-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη
-
-
1
|2 Crônicas 4:1|
[] Και εκαμε θυσιαστηριον χαλκουν, εικοσι πηχων το μηκος αυτου, και εικοσι πηχων το πλατος αυτου, και δεκα πηχων το υψος αυτου.
-
2
|2 Crônicas 4:2|
Εκαμεν ετι την χυτην θαλασσαν δεκα πηχων απο χειλους εις χειλος, στρογγυλην κυκλω, και το υψος αυτης πεντε πηχων· και γραμμη τριακοντα πηχων περιεζωννυεν αυτην κυκλω.
-
3
|2 Crônicas 4:3|
Και υπο το χειλος αυτης ητο ομοιωμα βοων, περικυκλουντων αυτην κυκλω, δεκα κατα πηχην, περικυκλουντες την θαλασσαν κυκλω. Αι δυο σειραι των βοων ησαν χυμεναι ομου με αυτην.
-
4
|2 Crônicas 4:4|
Ιστατο δε επι δωδεκα βοων· τρεις εβλεπον προς βορραν, και τρεις εβλεπον προς δυσμας, και τρεις εβλεπον προς νοτον, και τρεις εβλεπον προς ανατολας· και η θαλασσα εκειτο επ' αυτων· και ολα τα οπισθια αυτων ησαν προς τα εσω.
-
5
|2 Crônicas 4:5|
Και το παχος αυτης ητο μιας παλαμης και το χειλος αυτης κατεσκευασμενον ως χειλος ποτηριου, ως ανθος κρινου· εχωρει δε πληρης ουσα τρεις χιλιαδας βαθ.
-
6
|2 Crônicas 4:6|
Εκαμεν ετι δεκα λουτηρας, και εθεσε πεντε εκ δεξιων και πεντε εξ αριστερων, δια να πλυνωσιν εν αυτοις· εκει επλυνον οσα ησαν δια ολοκαυτωσιν· η θαλασσα ομως ητο δια να νιπτωνται εν αυτη οι ιερεις.
-
7
|2 Crônicas 4:7|
Και εκαμε τας χρυσας λυχνιας δεκα, κατα το διατεταγμενον περι αυτων, και εθεσεν αυτας εν τω ναω, πεντε εκ δεξιων και πεντε εξ αριστερων.
-
8
|2 Crônicas 4:8|
Και εκαμε δεκα τραπεζας, και εθεσεν αυτας εν τω ναω, πεντε εκ δεξιων και πεντε εξ αριστερων. Και εκαμεν εκατον χρυσας λεκανας.
-
9
|2 Crônicas 4:9|
Και εκαμε την αυλην των ιερεων και την μεγαλην αυλην, και θυρας δια την αυλην, και εσκεπασε τας θυρας αυτων με χαλκον.
-
10
|2 Crônicas 4:10|
Και εθεσε την θαλασσαν κατα το δεξιον πλευρον προς ανατολας, απεναντι του μεσημβρινου μερους.
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Crônicas 21-24
07 de maio LAB 493
DEPENDE DA SUBMISSÃO
1Crônicas 21-24
Dependendo da situação, Deus pode usar alguém ou não. Na leitura de hoje, vemos alguém bloqueando a possibilidade que Deus teria de usá-lo, pelo menos naquele momento. Refiro-me a Davi que, ao invés de fazer o que Deus queria, resolveu fazer exatamente o contrário. E o resultado disso foi drástico.
Quando saí no mundo para me colocar à disposição do serviço da igreja, do trabalho de Deus, sempre tive um princípio de vida, algo particular meu: ir aonde Deus mandar. Com isso, já rodei muito e aceitei fazer muita coisa que Deus me pediu. Mas, ao longo do ministério, tenho aprendido que “ir aonde Deus mandar”, também implica o “não ir”. Às vezes, nos “metemos” aonde Deus não manda, fazer o que Deus não pede, achando que é bonito. Já dei algumas cabeçadas com isso, sabia? Precisamos estar muito sintonizados com Deus e em comunhão. Devemos pedir para que Ele fale ao nosso coração, nos fazendo entender o que Ele quer façamos e o que não quer que façamos. Mesmo se for algo bom, nobre e excelente aos nossos olhos, se não for da vontade de Deus, não compensa.
Porém, quando acertamos com Deus nos propósitos de fazer ou não as coisas, é uma bênção. Leia 1Crônicas 22 em diante. Você encontrará muitas pessoas trabalhando para Deus, muitos obreiros, muitas pessoas boas. No meio dessas pessoas, há os levitas. Você sabe quem eram eles?
Descendentes de Levi, filho de Jacó, os levitas se originaram através de três descendentes: Gerson, Coate e Merari. Esses três indivíduos fundaram três famílias tribais. Da descendência de Coate, surgiram Moisés e Arão. E essa tribo ficou tão famosa porque foi escolhida por Deus para realizar um trabalho muito importante.
O serviço e os cuidados do tabernáculo e, mais tarde, também do templo, foram confiados aos levitas, devido à posição que eles tinham assumido com relação à apostasia dos israelitas no monte Sinai. Lembra de quando todas as tribos tinham se juntado para cair em pecado e idolatria, adorando o bezerro de ouro? Quando Moisés desceu do monte e fez um chamado para quem quisesse se colocar do lado certo, voluntariamente, os levitas rapidamente retornaram à lealdade que eles tinham a Deus, mostrando zelo pela Sua causa. Em consequência disso, o Senhor escolheu a tribo de Levi para que fossem seus funcionários especiais, realizando os deveres religiosos que, até naquela época, de acordo com o antigo costume patriarcal, era tarefa dos primogênitos.
Aprendemos que se pudermos ser usados por Deus ou não, como uma bênção para a humanidade, dependerá da nossa submissão a Ele. Então, esteja sintonizado, fazendo o que Deus quer!
Valdeci Júnior
Fátima Silva