-
-
Cornilescu
-
-
1
|Lamentações 4:1|
Vai! cum s'a înegrit aurul, şi cum s'a schimbat aurul cel curat! Cum s-au risipit pietrele sfîntului Locaş pela toate colţurile uliţelor!
-
2
|Lamentações 4:2|
Cum sînt priviţi acum fiii Sionului, cei aleşi şi preţuiţi ca aurul curat altă dată, cum sînt priviţi acum, vai! Ca nişte vase de pămînt, şi ca o lucrare făcută de mînile olarului!
-
3
|Lamentações 4:3|
Chiar şi şacalii îşi apleacă ţîţa, şi dau să sugă puilor lor; dar fiica poporului meu a ajuns fără milă, ca struţii din pustie.
-
4
|Lamentações 4:4|
Limba sugătorului i se lipeşte de cerul gurii, uscată de sete; copiii cer pîne, dar nimeni nu le -o dă.
-
5
|Lamentações 4:5|
Ceice se hrăneau cu bucate alese, leşină pe uliţe. Ceice fuseseră crescuţi crescuţi în purpură se bucură acum de o grămadă de gunoi!
-
6
|Lamentações 4:6|
Căci vina fiicei poporului meu este mai mare decît păcatul Sodomei, care a fost nimicită într'o clipă, fără să fi pus cineva mîna pe ea.
-
7
|Lamentações 4:7|
Voivozii ei erau mai strălucitori decît zăpada, mai albi decît laptele; trupul le era mai roş decît mărgeanul; faţa le era ca safirul.
-
8
|Lamentações 4:8|
Dar acum înfăţişarea le este mai negricioasă decît funinginea; aşa că nu mai sînt cunoscuţi pe uliţe, pielea le este lipită de oase, uscată ca lemnul.
-
9
|Lamentações 4:9|
Ceice pier ucişi de sabie sînt mai fericiţi decît ceice pier de foame, cari cad sleiţi de puteri, din lipsa roadelor cîmpului!
-
10
|Lamentações 4:10|
Femeile, cu toată mila lor, îşi fierb copiii, cari le slujesc ca hrană, în mijlocul prăpădului fiicei poporului meu.
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Reis 5-6
12 de abril LAB 468
CONSTRUÇÃO DA ALVORADA
1Reis 05-06
Quando eu morava em Brasília, de vez em quando, tinha que ir ao Palácio da Alvorada. Então, sempre que recebia um visitante, parente ou amigo que viesse de longe, eu servia de guia turístico. Ao fazer a visita, a pessoa queria conhecer a casa do presidente. Você já foi lá? Se não, imagino que já tenha visto o Palácio da Alvorada, pelo menos, pela televisão.
Você sabe que o Palácio da Alvorada, que é a residência do presidente da República, foi inaugurado em 29 de junho de 1958? Portanto, se acha que está morando numa casa velha, pergunto: sua casa tem mais de meio século de construída? A casa dele tem mais de cinquenta anos!
Quanto ao seu tamanho, a área do Palácio da Alvorada ocupa dez mil metros quadrados. Já pensou? Só de área construída são sete mil e trezentos metros. É uma casa comprida. Tem cento e dez metros de comprimento por apenas trinta de largura, e o pé direito do mezanino mede nove metros.
Seu jardim é muito interessante. Há um caminho tortuoso, criado por um paisagista japonês, que percorre seis quilômetros sem repetir o percurso.
Mas a essa altura, você deve estar questionando: “E daí?” Essa é justamente a pergunta que me leva à preocupação quando penso em outra construção de patrimônio nacional, mas que é muito mais importante, porém é esquecida. O Palácio da Alvorada, pelo menos, é mostrado na TV de vez em quando. Essa construção praticamente não é comentada por nenhuma mídia. É por isso que resolvi falar da sua importância nesta mídia. E não venha me dizer “e daí?” para ela, ok? Mas sei que você não faria isso porque gosta de ler o comentário do “Por Dentro da Bíblia” por tratar justamente da Palavra de Deus. Aliás, a construção da qual estou falando está na leitura de hoje.
Gostaria de lhe dar uma dica. Você permite? Faça sua leitura de hoje usando a “Bíblia Nova Tradução na Linguagem de Hoje” ou “Nova Versão Internacional”. No capítulo cinco, você verá os preparativos de Davi e Salomão para que o templo do Senhor fosse construído. Em 1Reis 6, encontrará a real descrição da construção do Templo. Como é algo bem detalhado, lhe incentivo a ler o texto bíblico em uma versão moderna. Tente imaginar, rabiscar, desenhar e, se possível, até pintar essa construção. Por estar envolvido com essa planta, na realidade, ao fazer a leitura, você estará plantando a fé e a solidez espiritual dentro do seu coração, além de continuar a construção do seu relacionamento com Deus. Meu desejo é que essa construção faça nascer-lhe uma nova alvorada!
Valdeci Júnior
Fátima Silva