-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Tagalog - Ang Dating Biblia (1905)
-
-
1
|1 Crônicas 11:1|
Nang magkagayo'y ang buong Israel ay nagpipisan kay David sa Hebron, na nagsasabi, Narito, kami ay iyong buto at iyong laman.
-
2
|1 Crônicas 11:2|
Nang mga panahong nakaraan, sa makatuwid baga'y nang si Saul ay hari, ikaw ang pumapatnubay at nagpapasok sa Israel: at sinabi sa iyo ng Panginoon mong Dios, Iyong aalagaan ang aking bayang Israel, at ikaw ay magiging pangulo ng aking bayang Israel.
-
3
|1 Crônicas 11:3|
Sa gayo'y lahat ng mga matanda sa Israel ay nagsiparoon sa hari sa Hebron; at si David ay nakipagtipan sa kanila sa Hebron sa harap ng Panginoon, at kanilang pinahiran ng langis si David na hari sa Israel, ayon sa salita ng Panginoon sa pamamagitan ni Samuel.
-
4
|1 Crônicas 11:4|
At si David at ang buong Israel ay naparoon sa Jerusalem (na siyang Jebus); at ang mga Jebuseo na mga tagaroon sa lupain, ay nangandoon.
-
5
|1 Crônicas 11:5|
At sinabi ng mga taga Jebus kay David, Ikaw ay hindi makapapasok rito. Gayon ma'y sinakop ni David ang katibayan ng Sion; na siyang bayan ni David.
-
6
|1 Crônicas 11:6|
At sinabi ni David, Sinomang sumakit sa mga Jebuseo na una ay magiging pinuno at kapitan. At si Joab na anak ni Sarvia ay sumampang una, at naging pinuno.
-
7
|1 Crônicas 11:7|
At si David ay tumahan sa katibayan; kaya't kanilang tinawag na bayan ni David.
-
8
|1 Crônicas 11:8|
At kaniyang itinayo ang bayan sa palibot, mula sa Millo hanggang sa palibot: at hinusay ni Joab ang nalabi sa bayan.
-
9
|1 Crônicas 11:9|
At si David ay dumakila ng dumakila; sapagka't ang Panginoon ng mga hukbo ay sumasa kaniya.
-
10
|1 Crônicas 11:10|
Ang mga ito ang mga pinuno ng mga makapangyarihang lalake na nasa kay David, na napakilala na malakas na kasama niya sa kaniyang kaharian, na kasama ng buong Israel, upang gawin siyang hari, ayon sa salita ng Panginoon tungkol sa Israel.
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 20-23
16 de agosto LAB 594
QUER EVITAR RISCOS?
Jeremias 20-23
O que você tem aprendido, ao ler o livro de Jeremias? Da leitura de hoje, aprendi algumas coisas muito interessantes e quero compartilhá-las com você. Em Jeremias 19-20:6 você tem a confrontação entre Jeremias e Pasur. O pau quebrou! O sacerdote mandou amarrar o profeta no tronco e esbofeteá-lo. Mas, mesmo assim, Jeremias não se intimidou em cumprir sua tarefa. Isso pode servir de exemplo para você, meu querido. Você é uma testemunha de Jesus? Então, não se intimide. Não tenha vergonha de dar o seu testemunho. Demonstre sua fé.
As “confissões de Jeremias (Jeremias 20:7-18)” são duas declarações do profeta. A primeira (versos 7-13) começa uma queixa e termina com um hino de louvor. E a lição que tiramos é a de que embora tenhamos muitos espinhos no caminho, vamos terminar sempre cantando e louvando a Deus. Ele nos aconselha a, em tudo, dar graças (1Tessalonicenses 5:18), por saber que quem canta é mais feliz. E na segunda confissão (versos 14-18), Jeremias não para de louvar, mesmo em meio ao peso da dor que o ministério lhe trazia.
Em Jeremias 21:1-10, o profeta põe o dedo na ferida dos moradores de Jerusalém. Imagine um imigrante do terceiro mundo, nos Estados Unidos, praguejando, em alto e bom som, a tudo e a todos os americanos! Se você não é um tchê, imagine-se, hospedado na casa de um gaúcho, falando que deseja a destruição de todo o Rio Grande do Sul! Seria loucura, não seria? Pois a atitude de Jeremias foi nesse nível de loucura, aos olhos humanos, com a insistente manchete: Predita a Destruição de Jerusalém Por Nabucodonosor. Esta predição e os conselhos que a acompanharam granjearam para Jeremias o rótulo de traidor. Ele quase que foi martirizado por isso. E Jeremias 22 explica o porquê. Se estrangeiros perguntassem por que Jerusalém tinha sido destruída, a resposta seria: “Porque deixaram a aliança do Senhor seu Deus, e adoraram a outros deuses e o serviram”.
E a série de pronunciamentos que segue sendo apresentada pelo texto – contra Salum, Jeoacaz, Jeoaquim e Jeconias – é, na realidade, uma só coisa: profecias contra a casa real de Judá. Trata-se de uma coleção de declarações feitas em épocas diferentes (cada um deles, na época do respectivo rei a que se refere) e juntados aí, mas, todos eles, condenando as ações daquela nação de judeus. A nação estava ligada ao Senhor por um concerto, e não poderiam repudiá-lo impunemente.
Você já entregou seu coração a Jesus? Já? Isto é uma aliança. E você não pode repudiar a isto, e não esperar que tal atitude não lhe traga conseqüências.
Servir a Jesus compensa.
Valdeci Júnior
Fátima Silva