-
Leia por capÃtulosComentário sobre a Leitura BÃblica de Hoje
-
Xhosa
-
-
10
|Salmos 68:10|
Wahlala khona umhlambi wakho, Wamlungisela olusizana ngokulunga kwakho, Thixo.
-
11
|Salmos 68:11|
INkosi iya kukhupha izwi elinamandla, Ube mkhulu umkhosi weentokazi ezishumayela iindaba ezilungileyo.
-
12
|Salmos 68:12|
Ookumkani bemikhosi baya kusaba besabile; Intokazi esele ekhaya iya kuwaba amaxhoba.
-
13
|Salmos 68:13|
Nakulala phantsi phakathi kweentlanti, Noxelisa amaphiko evukuthu alekwe ngesilivere, Neentsiba zalo ezalekwe ngegolide ebengezelayo.
-
14
|Salmos 68:14|
Ekubadubadubeni kukaSomandla ookumkani kulo, Koba mhlophe ngowekhephu eTsalimon.
-
15
|Salmos 68:15|
Yintaba kaThixo intaba yaseBhashan, Yintaba encopho zininzi intaba yaseBhashan.
-
16
|Salmos 68:16|
Niyigxeleshelani na, zintaba zincopho zininzi, Intaba ayinqweneleyo uThixo ukuba ahlale kuyo? Ewe, uYehova uya kuhlala kuyo ngonaphakade.
-
17
|Salmos 68:17|
Iinqwelo zokulwa zikaThixo zizigidi, ngamawaka-waka; INkosi ikuzo; yiSinayi ebungcweleni,
-
18
|Salmos 68:18|
Unyuke waya phezulu, uthimbe abathinjwa, Uthabathe izipho phakathi kwabantu, Naphakathi kwabaziinjubaqa, ukuba ahlale uYehova uThixo khona.
-
19
|Salmos 68:19|
Mayibongwe iNkosi; Ithwala imithwalo yethu imihla ngemihla; NguThixo umsindisi wethu. (Phakamisani.
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 42-44
23 de agosto LAB 601
PERICULOSIDADE
Jeremias 42-44
O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princÃpio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difÃcil ficar de boca fechada.
Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passÃvel de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.
Valdeci Júnior
Fátima Silva