-
-
Νέα Ελλη -
-
1
|1 Tessalonicenses 1:1|
[] Παυλος και Σιλουανος και Τιμοθεος προς την εκκλησιαν των Θεσσαλονικεων εν Θεω, τω Πατρι και Κυριω Ιησου Χριστω· χαρις ειη υμιν και ειρηνη απο Θεου Πατρος ημων και Κυριου Ιησου Χριστου.
-
2
|1 Tessalonicenses 1:2|
[] Ευχαριστουμεν παντοτε τον Θεον περι παντων υμων και σας μνημονευομεν εν ταις προσευχαις ημων,
-
3
|1 Tessalonicenses 1:3|
αδιαλειπτως ενθυμουμενοι το εις την πιστιν εργον σας και τον κοπον της αγαπης και την υπομονην της ελπιδος του Κυριου ημων Ιησου Χριστου εμπροσθεν του Θεου και Πατρος ημων,
-
4
|1 Tessalonicenses 1:4|
εξευροντες, αδελφοι ηγαπημενοι υπο Θεου, την εκλογην σας,
-
5
|1 Tessalonicenses 1:5|
διοτι το ευαγγελιον ημων δεν εγεινεν εις εσας εν λογω μονον, αλλα και εν δυναμει και εν Πνευματι Αγιω και εν πληροφορια πολλη, καθως εξευρετε οποιοι υπηρξαμεν μεταξυ σας δια σας.
-
6
|1 Tessalonicenses 1:6|
[] Και σεις εγεινετε μιμηται ημων και του Κυριου, δεχθεντες τον λογον εν μεσω πολλης θλιψεως μετα χαρας Πνευματος Αγιου,
-
7
|1 Tessalonicenses 1:7|
ωστε εγεινετε τυποι εις παντας τους πιστευοντας εν τη Μακεδονια και τη Αχαια.
-
8
|1 Tessalonicenses 1:8|
Διοτι απο σας εξηχησεν ο λογος του Κυριου ουχι μονον εν τη Μακεδονια και Αχαια, αλλα και εν παντι τοπω εφθασεν η φημη της προς τον Θεον πιστεως σας, ωστε ημεις δεν εχομεν χρειαν να λαλωμεν τι.
-
9
|1 Tessalonicenses 1:9|
Διοτι αυτοι διηγουνται περι ημων οποιαν εισοδον ελαβομεν προς εσας, και πως επεστρεψατε προς τον Θεον απο των ειδωλων, δια να δουλευητε Θεον ζωντα και αληθινον,
-
10
|1 Tessalonicenses 1:10|
και να προσμενητε τον Υιον αυτου εκ των ουρανων, τον οποιον ανεστησεν εκ νεκρων, τον Ιησουν, οστις ελευθερονει ημας απο της μελλουσης οργης.
-
-
Sugestões

Clique para ler Efésios 1-3
01 de Dezembro LAB 701
OS-TENTAÇÃO
Gálatas 04-06
Nós cristãos ativos freqüentadores de igreja cometemos um erro crasso: o ato da alienação exclusivista. Ostentamos a bandeira da prática religiosa de uma forma tão marcante que chegamos a dar a impressão de que não queremos mais ter contato com a sociedade na qual vivemos. Um dos comportamentos que nos impõe esse fator “cultural” é a maneira como nos vestimos para ir à igreja. Enquanto dizemos que temos que ir a Cristo como estamos, por Ele nos aceitar como somos, damos a impressão de que estamos buscando uma aceitação através da nossa apresentação pessoal em nossas reuniões de culto. É claro que é importante dar o nosso melhor para Deus, inclusive, no vestir-se. Mas, será que o nosso melhor é o mais caro? O mais ostensivo? Ou, até mesmo, o mais esquisito?
Várias vezes, já ouvi moradores comuns de um bairro referirem-se à igreja existente no bairro, à qual eles não freqüentam, como “igreja dos ricos”. Porque vêem todos, sempre, chegando e saindo vestidos de gala. Em plenos 35 graus, de terno e gravata! Isto é muito diferente, para não dizer, ridículo. Coloque-se no lugar de um sem-igreja, que, por iniciativa própria, resolve ir a uma igreja. Ele se arruma da melhor forma possível: calça jeans, sport fino, etc. E quando chega no encontro dos crentes, vê que está muito abaixo do nível. Deve pensar: “nossa, para que Cristo me aceite, vou ter que gastar uma nota mudando meu guarda-roupas”.
A realidade é que muitos não vão à igreja por comunhão, mas por ostentação. E são diferentes, os tipos de ostentação. Nem todas as pessoas ostentam a mesma coisa. Uns ostentam a tradição da família, que, sustentando um sobrenome que lhes dê orgulho, acham-se os donos daquela comunidade de crentes. Outros ostentam o carro, e fazem questão de chegar e sair do estacionamento do templo no momento em que tem mais pessoas o possível espalhadas pelo pátio. Outros ostentam os filhos: que lindo e maravilhoso, ser elogiado por uma família modelo! Ainda há aqueles que querem ostentar idéias, e, depois de muito estudo, vão à reunião dos fiéis para fazer uma exposição de sua intelectualidade. Tem também aqueles que ostentam “poder” ou status, por uma função que exerce no serviço da igreja. Certos jovens ostentam a namorada. Habilidosos ostentam o talento. E assim, podemos nos ver na arquibancada, contemplando a passarela “da(os)tentação”.
Você é tentado a ostentar o quê? Pense. Lembre-se do que Paulo disse: “Quanto a mim, que eu jamais me glorie, a não ser na cruz de nosso Senhor Jesus Cristo, por meio da qual o mundo foi crucificado para mim, e eu para o mundo”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva