-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Kutsal İncil
-
-
1
|Números 22:1|
İsrailliler yollarına devam ederek Moav ovalarında, Şeria Irmağının doğusunda, Eriha karşısında konakladılar.
-
2
|Números 22:2|
Sippor oğlu Balak İsraillilerin Amorlulara neler yaptığını duydu.
-
3
|Números 22:3|
İsrail halkı kalabalık olduğundan, Moavlılar onlardan korkarak yılgıya düştü.
-
4
|Números 22:4|
Midyan ileri gelenlerine, ‹‹Öküz kırda nasıl otu yiyip tüketirse, bu topluluk da çevremizdeki her şeyi yiyip bitirecek›› dediler. O sırada Sippor oğlu Balak Moav Kralıydı.
-
5
|Números 22:5|
Balak, Beor oğlu Balamı çağırmak için ulaklar gönderdi. Balam Fırat Irmağı kıyısında, Amav ülkesindeki Petorda yaşıyordu. Balak şöyle dedi: ‹‹Mısırdan çıkıp yeryüzünü kaplayan bir halk yanıbaşıma yerleşti.
-
6
|Números 22:6|
Lütfen gel de benden daha güçlü olan bu halka benim için lanet oku. Olur ki, onları yener, ülkeden kovarız. Çünkü senin kutsadığın kişinin kutsanacağını, lanetlediğin kişinin lanetleneceğini biliyorum.››
-
7
|Números 22:7|
Moav ve Midyan ileri gelenleri falcılık ücretini alıp gittiler. Balama varınca Balakın bildirisini ona ilettiler.
-
8
|Números 22:8|
Balam onlara, ‹‹Geceyi burada geçirin›› dedi, ‹‹RABbin bana söyleyecekleri uyarınca size yanıt vereceğim.›› Bunun üzerine Moav önderleri geceyi Balamın yanında geçirdiler.
-
9
|Números 22:9|
Tanrı Balama gelip, ‹‹Evinde kalan bu adamlar kim?›› diye sordu.
-
10
|Números 22:10|
Balam Tanrıyı şöyle yanıtladı: ‹‹Sippor oğlu Moav Kralı Balak bana şu bildiriyi gönderdi:
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Reis 17-19
18 de abril LAB 474
A VIDA COMO ELA É
1Reis 17-19
Recebi uma ligação telefônica de uma filha de Deus, que durou uma hora e vinte minutos. Depois que enxugou as lágrimas, ela me disse que sua angústia era porque estava voltando para Jesus. Fiquei encabulado, porque, que eu saiba, voltar para Jesus é algo bom. Longe de Jesus há oito anos, durante esse tempo, sempre pensava que quando quisesse voltar para a igreja seria fácil. Mas, agora, o problema é que ela havia descoberto que a volta é muito mais dolorosa.
Essa moça tinha muitas dores no coração. Uma delas, a dúvida. Enquanto ela estava fiel à fé na qual tinha crescido e sido educada, possuía um coração puro. Depois de conhecer da “árvore do conhecimento do bem e do mal”, não tinha mais aquela pureza e clareza de mente que lhe ajudaria a saber o que é certo. Como conheceu tanta coisa no mundo lá fora, tinha uma angústia muito grande por ter muitas dúvidas.
Comecei a tirar-lhe as dúvidas, e a conversa foi ficando longa. Percebi que ela demoraria alguns meses para resolvê-las, então, ao invés de ficar respondendo perguntas, recomendei alguns livros para ler, cursos para assistir e disciplinas pessoais que deveria adquirir, para, ao longo do tempo, resolver-se neste assunto de religião. No fim da conversa, disse: “Minha amiga, lembre-se: mesmo depois que você resolver-se neste assunto da fé, que é uma área importante da sua vida, ainda terá duas coisas: a primeira é que você ainda terá perguntas não respondidas. Todo cristão tem. Eu também tenho! A segunda é que sua vida não será um mar de rosas. Céu, só no Céu. Entendeu?” Ela agradeceu e depois que oramos juntos, desligou o telefone, não com todos os seus problemas resolvidos, mas com a paz de Jesus no coração.
A leitura de hoje mostra a vida como ela é. Veja a experiência de Elias em 1Reis 17-19. Nela, esse servo do Senhor expressa exatamente o que é ser um cristão e não o que se mascara falsamente. A falsa teologia, chamada de teologia da prosperidade, prega um “cristianismo-mentira”, onde tudo daria certo na vida da pessoa. Deus o sustenta, mas também o prova. Como filho de Deus, ele prega. Deus o desafia. O ministério dele tem sucesso, mas também é perseguido. Parece que Deus desaparece, e então Elias fica com medo. Depois de um tempo de silêncio, Ele reaparece a Elias, e a vida continua. Finalmente, Elias deixa outro para ser seu suceder.
A vida de um cristão não é exatamente assim na vida real? E qual é a vantagem? Elias está no Céu. Lá sim, é o verdadeiro céu.
Valdeci Júnior
Fátima Silva