-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη
-
-
11
|Ezequiel 41:11|
Και αι θυραι των πλαγιων οικηματων ησαν προς το μερος το εναπολειφθεν μια θυρα προς βορραν και μια θυρα προς νοτον· και το πλατος του εναπολειφθεντος μερους ητο πεντε πηχων κυκλω κυκλω.
-
12
|Ezequiel 41:12|
[] Η δε οικοδομη η κατα προσωπον του κεχωρισμενου μερους, προς το δυτικον πλαγιον, ητο εβδομηκοντα πηχων το πλατος· και ο τοιχος της οικοδομης, πεντε πηχων το παχος κυκλω κυκλω· το δε μηκος αυτης ενενηκοντα πηχων.
-
13
|Ezequiel 41:13|
Και εμετρησε τον τοιχον, εξ εκατον πηχων το μηκος· και το κεχωρισμενον μερος και την οικοδομην και τους τοιχους αυτης, εκατον πηχων το μηκος·
-
14
|Ezequiel 41:14|
και το πλατος του προσωπου του οικου και του κεχωρισμενου μερους προς ανατολας, εκατον πηχων.
-
15
|Ezequiel 41:15|
Και εμετρησε το μηκος της οικοδομης της κατα προσωπον του κεχωρισμενου μερους οπισθεν αυτου, και τας στοας αυτου εντευθεν και εκειθεν, εκατον πηχων, και τον ενδοτερον ναον και τα προθυρα της αυλης·
-
16
|Ezequiel 41:16|
τους παραστατας της θυρας και τα αορατα παραθυρα και τας στοας κυκλω κατα τα τρια αυτων πατωματα, κατα προσωπον της θυρας, εστρωμενα με ξυλον κυκλω κυκλω· και το εδαφος εως των παραθυρων και τα παραθυρα ησαν εσκεπασμενα·
-
17
|Ezequiel 41:17|
εως επανωθεν της θυρας και εως του εσωτερου οικου και εξωθεν και δι' ολου του τοιχου κυκλω εσωθεν και εξωθεν, κατα τα μετρα.
-
18
|Ezequiel 41:18|
Και ητο ειργασμενον με χερουβειμ και με φοινικας, ωστε φοινιξ ητο μεταξυ χερουβ και χερουβ, και εκαστον χερουβ ειχε δυο προσωπα·
-
19
|Ezequiel 41:19|
και προσωπον ανθρωπου προς τον φοινικα εντευθεν και προσωπον λεοντος προς τον φοινικα εκειθεν· ουτως ητο ειργασμενον δι' ολου του οικου κυκλω κυκλω.
-
20
|Ezequiel 41:20|
Απο του εδαφους εως επανωθεν της θυρας ησαν ειργασμενα χερουβειμ και φοινικες και εις τον τοιχον του ναου.
-
-
Sugestões
Clique para ler Eclesiastes 1-4
18 de julho LAB 565
COMO ENTENDER ECLESIASTES?
Eclesiastes 01-04
Hoje, quero apresentar uma explicação de James W. Zackrison (CPB, LES, jan-mar 2007, 2) sobre como entendermos o livro de Eclesiastes.
Esse teólogo explica que, ao contrário de outros livros da Bíblia, que frequentemente começam com uma forte afirmação sobre Deus, Eclesiastes começa com um grito sobre a falta de sentido para a vida. “Vaidade de vaidades, tudo é vaidade”. Essa introdução se parece mais com os modernos escritores seculares que com um profeta de Yahweh. Não obstante, como cristãos, cremos que Eclesiastes foi colocado no cânon das Escrituras porque Deus tem nele uma mensagem para nós.
Muitos estudiosos afirmam que o autor não foi o rei Salomão. Mas mantemos a posição de que Salomão foi o escritor fundamentados na tradição cristã e judaica e nas evidências internas do livro. Ao nos dedicarmos ao estudo deste livro, alguns simples princípios de interpretação nos serão de muita ajuda.
Para começar, Salomão estava escrevendo no fim de uma vida cheia de amargura e ira contra si mesmo por sua apostasia. O que é singular nesse livro é que, em alguns lugares, Salomão escreveu sob a perspectiva de alguém alienado de Deus. Como alguns autores modernos, ele nos dá pensamentos que saem diretamente de sua cabeça. Vemos o mundo como aparece através desses olhos.
Essas porções de Eclesiastes que mencionam a experiência e o raciocínio dos anos de apostasia [de Salomão] não devem ser considerados como se representassem a mente e a vontade do Espírito. Não obstante, são um registro inspirado do que ele realmente pensava e fazia naquele tempo, e esse registro constitui uma grave advertência contra o tipo errado de pensamento e ação. Passagens como essas não devem ser tiradas de seu contexto e usadas para ensinar alguma suposta verdade que a Inspiração nunca pretendeu que ensinassem.
Finalmente, é esta a mensagem desse livro: Deus nos mostra como a vida é cruel e vazia quando Ele não está presente. E esse é o livro que começaremos a ler hoje: Eclesiastes, capítulos 1-4, onde o autor inicia, melancolicamente, tecendo um texto reflexivo de que, para ele, nada tem sentido, chegando a dizer que nem os prazeres, nem a própria sabedoria têm sentido. O sabor dessa melancolia é tão grande que Salomão chega a comparar a sabedoria com a insensatez. Para ele, até mesmo o trabalho árduo é inútil. Ele não poupa o leitor de conhecer as injustiças e os absurdos da vida. “Bem vindos ao mundo real”, seria o slogan.
Mas como de qualquer caos é possível sacar um proveito, o capítulo três nos ensina a sabermos aproveitar bem o nosso tempo.
Eu também digo: lendo a Bíblia.
Valdeci Júnior
Fátima Silva