-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη
-
-
1
|Apocalipse 20:1|
[] Και ειδον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουρανου, οστις ειχε το κλειδιον της αβυσσου και αλυσιν μεγαλην εν τη χειρι αυτου.
-
2
|Apocalipse 20:2|
Και επιασε τον δρακοντα, τον οφιν τον αρχαιον, οστις ειναι Διαβολος και Σατανας, και εδεσεν αυτον χιλια ετη,
-
3
|Apocalipse 20:3|
και ερριψεν αυτον εις την αβυσσον και εκλεισεν αυτον και εσφραγισεν επανω αυτου, δια να μη πλανηση τα εθνη πλεον, εωσου πληρωθωσι τα χιλια ετη· και μετα ταυτα πρεπει να λυθη ολιγον καιρον.
-
4
|Apocalipse 20:4|
Και ειδον θρονους, και εκαθησαν επ ' αυτων, και κρισις εδοθη εις αυτους και ειδον τας ψυχας των πεπελεκισμενων δια την μαρτυριαν του Ιησου και δια τον λογον του Θεου, και οιτινες δεν προσεκυνησαν το θηριον ουτε την εικονα αυτου, και δεν ελαβον το χαραγμα επι το μετωπον αυτων και επι την χειρα αυτων· και εζησαν και εβασιλευσαν μετα του Χριστου τα χιλια ετη.
-
5
|Apocalipse 20:5|
Οι δε λοιποι των νεκρων δεν ανεζησαν, εωσου πληρωθωσι τα χιλια ετη. Αυτη ειναι η αναστασις η πρωτη.
-
6
|Apocalipse 20:6|
Μακαριος και αγιος, οστις εχει μερος εις την πρωτην αναστασιν· επι τουτων ο θανατος ο δευτερος δεν εχει εξουσιαν, αλλα θελουσιν εισθαι ιερεις του Θεου και του Χριστου και θελουσι βασιλευσει μετ' αυτου χιλια ετη.
-
7
|Apocalipse 20:7|
Και οταν πληρωθωσι τα χιλια ετη, θελει λυθη ο Σατανας εκ της φυλακης αυτου,
-
8
|Apocalipse 20:8|
και θελει εξελθει, δια να πλανηση τα εθνη τα εις τας τεσσαρας γωνιας της γης, τον Γωγ και τον Μαγωγ, δια να συναξη αυτους εις πολεμον, των οποιων ο αριθμος ειναι ως η αμμος της θαλασσης.
-
9
|Apocalipse 20:9|
Και ανεβησαν επι το πλατος της γης και περιεκυκλωσαν το στρατοπεδον των αγιων και την πολιν την ηγαπημενην· και κατεβη πυρ απο του Θεου εκ του ουρανου και κατεφαγεν αυτους·
-
10
|Apocalipse 20:10|
και ο διαβολος ο πλανων αυτους ερριφθη εις την λιμνην του πυρος και του θειου, οπου ειναι το θηριον και ο ψευδοπροφητης, και θελουσι βασανιζεσθαι ημεραν και νυκτα εις τους αιωνας των αιωνων.
-
-
Sugestões
Clique para ler 2 Crônicas 17-20
15 de maio LAB 501
LOUVAR A DEUS TRAZ CORAGEM
2Crônicas 17-20
Você já se deparou com alguma situação em que imaginou que estava, literalmente, em um beco sem saída? Já tentou olhar para todos os lados e, depois de muito procurar a solução para um determinado problema, percebeu que não existia luz no final do túnel? A leitura bíblica de hoje está fantástica, pois apresenta um grande milagre que aconteceu com o povo de Israel.
Josafá acordou pensando que aquele seria mais um dia normal, até que alguém lhe deu um recado, dizendo que vinha um grande exército contra ele. O desespero tomou conta, mas ao invés de se desesperar, tomou uma atitude um tanto incomum. Ele decidiu consultar a Deus e proclamar um jejum em todo o reino de Judá. Quando todos estavam reunidos, o rei começou a execução das suas táticas de guerra. Imagine a cena: o exército inimigo estava se aproximando e todo o povo, juntamente com o rei, estavam orando ao Senhor.
Essa oração é impressionante! Depois que oraram e de se aconselhar com o povo, Josafá nomeou alguns homens para cantarem ao Senhor, dizendo: “Deem graças ao Senhor, pois o seu amor dura para sempre” (2Crônicas 20:21).
O final da história eu não vou contar, mas quero refletir com você sobre a importância de louvarmos a Deus nos momentos mais difíceis da nossa vida. Muitas vezes nos entregamos ao desânimo quando um problema bate à nossa porta. Mas questiono: será que se louvássemos mais a Deus, nossa esperança, fé e coragem não seriam avivadas? Será que não teríamos mais vitórias se houvesse mais louvor a Deus e menos palavras de desânimo?
Nosso Deus é a Fonte eterna de poder e, descansados em Seus ternos braços de amor, Ele encherá nosso coração de alegria, além de nos conceder coragem para enfrentar os desafios aos quais nos deparamos no dia-a-dia. Nos momentos de crise, é de suprema importância que olhemos para a direção certa.
Quando passamos por dificuldades, provações e tempestades, temos a tendência de olhar horizontalmente, ou seja, olhamos para as outras pessoas, tentamos resolver as coisas por nós mesmos e acabamos nos frustrando. Portanto, precisamos ter uma visão vertical. Isso significa colocar nossa confiança em Deus e, assim como uma criança, deixar que Ele, com Suas estratégias divinas, tome conta das nossas angústias e necessidades.
Embora pareça que Deus está em silêncio, tenha a convicção de que Ele está operando em favor da sua salvação e felicidade. Ele não se engana! Então, mesmo com lágrimas nos olhos ou com o coração sangrando, louve ao Senhor porque o louvor tem o poder de espantar as trevas.
Experimente isso na sua vida!
Valdeci Júnior
Fátima Silva