-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη -
-
1
|Ezequiel 48:1|
[] Ταυτα δε ειναι τα ονοματα των φυλων· απο του βορειου ακρου, κατα την οδον της Εθλων, καθως υπαγει τις εις Αιμαθ, Ασαρ-εναν, το οριον της Δαμασκου προς βορραν, κατα το μερος της Αιμαθ· και ταυτα ειναι το ανατολικον αυτου πλευρον και το δυτικον· του Δαν, εν μεριδιον.
-
2
|Ezequiel 48:2|
Και πλησιον του οριου του Δαν, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, του Ασηρ, εν.
-
3
|Ezequiel 48:3|
Και πλησιον του οριου του Ασηρ, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, του Νεφθαλι, εν.
-
4
|Ezequiel 48:4|
Και πλησιον του οριου του Νεφθαλι, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, του Μανασση, εν.
-
5
|Ezequiel 48:5|
Και πλησιον του οριου του Μανασση, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, του Εφραιμ, εν.
-
6
|Ezequiel 48:6|
Και πλησιον του οριου του Εφραιμ, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, του Ρουβην, εν.
-
7
|Ezequiel 48:7|
Και πλησιον του οριου του Ρουβην, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, του Ιουδα, εν.
-
8
|Ezequiel 48:8|
Και πλησιον του οριου του Ιουδα, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου, θελει εισθαι το μεριδιον, το οποιον θελετε αφιερωσει απο εικοσιπεντε χιλιαδων καλαμων εις πλατος, κατα δε το μηκος ως εν των αλλων μεριδιων, απο του ανατολικου πλευρου εως του δυτικου πλευρου· και το αγιαστηριον θελει εισθαι εν μεσω αυτου.
-
9
|Ezequiel 48:9|
Η μερις, την οποιαν θελετε αφιερωσει εις τον Κυριον, θελει εισθαι απο εικοσιπεντε χιλιαδων κατα μηκος και δεκα χιλιαδων κατα πλατος.
-
10
|Ezequiel 48:10|
Και δι' αυτους, δια τους ιερεις, θελει εισθαι αυτη η αγια μερις, προς βορραν εικοσιπεντε χιλιαδων κατα μηκος και προς δυσμας δεκα χιλιαδων κατα πλατος και προς ανατολας δεκα χιλιαδων κατα πλατος και προς νοτον εικοσιπεντε χιλιαδων κατα μηκος· και το αγιαστηριον του Κυριου θελει εισθαι εν μεσω αυτου.
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva