-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη -
-
11
|Números 28:11|
Και εις τας νεομηνιας σας θελετε προσφερει ολοκαυτωμα προς τον Κυριον, δυο μοσχους και ενα κριον, επτα αρνια ενιαυσια, αμωμα·
-
12
|Números 28:12|
και δι' εκαστον μοσχον τρια δεκατα σεμιδαλεως εζυμωμενης με ελαιον δια προσφοραν εξ αλφιτων, και δια τον ενα κριον δυο δεκατα σεμιδαλεως εζυμωμενης με ελαιον δια προσφοραν εξ αλφιτων·
-
13
|Números 28:13|
και ανα εν δεκατον σεμιδαλεως εζυμωμενης με ελαιον δια προσφοραν εξ αλφιτων δι' εκαστον αρνιον, προς ολοκαυτωμα, θυσιαν γινομενην δια πυρος εις οσμην ευωδιας προς τον Κυριον.
-
14
|Números 28:14|
Και η σπονδη αυτων θελει εισθαι οινος, το ημισυ του ιν δια τον μοσχον, και το τριτον του ιν δια τον κριον, και το τεταρτον του ιν δια το αρνιον. Τουτο ειναι το ολοκαυτωμα εκαστου μηνος, κατα τους μηνας του ενιαυτου.
-
15
|Números 28:15|
Και εις τραγος εξ αιγων θελει προσφερεσθαι προς τον Κυριον εις προσφοραν περι αμαρτιας, εκτος του παντοτεινου ολοκαυτωματος και της σπονδης αυτου.
-
16
|Números 28:16|
[] Και την δεκατην τεταρτην ημεραν του πρωτου μηνος ειναι το πασχα του Κυριου.
-
17
|Números 28:17|
Και την δεκατην πεμπτην του μηνος τουτον ειναι εορτη· επτα ημερας θελουσι τρωγεσθαι αζυμα.
-
18
|Números 28:18|
Εν τη πρωτη ημερα θελει εισθαι συγκαλεσις αγια· δεν θελετε καμνει ουδεν εργον δουλευτικον.
-
19
|Números 28:19|
Και θελετε προσφερει θυσιαν γινομενην δια πυρος, ολοκαυτωμα προς τον Κυριον, δυο μοσχους εκ βοων και ενα κριον και επτα αρνια ενιαυσια· αμωμα θελουσιν εισθαι εις εσας.
-
20
|Números 28:20|
Και η εξ αλφιτων προσφορα αυτων θελει εισθαι σεμιδαλις εζυμωμενη με ελαιον· τρια δεκατα θελετε προσφερει δια τον μοσχον και δυο δεκατα δια τον κριον.
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva