-
-
Tagalog - Ang Dating Biblia (1905)
-
-
1
|1 Timóteo 1:1|
Si Pablo, na apostol ni Cristo Jesus ayon sa utos ng Dios na ating Tagapagligtas, at ni Cristo Jesus na ating pagasa;
-
2
|1 Timóteo 1:2|
Kay Timoteo na aking tunay na anak sa pananampalataya: Biyaya, kahabagan, at kapayapaan nawang mula sa Dios na Ama at kay Jesucristo na Panginoon natin.
-
3
|1 Timóteo 1:3|
Kung paanong ipinamanhik ko sa iyo na ikaw ay matira sa Efeso, nang pumaparoon ako sa Macedonia, upang maipagbilin mo sa ilang tao na huwag magsipagturo ng ibang aral,
-
4
|1 Timóteo 1:4|
Ni huwag makinig sa mga katha at sa mga kasaysayan ng mga lahi na walang katapusan, na pinanggagalingan ng pagtatalo, at hindi ng pagkakatiwalang mula sa Dios na nasa pananampalataya; ay gayon din ang ipinamamanhik ko ngayon.
-
5
|1 Timóteo 1:5|
Nguni't ang kinauuwian ng bilin ay ang pagibig na nagbubuhat sa malinis na puso at sa mabuting budhi at sa pananampalatayang hindi paimbabaw:
-
6
|1 Timóteo 1:6|
Na pagkasinsay ng iba sa mga bagay na ito ay nagsibaling sa walang kabuluhang pananalita;
-
7
|1 Timóteo 1:7|
Na nagsisipagnasang maging mga guro ng kautusan, bagaman di nila natatalastas kahit ang kanilang sinasabi, kahit ang kanilang buong tiwalang pinatutunayan.
-
8
|1 Timóteo 1:8|
Datapuwa't nalalaman natin na ang kautusan ay mabuti, kung ginagamit ng tao sa matuwid,
-
9
|1 Timóteo 1:9|
Yamang nalalaman ito, na ang kautusan ay hindi ginawa dahil sa taong matuwid, kundi sa mga walang kautusan at manggugulo, dahil sa masasama at mga makasalanan, dahil sa mga di banal at mapaglapastangan, dahil sa nagsisipatay sa ama at sa nagsisipatay sa ina, dahil sa mga mamamatay-tao,
-
10
|1 Timóteo 1:10|
Dahil sa mga nakikiapid, dahil sa mga mapakiapid sa kapuwa lalake, dahil sa mga nagnanakaw ng tao, dahil sa mga bulaan, dahil sa mga mapagsumpa ng kabulaanan, at kung mayroon pang ibang bagay laban sa mabuting aral;
-
-
Sugestões
Clique para ler Neemias 12-13
28 de maio LAB 514
ZELO
Neemias 12-13
Concluí a leitura de hoje e fui almoçar. Deixei para escrever o comentário depois que almoçasse. No restaurante, me assentei à mesa com cinco colegas de trabalho, que estavam discutindo sobre assuntos de profecia. Mas a preocupação deles era o zelo pela igreja ao tratar do assunto de dom profético. Percebi que eles estavam mais preocupados em zelar pelo nome de Deus, do ministério e da igreja que em compreender determinadas definições teológicas.
Então, me deu um insight! Lembrei do personagem da nossa leitura bíblica. Neemias: alguém extremamente zeloso pela Obra de Deus. Na rodinha de amigos, onde ouvi a conversa sobre profecia, no zelo pela pregação, era uma discussão pacífica, tudo numa boa. Mas, às vezes, entre as pessoas que trabalham diretamente no serviço efetivo da Obra de Deus, as discussões ficam bem acaloradas.
Isso já aconteceu comigo uma vez. No meu contexto de trabalho, estávamos sofrendo com um problema há três anos. E esse problema prejudicava o andamento do trabalho de Deus. Todos sabiam que o problema poderia ser resolvido e como resolvê-lo. Mas, já estávamos com três anos de jugo, e a pessoa que tinha que resolver parecia não se importar. Um dia, a bomba estourou na minha mão. Então, eu disse uma frase de impacto bem forte, desliguei minha máquina, levantei da minha mesa e fui embora. Meu chefe veio conversar comigo depois. Ele perguntou por que eu tinha ficado com raiva das pessoas e de quem eu tinha ficado com raiva. Fui pego de surpresa, porque eu não tinha me perguntado sobre isso. Parei para pensar no assunto e cheguei a uma conclusão: não tive raiva de ninguém. Meu chefe perguntou: “Então, por que estava tão preocupado consigo mesmo?” Mais uma vez, ele me pegou de surpresa, mas de novo não era aquela a questão. Refleti e respondi: Eu não estava preocupado comigo mesmo. Tanto é que me expus.
Depois de fazermos uma análise, descobrimos que minha irritação era para com a negligência existente, naquele contexto, na Obra de Deus. Tomei uma atitude radical por zelo, por amor ao trabalho do Senhor. E sabe que terminou sendo uma bênção aquela decisão radical? Depois do ocorrido, o problema passou a desenrolar-se e ser resolvido.
Hoje, olho para trás e vejo que Deus estava guiando tudo. Creio que quando nos colocamos nas mãos de Deus, Ele guia. Mas, na época, eu não via isso. Senti-me mal pela decisão forte que eu havia tomado. Mas quando li o final do livro de Neemias, percebi que a mesma coisa acontecia com os personagens bíblicos. Por isso, não tenha medo de lutar pela honra do nome de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva