-
-
Νέα Ελλη -
-
1
|Amós 1:1|
[] Οι λογοι του Αμως, οστις ητο εκ των βοσκων της Θεκουε, τους οποιους ειδε περι του Ισραηλ εν ταις ημεραις Οζιου βασιλεως του Ιουδα, και εν ταις ημεραις Ιεροβοαμ, υιου του Ιωας βασιλεως του Ισραηλ, δυο ετη προ του σεισμου.
-
2
|Amós 1:2|
Και ειπεν, Ο Κυριος θελει βρυχησει εκ Σιων και θελει εκπεμψει την φωνην αυτου εξ Ιερουσαλημ· και αι κατοικιαι των ποιμενων θελουσι πενθησει, και η κορυφη του Καρμηλου θελει ξηρανθη.
-
3
|Amós 1:3|
[] Ουτω λεγει Κυριος· δια τας τρεις παραβασεις της Δαμασκου και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτης, διοτι ηλωνισαν την Γαλααδ με τριβολους σιδηρους·
-
4
|Amós 1:4|
αλλα θελω εξαποστειλει πυρ εις τον οικον Αζαηλ και θελει καταφαγει τα παλατια του Βεν-αδαδ.
-
5
|Amós 1:5|
Και θελω συντριψει τους μοχλους της Δαμασκου και εξολοθρευσει τον κατοικον απο της πεδιαδος Αβεν και τον κρατουντα το σκηπτρον απο του οικου Εδεν, και ο λαος της Συριας θελει φερθη αιχμαλωτος εις Κιρ, λεγει Κυριος.
-
6
|Amós 1:6|
Ουτω λεγει Κυριος· Δια τας τρεις παραβασεις της Γαζης και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτης· διοτι ηχμαλωτισαν τον λαον μου αιχμαλωσιαν τελειαν, δια να παραδωσωσιν αυτους εις τον Εδωμ·
-
7
|Amós 1:7|
αλλα θελω εξαποστειλει πυρ εις το τειχος της Γαζης και θελει καταφαγει τα παλατια αυτης.
-
8
|Amós 1:8|
Και θελω εξολοθρευσει τον κατοικον απο της Αζωτου και τον κρατουντα το σκηπτρον απο της Ασκαλωνος, και θελω στρεψει την χειρα μου εναντιον της Ακκαρων και το υπολοιπον των Φιλισταιων θελει απολεσθη, λεγει Κυριος ο Θεος.
-
9
|Amós 1:9|
Ουτω λεγει Κυριος· Δια τας τρεις παραβασεις της Τυρου και δια τας τεσσαρας δεν θελω αποστρεψει την τιμωριαν αυτης· διοτι παρεδωκαν τον λαον μου εις αιχμαλωσιαν τελειαν εις τον Εδωμ και δεν ενεθυμηθησαν την αδελφικην συνθηκην·
-
10
|Amós 1:10|
αλλα θελω εξαποστειλει πυρ εις το τειχος της Τυρου και θελει καταφαγει τα παλατια αυτης.
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 CorÃntios 5-7
26 de novembro LAB 696
SEJA UM POTE DE JESUS
2CorÃntios 01-04
Certo carregador de água tinha 2 grandes potes, cada um pendurado numa ponta de um cabo, o qual ele carregava sobre seus ombros. Um dos potes tinha uma rachadura, enquanto o outro pote era perfeito e sempre levava a porção completa de água até o final da longa caminhada.
O pote rachado chegava só com a metade.
Por 2 anos isto se repetiu diariamente, com o carregador trazendo apenas um pote e meio de água.
Naturalmente, o pote perfeito estava orgulhoso de seu desempenho, perfeito para o propósito a que tinha sido feito.
Mas o pobre pote rachado estava envergonhado de sua própria imperfeição, e miserável por ser capaz de alcançar apenas metade daquilo a que tinha sido feito para fazer.
Depois de 2 anos do que sentia ser uma falha insuportável, ele um dia falou ao carregador perto de um riacho:
-Estou envergonhado de mim mesmo, disse o pote, e eu quero me desculpar com você.
- Por quê? - perguntou o carregador.
- Do que você está envergonhado?
- Tenho conseguido, nestes últimos 2 anos, entregar apenas metade de meu carregamento porque esta rachadura faz com que a água vaze por todo o caminho.
Por minha causa, você tem que realizar todo este trabalho, e você não recebe todo o valor de seus esforços, disse o pote.
O carregador sentiu pena do velho pote rachado, e em sua compaixão ele disse:
- Enquanto nós voltarmos à casa, eu quero que você note as flores lindas que há ao longo da trilha.
De fato, Ã medida que eles subiram a colina, o velho pote rachado notou o sol que aquecia as lindas flores silvestres ao lado da trilha, e isto o animou um pouco.
Mas ao final da trilha, ele ainda se sentia mal porque tinha vazado metade de seu carregamento, e novamente se desculpou com o carregador por sua falha.
O carregador disse ao pote:
- Você notou que havia flores apenas em seu lado da trilha, mas nenhuma do lado do outro pote?
É porque eu sempre soube da sua rachadura,e eu aproveitei isso para o bem.
- Eu plantei sementes de flores do seu lado da trilha, e a cada dia enquanto eu voltava do riacho, você as regou. Por 2 anos eu tenho sido capaz de colher estas lindas flores para decorar a minha mesa.
Sem você ser do jeito que você é, e com a rachadura que você tem eu nunca teria esta beleza para embelezar a minha casa.
Mesmo sentindo-se imperfeito, descubra, na leitura de hoje, que tipo de pote, vaso, você pode ser para Jesus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva