-
-
Suomen Raamattuopisto (1776)
-
-
1
|Jonas 1:1|
Ja Herran sana tapahtui Jonalle Amittain pojalle, sanoen:
-
2
|Jonas 1:2|
Nouse ja mene suureen kaupunkiin Niniveen, ja saarnaa siinä; sillä heidän pahuutensa on tullut minun kasvoini eteen.
-
3
|Jonas 1:3|
Mutta Jona nousi ja tahtoi paeta Tarsikseen Herran kasvoin edestä. Ja hän tuli Japhoon, ja kuin hän löysi haahden, joka tahtoi Tarsikseen mennä, antoi hän palkan, ja astui siihen menemään heidän kanssansa Tarsikseen Herran kasvoin edestä.
-
4
|Jonas 1:4|
Niin Herra antoi suuren tuulen tulla merelle, ja suuri ilma nousi merellä, niin että haaksi luultiin rikkaantuvan.
-
5
|Jonas 1:5|
Ja haaksimiehet pelkäsivät, ja kukin huusi jumalansa tykö, ja he heittivät kalut, jotka haahdessa olivat, mereen keviämmäksi tullaksensa. Mutta Jona oli astunut alas haahden toiselle pohjalle, ja makasi uneen nukkuneena.
-
6
|Jonas 1:6|
Niin haahdenhaltia meni hänen tykönsä, ja sanoi hänelle: miksis makaat? nouse, ja rukoile Jumalaas, että Jumala muistais meitä, ettemme hukkuisi.
-
7
|Jonas 1:7|
Niin he sanoivat toinen toisellensa: tulkaat, ja heittäkäämme arpaa, tietääksemme, kenenkä tähden tämä onnettomuus meillä on; ja kuin he heittivät arpaa, lankesi arpa Jonan päälle.
-
8
|Jonas 1:8|
Niin he sanoivat hänelle: ilmoita nyt meille, kenen tähden tämä onnettomuus meillä on? mikä sinun tekos on, ja kustas tulet? kusta maakunnasta eli kansasta sinä olet?
-
9
|Jonas 1:9|
Hän sanoi heille: minä olen Hebrealainen, ja minä pelkään Herraa Jumalaa taivaasta, joka meren ja karkian on tehnyt.
-
10
|Jonas 1:10|
Niin ne miehet pelkäsivät suuresti, ja sanoivat hänelle: miksis näin teit? Sillä ne miehet tiesivät hänen Herran edestä paenneen; sillä hän oli heille sen sanonut.
-
-
Sugestões
Clique para ler Salmos 36-39
20 de junho LAB 537
RASGUE O VERBO
SALMOS 36-39
Não sei se você está passando ou já passou por momentos de tristeza, de dificuldades, de solidão ou de desânimo. Mas se você quiser sentir isso tudo na pele, mergulhe a fundo na meditação da leitura dos salmos de hoje. Tristeza, dificuldade, solidão, desânimo e outros sentimentos deprimÃveis, você pode encontrar nos Salmos 36-39.
Também não sei se você está passando ou já passou por momentos de admiração, de segurança e confiança, momentos em que se sentiu muito amado, de profunda satisfação, de alegria e, também, de muita fé. Já passou por isso? Está passando por isso agora? Bem, se também quiser sentir tudo isso na pele, mergulhe a fundo na meditação da leitura dos salmos de hoje. Admiração, segurança, confiança, amor, satisfação, alegria, fé e outras boas situações você pode encontrar nos Salmos 36-39.
Nestes textos, existe, realmente, um misto de sentimentos, ansiedades, emoções e ponderações da alma humana. Os salmos são assim. Nem todos, mas alguns retratam uma verdadeira radiografia do que se passa do lado de dentro do peito do ser humano. Se você quiser se identificar com uma escrita totalmente humana, que faça seu retrato nas suas fraquezas, mas também na sua vontade de buscar a Deus, é só você olhar para esses salmos e observar que, provavelmente, neles esteja um reflexo seu, seu retrato ou, talvez, até sua história de vida pessoal. É impressionante.
Um diferencial interessante desse livro é que a direção da locução deles é ao contrário. Se você observar, nas outras partes da BÃblia onde existe um diálogo entre o ser humano e Deus, geralmente o que acontece é encontrarmos Deus falando ao ser humano. Não é assim? O Senhor dá seu recado. Tanto é que chamamos a BÃblia de Palavra de Deus. No entanto, nos Salmos é diferente. Existe uma interlocução entre o humano e o divino, mas é o ser humano falando para Deus.
Sabe o que tudo isso nos diz? Que Deus nos entende. Nas Escrituras Sagradas, está a descrição exata do que se passa dentro de nós, dos nossos anseios, das nossas alegrias, da intimidade do nosso coração. Mas tem mais... Deus nos ouve. Veja na sua BÃblia: seres humanos mortais, comuns, sofredores, pecadores, falhos, doloridos, ansiosos, depressivos, doentes, medrosos, alegres, rejubilantes, confiantes, de todo tipo, chegando a Deus e rasgando o verbo, abrindo o coração. Deus é amigo!
Então, se você está com medo, feliz, triste, sofrendo ou tem uma bênção para contar, vá até Deus e fale com Ele. Não importa como você esteja. Rasgue o verbo. Ele está acostumado com isso, lhe entende. A disposição dEle em lhe ouvir é constante!
Valdeci Júnior
Fátima Silva