deixamos de ser comunidade. Vivemos interdependentemente numa troca mútua de compartilhar experiências necessárias à nossa própria existência. Dependemos da família, da comunidade, da sociedade e da igreja.
Valdeci Júnior
Fátima Silva