-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
46-
Νέα Ελλη -
-
1
|Salmos 46:1|
[] <?? ??? ?????? ????????, ??? ???? ????? ????? ??? ??? ??????.>> Ο Θεος ειναι καταφυγη ημων και δυναμις, βοηθεια ετοιμοτατη εν ταις θλιψεσι.
-
2
|Salmos 46:2|
Δια τουτο δεν θελομεν φοβηθη, και αν σαλευθη η γη και μετατοπισθωσι τα ορη εις το μεσον των θαλασσων·
-
3
|Salmos 46:3|
και αν ηχωσι και ταραττωνται τα υδατα αυτων· και σειωνται τα ορη δια το επαρμα αυτων. Διαψαλμα.
-
4
|Salmos 46:4|
Ποταμος, και οι ρυακες αυτου θελουσιν ευφραινει την πολιν του Θεου, τον αγιον τοπον των σκηνωματων του Υψιστου.
-
5
|Salmos 46:5|
Ο Θεος ειναι εν τω μεσω αυτης· δεν θελει σαλευθη· θελει βοηθησει αυτην ο Θεος απο του χαραγματος της αυγης.
-
6
|Salmos 46:6|
[] Εφρυαξαν τα εθνη· εσαλευθησαν αι βασιλειαι· εδωκε φωνην αυτου· η γη ανελυθη.
-
7
|Salmos 46:7|
Ο Κυριος των δυναμεων ειναι μεθ' ημων· προπυργιον ημων ειναι ο Θεος του Ιακωβ. Διαψαλμα.
-
8
|Salmos 46:8|
Ελθετε, ιδετε τα εργα του Κυριου· οποιας καταστροφας εκαμεν εν τη γη.
-
9
|Salmos 46:9|
Καταπαυει τους πολεμους εως των περατων της γης· συντριβει τοξον και κατακοπτει λογχην· καιει αμαξας εν πυρι.
-
10
|Salmos 46:10|
Ησυχασατε και γνωρισατε οτι εγω ειμαι ο Θεος· θελω υψωθη μεταξυ των εθνων· θελω υψωθη εν τη γη.
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva