-
-
Esperanto -
-
11
|Amós 1:11|
Tiele diras la Eternulo:Pro tri krimoj de Edom kaj pro kvar Mi ne indulgos lin, pro tio, ke li persekutis kun glavo sian fraton, ke li sufokis en si la kompaton, ke li sencxese furiozas en sia kolero kaj konservas sian furiozon por cxiam.
-
12
|Amós 1:12|
Mi sendos fajron sur Temanon, kaj gxi ekstermos la palacojn de Bocra.
-
13
|Amós 1:13|
Tiele diras la Eternulo:Pro tri krimoj de la Amonidoj kaj pro kvar Mi ne indulgos ilin, pro tio, ke ili dishakis gravedulinojn en Gilead, por plivastigi siajn limojn.
-
14
|Amós 1:14|
Mi ekbruligos fajron sur la murego de Raba, kaj gxi ekstermos gxiajn palacojn, kun bruo en la tago de batalo, kun ventego en la tago de malkvieteco.
-
15
|Amós 1:15|
Kaj ilia regxo iros en forkaptitecon, li, kaj kune ankaux liaj eminentuloj, diras la Eternulo.
-
1
|Amós 2:1|
Tiele diras la Eternulo:Pro tri krimoj de Moab kaj pro kvar Mi ne indulgos lin, pro tio, ke li forbruligis la ostojn de la regxo de Edom gxis cindreco.
-
2
|Amós 2:2|
Mi sendos fajron sur Moabon, kaj gxi ekstermos la palacojn de Keriot; kaj Moab mortos en tumulto, cxe bruo kaj sonado de trumpeto.
-
3
|Amós 2:3|
Mi ekstermos jugxiston el meze de li, kaj cxiujn liajn eminentulojn Mi mortigos kune kun li, diras la Eternulo.
-
4
|Amós 2:4|
Tiele diras la Eternulo:Pro tri krimoj de Jehuda kaj pro kvar Mi ne indulgos lin, pro tio, ke ili forpusxis la instruon de la Eternulo, ne observis Liajn legxojn, kaj permesis sin delogigxi per la mensogajxoj, kiujn sekvis iliaj patroj.
-
5
|Amós 2:5|
Mi sendos fajron sur Judujon, kaj gxi ekstermos la palacojn de Jerusalem.
-
-
Sugestões

Clique para ler 1 CorÃntios 11-13
23 de novembro LAB 693
AJUDANDO OS MAIS FRACOS
1CorÃntios 08-10
Quando as pessoas lêem 1CorÃntios 10:25 e pensam que Paulo está abolindo as leis de saúde, na realidade, estão enganadas. Biblicamente, assim como a carne de porco não era comestÃvel há milênios atrás, não é também, até hoje. Para entender isto, é importante ler todo o contexto. Por isso, a leitura de hoje é toda, um assunto só.
Estudando o contexto deste texto podemos facilmente identificar o assunto do qual Paulo estava tratando na ocasião. O versÃculo 28 e bem assim todo o contexto, desde o verso 14 e também todo o capÃtulo 8, esclarecem que o assunto trata exclusivamente de carnes oferecidas a Ãdolos. Não se fala aqui das espécies de carnes, mas sim das que haviam sido oferecidas aos Ãdolos antes de irem para o açougue. Todavia, nem sempre a carne era previamente sacrificada. Isso, o presente texto nos dá a entender com bastante clareza, pois diz Paulo: ‘sem nada perguntardes por escrúpulos de consciência’. (Versão P. Rohden).
Se toda carne fosse sempre oferecida aos deuses antes de ir para o mercado, ninguém precisava ter dúvidas; mas como o não era, e mesmo porque não havia importância em saber, o crente não tinha necessidade de perguntar coisa alguma. Paulo não diz aqui que não deviam perguntar para saber de que espécie era a carne, se deste ou aquele animal, porque isto, naturalmente, não estava em questão. Não tinham razão para perguntar, a não ser que fossem advertidos por alguém.
Ademais, não se precisavam manter esses escrúpulos, porque, ‘quanto ao comer das coisas sacrificadas aos Ãdolos’, disse Paulo, ‘sabemos que o Ãdolo nada é no mundo, e que não há outro Deus, senão um só’ (cap.8:4). Ninguém precisava preocupar-se com isto porque os Ãdolos, nada sendo senão matéria inanimada, também não podiam influir na carne. E além disto, antes de comê-la, se pedia sobre ela a bênção de Deus. Verso 30; 1Tim. 4:5. Mas, se alguém tinha dúvidas, a advertência era a de Rom. 14:23. Também, se alguém advertia ao crente, dizendo-lhe que aquela carne havia sido sacrificada aos Ãdolos, então ele, por amor à consciência, daquele que o advertia, não devia comer.
Compreende-se claramente que Paulo, em todos esses versÃculos, põe em relevo o mal de comer para escândalo dos fracos. (1Cor. 8:12; 10:31).
Não que houvesse mal em usar das carnes sacrificadas aos Ãdolos, quer adquirindo-os nos açougues, quer comendo-as na casa de um gentio, porque os Ãdolos nada são; o que se condenava era o errôneo procedimento de alguns crentes, que ainda costumavam ir aos templos pagãos e ali banquetear-se, em suas mesas, com os sacrifÃcios feitos em honra aos deuses.
Valdeci Júnior
Fátima Silva