-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Suomen Raamattuopisto (1776)
-
-
35
|Gênesis 41:35|
Ja he kootkaan kaikkinaista ravintoa niinä hyvinä vuosina, jotka tulevat, ja antakaan tulla jyviä Pharaon haltuun, varaksi kaupungeissa, ja tallella pitäkään.
-
36
|Gênesis 41:36|
Että ruokaa olis tähteelle pantu maakunnalle, niinä seitsemänä nälkävuonna, jotka tulevat Egyptin maalle, ettei maa hävitettäisi näljän tähden.
-
37
|Gênesis 41:37|
Ja se puhe kelpasi Pharaolle, ja kaikille hänen palvelioillensa.
-
38
|Gênesis 41:38|
Ja Pharao sanoi palvelioillensa: taidammeko me löytää tainkaltaisen miehen, jossa Jumalan henki on?
-
39
|Gênesis 41:39|
Ja Pharao sanoi Josephille: että Jumala on tämän kaiken sinulle ilmoittanut, niin ei ole yhtään niin taitavaa ja ymmärtäväistä kuin sinä olet.
-
40
|Gênesis 41:40|
Ole sinä minun huoneeni päällä, ja sinun sanalles pitää kaiken minun kansani kuuliaisen oleman; ainoastansa kuninkaallisessa istuimessa tahdon minä olla korkiampi sinua.
-
41
|Gênesis 41:41|
Ja Pharao sanoi Josephille: katso, minä olen asettanut sinun koko Egyptin päälle.
-
42
|Gênesis 41:42|
Ja Pharao otti sormuksen kädestänsä, ja pani sen Josephin käteen: ja puetti hänen kalleisiin liinavaatteisiin, ja ripusti kultakäädyt hänen kaulaansa.
-
43
|Gênesis 41:43|
Ja antoi hänen ajaa toisessa vaunussansa, ja antoi huutaa hänen edellänsä: Abrek: ja asetti hänen koko Egyptin maan päälle.
-
44
|Gênesis 41:44|
Ja Pharao sanoi Josephille: minä olen Pharao; ja ilman sinun tahdotas ei pidä yhdenkään ylentämän kättänsä taikka jalkaansa koko Egyptin maalla.
-
-
Sugestões
Clique para ler Salmos 140-144
08 de julho LAB 555
PARAFRASEAPLICANDO
SALMOS 140-144
Em alta voz, você clama ao Senhor; eleva sua voz a Ele, suplicando misericórdia. Derrama diante dEle seu lamento e apresenta sua angústia. Quando seu espírito desanima, é Deus quem conhece o caminho que você deve seguir. Na vereda por onde anda, esconderam uma armadilha contra você. Talvez você olhe para sua direita e veja que ninguém esteja se preocupando. Aí, você diz: “Não tenho abrigo seguro; ninguém se importa com a minha vida!” Daí, você clama ao Senhor, reconhecendo, e dizendo que Ele é seu refúgio; que é tudo o que tem na terra dos viventes. Peça para que Deus dê atenção ao seu clamor, justamente pelo fato de estar muito abatido. Se você fizer isso, pedir para o Senhor livrar-lhe dos que lhe perseguem, por eles serem mais fortes do que você, se pedir para Deus libertá-lo da prisão, para render graças ao Seu nome, os justos se reunirão à sua volta, por causa da bondade de Deus para com você.
Você está pensando que essas palavras são minhas? Não mesmo! Tudo o que escrevi são, simplesmente, as palavras do Salmo 142, parafraseadas. E, cá pra nós, elas não têm tudo a ver com você? Por mais que achemos ser uma coisa distante, tendo o hábito de ler a Bíblia diariamente, a verdade é que o conteúdo do texto bíblico pode estar mais perto de nós e da nossa realidade que imaginamos. Deus nos ama muito e quer estar perto de nós. E um dos meios para que isso aconteça é através da leitura, do contato com Sua Palavra, a carta de amor que Ele nos deixou.
O salmo que parafraseei no início do comentário é apenas um dos cinco salmos lindos, propostos para nossa leitura. E o meu desafio para você é que faça paráfrases desses salmos. Você sabe o que é paráfrase? É reescrever uma mensagem com outras palavras; é dizer a mesma coisa, mudando o vocabulário, numa adaptação prática. Essa adaptação tem o objetivo de fazer uma aplicação melhor do texto, sem mudar a interpretação original dele. E aí, você encara o desafio? Pegue uma folha de papel, uma caneta, abra a Bíblia no Salmo 140 e vá lendo-o e reescrevendo o mesmo para uma realidade mais próxima de você.
Vou lhe ajudar com mais um exemplo, agora aplicado no Salmo 143. Vamos orar? “Senhor Deus, por favor, ouça a oração desse meu amigo leitor. Dê ouvidos à sua súplica, e responda-o, por Tua fidelidade e por Tua justiça. Estenda as Tuas mãos para essa pessoa que está lendo esta prece, porque como a terra árida, ela tem sede de Ti.” Amém, Senhor!
Valdeci Júnior
Fátima Silva