-
-
Νέα Ελλη -
-
1
|1 João 5:1|
[] Πας οστις πιστευει οτι ο Ιησους ειναι ο Χριστος, εκ του Θεου εγεννηθη, και πας οστις αγαπα τον γεννησαντα αγαπα και τον γεννηθεντα εξ αυτου.
-
2
|1 João 5:2|
Εκ τουτου γνωριζομεν οτι αγαπωμεν τα τεκνα του Θεου, οταν τον Θεον αγαπωμεν και τας εντολας αυτου φυλαττωμεν.
-
3
|1 João 5:3|
Διοτι αυτη ειναι η αγαπη του Θεου, το να φυλαττωμεν τας εντολας αυτου· και αι εντολαι αυτου βαρειαι δεν ειναι.
-
4
|1 João 5:4|
Διοτι παν ο, τι εγεννηθη εκ του Θεου νικα τον κοσμον· και αυτη ειναι η νικη η νικησασα τον κοσμον, η πιστις ημων.
-
5
|1 João 5:5|
Τις ειναι ο νικων τον κοσμον ειμη ο πιστευων οτι ο Ιησους ειναι ο Υιος του Θεου;
-
6
|1 João 5:6|
[] Ουτος ειναι ο ελθων δι' υδατος και αιματος, Ιησους ο Χριστος· ουχι δια του υδατος μονον, αλλα δια του υδατος και του αιματος· και το Πνευμα ειναι το οποιον μαρτυρει, επειδη το Πνευμα ειναι η αληθεια.
-
7
|1 João 5:7|
Διοτι τρεις ειναι οι μαρτυρουντες εν τω ουρανω, ο Πατηρ, ο Λογος και το Αγιον Πνευμα, και ουτοι οι τρεις ειναι εν·
-
8
|1 João 5:8|
και τρεις ειναι οι μαρτυρουντες εν τη γη, το Πνευμα και το υδωρ και το αιμα, και οι τρεις ουτοι αναφερονται εις το εν.
-
9
|1 João 5:9|
Εαν δεχωμεθα την μαρτυριαν των ανθρωπων, η μαρτυρια του Θεου ειναι μεγαλητερα· διοτι αυτη ειναι η μαρτυρια του Θεου, την οποιαν εμαρτυρησε περι του Υιου αυτου.
-
10
|1 João 5:10|
[] Οστις πιστευει εις τον Υιον του Θεου εχει την μαρτυριαν εν εαυτω· οστις δεν πιστευει εις τον Θεον, εκαμεν αυτον ψευστην, διοτι δεν επιστευσεν εις την μαρτυριαν, την οποιαν εμαρτυρησεν ο Θεος περι του Υιου αυτου.
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 Tessalonicenses 1-5
05 de Dezembro LAB 705
COLOSSENSES
Colossenses
De acordo com o Seventh Day Adventist Dictionary, “Kolossai” era uma cidade da Ásia Menor, a sudoeste da Frígia, no rio Lycus, não muito longe do local onde o rio desagua no Maeander. Situando-se a 17.5 km de Laodiceia e a 21 km de Hierápolis, encontrando-se, originalmente, na grande rota comercial que partia de Éfeso, via Magnésia, Colosso e Tarso, terminando na Síria.
Colosso é mencionada por Herodoto e Xenofonte como sendo uma cidade grande e rica. Devia a sua riqueza principalmente à lã e à tinta violeta, chamada colossinus, que aí se produzia. Quando a rota comercial mudou, Colosso entrou em declínio. Podem ainda ser vistas algumas ruínas de Colosso perto da aldeia de Honaz. A população do tempo do Novo Testamento era composta principalmente por frígios, gregos e judeus, embora predominassem os frígios.
A igreja cristã dos colossenses provavelmente tenha sido fundada por Epafras (1:7). Mais tarde, um certo Arquipo passou a ser o seu líder (4:17; Filemon 2). Nos tempos de Paulo, parece que as reuniões eram realizadas na casa de Filemon, o dono de Onésimo, escravo fugitivo convertido por Paulo em Roma e que, mais tarde, voltou para o seu dono (4:10-12). A leitura de hoje, é a carta que Paulo escreveu à igreja desta cidade.
Nesta carta, o apóstolo aconselhou, não somente aos colossenses, mas a todos os cristãos, inclusive a nós, quanto à importância dos relacionamentos cristãos. O cristão precisa ter um autêntico relacionamento com Cristo. É também importante ao cristão, relacionar-se bem com os outros cristãos. E você encontra esta ênfase em toda esta carta. O próprio autor da carta já a introduz com esta preocupação para consigo mesmo, na maneira que introduz o prefácio, com uma saudação. Em seguida, em sua ação de graças, ele lembra a todos os crentes sobre a dependência de Deus, Aquele que deve ser o nosso amigo mais íntimo.
Na esfera cristã, relacionar-se não é somente conversar uns com os outros, mas também pelos outros. Como assim? Conversando com Deus sobre os outros cristãos, orando por eles. Ao interceder-se com eles, você estará relacionando-se com Deus, e com eles.
A excelência da pessoa e da obra de Cristo consiste no fato de que Ele nos libertou do império das trevas e nos transportou para o seu reino de amor. Ele quer-nos sempre junto a Ele. Resta-nos portanto, progredirmos espiritualmente, cuidarmos para não sermos contaminados por heresias, cultivarmos as virtudes cristãs, sermos obedientes, abandonarmos os vícios, cumprirmos com nossos deveres familiares, sermos prudentes, e confiarmos que a graça de Cristo completará o restante.
Pois afinal, não é por estes caprichos, mas por Sua graça, que somos salvos.
Valdeci Júnior
Fátima Silva