-
-
Tagalog - Ang Dating Biblia (1905) -
-
11
|Joel 1:11|
Mangahiya kayo, Oh kayong mga mangbubukid, manambitan kayo, Oh kayong mga maguubas, dahil sa trigo at dahil sa cebada; sapagka't ang pagaani sa bukid ay nawala.
-
12
|Joel 1:12|
Ang puno ng ubas ay natuyo, at ang puno ng higos ay nalalanta; ang puno ng granada, ang puno ng palma ay gayon din at ang puno ng manzanas, lahat ng punong kahoy sa parang ay tuyo; sapagka't ang kagalakan ay nawala sa mga anak ng mga tao.
-
13
|Joel 1:13|
Mangagbigkis kayo ng kayong magaspang, at magsipanaghoy kayong mga saserdote; manambitan kayo, kayong mga tagapangasiwa ng dambana; halikayo, magsihiga kayo magdamag sa kayong magaspang, kayong mga tagapangasiwa ng aking Dios: sapagka't ang handog na harina at ang inuming handog ay nahiwalay sa bahay ng inyong Dios.
-
14
|Joel 1:14|
Mangaghayag kayo ng ayuno, magsitawag kayo ng isang takdang kapulungan, inyong pisanin ang mga matanda at ang lahat na mananahan sa lupain sa bahay ng Panginoon ninyong Dios, at magsidaing kayo sa Panginoon.
-
15
|Joel 1:15|
Sa aba ng araw na yaon! sapagka't ang kaarawan ng Panginoon ay malapit na, at darating na parang kagibaan na mula sa Makapangyarihan sa lahat.
-
16
|Joel 1:16|
Hindi baga ang pagkain ay nahiwalay sa ating mga mata, oo, ang kagalakan at ang kasayahan ay nahiwalay sa bahay ng ating Dios?
-
17
|Joel 1:17|
Ang mga binhi ay nangabubulok sa kanilang bugal; ang mga kamalig ay nangakahandusay na sira, ang mga imbakan ay bagsak; sapagka't ang trigo ay natuyo.
-
18
|Joel 1:18|
Ganyan na lamang ang ungal ng mga hayop! ang mga kawan ng mga hayop ay natitigilan, sapagka't wala silang pastulan; oo, ang mga kawan ng tupa ay nangapahamak.
-
19
|Joel 1:19|
Oh Panginoon, sa iyo'y dumadaing ako: sapagka't sinupok ng apoy ang mga pastulan sa ilang, at sinunog ng liyab ang lahat na punong kahoy sa parang.
-
20
|Joel 1:20|
Oo, ang mga hayop sa bukid ay nagsisihingal sa iyo; sapagka't ang mga batis ng tubig ay nangatuyo, at sinupok ng apoy ang mga pastulan sa ilang.
-
-
Sugestões
Clique para ler Números 31-32
22 de fevereiro LAB 419
ESQUEMA DIVINO
Números 31-32
E aí, como vai a luta? Difícil? Ou você está vencendo? Já viu aquele ditado que diz que “a vida é dura para quem é mole e que a vida é mole para quem é duro?” Não concordo com ele, pelo menos plenamente. Muitas vezes, a vida é injusta. Existem muitas pessoas boas que tentam ser “duras”, mas não conseguem vencer, ao passo que tem muito canalha que se dá bem na vida. Não adianta nos iludirmos porque isso acontece sim. Vivemos em um mundo imperfeito, destruído pelo pecado. Se não acontecesse, bons soldados nunca morreriam na guerra, lutando.
Na nossa leitura de hoje, encontramos muitas lutas. Há a vingança contra os midianitas e o compromisso do pessoal das tribos de Rúben e Gade de serem fiéis, mantendo-se ao lado dos irmãos israelitas deles, lutando até o fim. Eles lutavam por Deus, pela Sua causa, com Deus, em nome dEle, para defender Sua vontade, vencer o pecado e estabelecer Seu reino na Terra. Não era injusto fazer isso. Deus dava o tempo de misericórdia através desse mesmo povo, desses mesmos israelitas. Se você folhear algumas páginas anteriores, verá que há algum tempo, os midianitas, por muito tempo, tiveram a oportunidade de arrependimento deles, mas não quiseram. Então, o mal que não se arrepende e não quer se render ao bem precisa ser banido para que o caos não prevaleça. Concorda?
Nessa mesma história, vemos que ninguém precisa se desesperar com as possíveis injustiças que ocorrem na vida. Para vencer na luta da vida, o que precisa não é ser duro, mas sim dependente. A vida pode ser dura para quem é mole ou duro, mas não tem como ser destrutiva ou injusta para quem depende de Deus, porque Ele é o justo juiz. Por isso, o que mais encontramos nas promessas dos lutadores de Números 32 é que eles lutariam perante o Senhor, com o Senhor, ao lado do Senhor. Portanto, não há razão de desespero. Por mais que o mal apareça, por mais que pareça os próprios irmãos lhe abandonarão, por mais que a luta esteja sendo difícil, por mais que a vida pareça dura, ela não será injusta e destrutiva, se você decidir entregar as batalhas da vida nas mãos de Deus, se resolver travar sua luta perante Ele e se render como um ser dependente do poder Divino. Dessa forma, não há batalha que não possa ser vencida, em nome de Jesus.
Dependa de Deus, permanecendo na comunhão que Ele oferece, juntamente com os filhos do Senhor, nos planos que Ele já traçou para você seguir. Fique no esquema divino! E viva em paz!
Valdeci Júnior
Fátima Silva