-
-
Νέα Ελλη
-
-
1
|Lamentações 1:1|
[] Πως εκαθησε μονη η πολις η πεπληθυμμενη λαων. Κατεστη ως χηρα η πεπληθυμμενη εν εθνεσιν, η αρχουσα εν ταις επαρχιαις· εγεινεν υποτελης.
-
2
|Lamentações 1:2|
Ακαταπαυστως κλαιει την νυκτα και τα δακρυα αυτης καταρρεουσιν επι τας σιαγονας αυτης· εκ παντων των αγαπωντων αυτην δεν υπαρχει ο παρηγορων αυτην· παντες οι φιλοι αυτης εφερθησαν προς αυτην απιστως· εχθροι εγειναν εις αυτην.
-
3
|Lamentações 1:3|
Ηχμαλωτισθη ο Ιουδας υπο θλιψεως και υπο βαρειας δουλειας· καθηται εν τοις εθνεσι· δεν ευρισκει αναπαυσιν· παντες οι διωκται αυτου κατελαβον αυτον εν μεσω των στενων.
-
4
|Lamentações 1:4|
Αι οδοι της Σιων πενθουσι, διοτι ουδεις ερχεται εις τας εορτας· πασαι αι πυλαι αυτης ειναι ερημοι οι ιερεις αυτης αναστεναζουσιν· αι παρθενοι αυτης ειναι περιλυποι και αυτη πληρης πικριας.
-
5
|Lamentações 1:5|
Οι εναντιοι αυτης εγειναν κεφαλη, οι εχθροι αυτης ευημερουσι· διοτι ο Κυριος κατεθλιψεν αυτην δια το πληθος των ανομιων αυτης· τα νηπια αυτης επορευθησαν εις αιχμαλωσιαν εμπροσθεν του εχθρου.
-
6
|Lamentações 1:6|
Και εφυγεν απο της θυγατρος Σιων πασα η δοξα αυτης· οι αρχοντες αυτης εγειναν ως ελαφοι μη ευρισκουσαι βοσκην, και εβαδιζον χωρις δυναμεως εμπροσθεν του διωκοντος.
-
7
|Lamentações 1:7|
Ενεθυμηθη η Ιερουσαλημ εν ταις ημεραις της θλιψεως αυτης και της εξωσεως αυτης παντα τα επιθυμητα αυτης, τα οποια ειχεν απο χρονων αρχαιων, οτε επεσεν ο λαος αυτης εις την χειρα του εχθρου και δεν υπηρχεν ο βοηθων αυτην· ειδον αυτην οι εχθροι, εγελασαν επι τη καταπαυσει αυτης.
-
8
|Lamentações 1:8|
Αμαρτιαν ημαρτησεν η Ιερουσαλημ· δια τουτο εγεινεν ως ακαθαρτος· παντες οι δοξαζοντες αυτην κατεφρονησαν αυτην, διοτι ειδον την ασχημοσυνην αυτης· αυτη δε ανεστεναζε και απεστραφη εις τα οπισω.
-
9
|Lamentações 1:9|
Η ακαθαρσια αυτης ητο εις τα κρασπεδα αυτης· δεν ενεθυμηθη τα τελη αυτης· οθεν εταπεινωθη εξαισιως· δεν υπηρχεν ο παρηγορων αυτην. Ιδε, Κυριε, την θλιψιν μου, διοτι εμεγαλυνθη ο εχθρος.
-
10
|Lamentações 1:10|
Ο εχθρος εξηπλωσε την χειρα αυτου επι παντα τα επιθυμητα αυτης· διοτι αυτη ειδε τα εθνη εισερχομενα εις το αγιαστηριον αυτης, τα οποια προσεταξας να μη εισελθωσιν εις την συναγωγην σου.
-
-
Sugestões
Clique para ler Isaías 15-19
27 de julho LAB 574
O NOSSO DEUS É INTERNACIONALMENTE SOBERANO
Isaías 15-19
Hoje, quero dar uma injeção de ânimo em você para que fique mais ativo ainda no programa “Por Dentro da Bíblia”. E sabe como se faz isso? Lendo, diariamente, os capítulos bíblicos escolhidos. É um plano que temos de ler a Bíblia toda em um ano, apenas alguns capítulos a cada dia. Fácil, não é mesmo?
Nem sempre! Durante esses dias, por exemplo, estamos lendo uma sequência de capítulos do livro de Isaías, que desanima muito. Tem que ter raça para continuar lendo. Sei que você tem essa garra, mas quero lhe dar uma dica. Estamos lendo uma série de profecias que o Senhor fez naquela época, no tempo de Isaías, contra várias nações diferentes. E o que isso tem a ver conosco? Hum! Esse é o desafio que quero lhe dar. Não desanime de ler! Está desafiante ter perseverança para continuar lendo? Então, nessas horas, é aí que você pega e lê cavando bem a fundo, em todos os detalhes, para ver que lições espirituais você pode encontrar para sua vida.
Os capítulos para hoje são 15-19, mas essa seção de profecias contra as nações estrangeiras vão do capítulo 13-23. São oráculos contra nações estrangeiras, pronunciados em diferentes ocasiões, em aproximadamente 634 a.C. a, no máximo, 700 a.C.
Dentre as várias lições espirituais que essas profecias sugerem, podemos mencionar as seguintes:
1. Deus é um Deus Universal. Ninguém escapa da Sua visão panorâmica. Assim como julga a todos, então pode amar a todos também;
2. Deus tem interesse em todas as nações, em todas as pessoas. Ele não as quer só para puni-las, mas também para salvar;
3. Aprendendo, juntamente com o item 2, todo o mundo, não escapando ninguém, deve uma resposta ao Juiz, que é o Senhor de toda a Terra;
4. Um dia, as nações reconhecerão que o Deus de Israel é o Deus soberano e deve ser o Salvador. Para poder cumprir o plano de Deus de que um dia Ele quer oferecer para todas as nações, os mesmos privilégios espirituais que Ele dá ao Seu povo, vemos isso em Isaías 18:22.
Mas veja bem. No capítulo 17, versos 12 e 13, você aprende que as nações, em seu desassossego, são como o mar agitado por uma tempestade. Porém, voltando para Isaías 14:32, você vê que no meio da tempestade tem um farol, que é Sião. E no capítulo 19, versos 24 e 25, vem a esperança de que, depois da tempestade, num futuro trazido por Deus, surgirá um continente de nações remidas pela graça divina. Amém!
Louvado seja Deus por nos salvar a despeito de nós mesmos!
Valdeci Júnior
Fátima Silva