-
-
Kutsal İncil
-
-
1
|Miquéias 1:1|
Yahuda kralları Yotam, Ahaz ve Hizkiya zamanında RAB Moreşetli Mikaya, Samiriye ve Yeruşalimle ilgili olarak bir görümde şunu bildirdi:
-
2
|Miquéias 1:2|
Ey halklar, hepiniz duyun;
Ey dünya ve bütün içindekiler, dinleyin.
Egemen RAB kendi kutsal tapınağından size karşı tanıklık edecek.
-
3
|Miquéias 1:3|
İşte, RAB yerinden çıkıp gelecek,
Yeryüzüne inip dağ doruklarında yürüyecek.
-
4
|Miquéias 1:4|
Dağlar Onun önünde ateş karşısında eriyen balmumu gibi eriyecek,
Vadiler, bayır aşağı akan sular gibi yarılacak.
-
5
|Miquéias 1:5|
Bütün bunlar Yakupoğullarının isyanı
Ve İsrail halkının günahları yüzünden olacak.
Yakupoğullarının isyanından kim sorumlu?
Samiriye değil mi?
Yahudadaki putperestlikten kim sorumlu?
Yeruşalim değil mi?
-
6
|Miquéias 1:6|
Bu yüzden RAB, ‹‹Samiriyeyi kırdaki taş yığınına,
Bağ dikilecek yere çevireceğim›› diyor,
‹‹Taşlarını vadiye döküp temellerini açacağım.
-
7
|Miquéias 1:7|
Bütün putları paramparça edilecek,
Tapınaklarındaki fahişelere verilen armağanlar yakılacak.
Samiriyenin bütün putlarını yok edeceğim.
Fahişelerin ücretiyle topladığı armağanlar
Yine fahişelere ücret olacak.››
-
8
|Miquéias 1:8|
Ben Mika, bundan ötürü ağlayıp ağıt yakacağım,
Çırçıplak, yalınayak dolaşacağım.
Çakal gibi uluyup baykuş gibi öteceğim.
-
9
|Miquéias 1:9|
Çünkü Samiriyenin yaraları onmaz.
Yahuda da aynı sona uğramak üzere.
Halkımın yaşadığı Yeruşalimin kapılarına dayandı yıkım.
-
10
|Miquéias 1:10|
Bunu Gata duyurmayın,
Ağlamayın sakın!
Beytofrada toz toprak içinde yuvarlanın.
-
-
Sugestões
Clique para ler Isaías 11-14
26 de julho LAB 573
O QUEBRADOR DE PEDRAS
Isaías 11-14
Quando li Isaías 14, na minha leitura, tive uma sensação que, para traduzi-la, é necessário contar uma história que encontrei no site www.pregador.com.br, com o título “O QUEBRADOR DE PEDRAS”. Ela estava catalogada sobre o assunto da inveja. Então, imagine a sensação que tive ao ler esse capítulo.
Segundo a lenda (que é apenas para ilustrar), diz que havia um sujeito muito simples, que ganhava a vida quebrando pedras. Era o quebrador de pedras. Apesar do fato de ter saúde, emprego e família, ele vivia permanentemente insatisfeito.
Certo dia, ele passou em frente à casa de um homem muito rico e importante. Ele sentiu uma terrível inveja, quando viu aquele homem cercado de bens valiosos e pessoas importantes. Do mais profundo do seu ser, pensou: “Ah... como eu queria ser aquele homem!” Então, inexplicavelmente, como num passe de mágica... plim! Foi colocado no lugar do rico.
Mas quando ia começar a usufruir o luxo e o poder, passou em frente daquela casa um importante general, montado num magnífico cavalo, e todos se curvavam diante dele. O quebrador de pedras novamente sentiu inveja e desejou ser aquele general e, mais uma vez, plim! Lá estava ele, em cima do cavalo.
Quando ia começar a desfrutar o prestígio do general, caiu do cavalo, devido ao forte calor do Sol do meio-dia. Então, ele invejou o Sol e... plim!
Ao começar a experimentar todo o poder de seus raios, uma nuvem escura veio e tapou-lhe a visão. Invejou a nuvem escura e... plim!
Quando ia tapar os raios do Sol, passou um forte vento e jogou a nuvem para longe. Invejou o vento e... plim!
E quando ia jogar as nuvens escuras para bem longe, uma montanha quebrou o vento. Invejou a montanha e... plim! Tornou-se a montanha.
Ah... Agora, finalmente, parece que ficou satisfeito, pois, parecia-lhe que, em todo o mundo, nada era mais poderoso que uma grande e inabalável montanha.
Mas foi neste pequeno e único momento de satisfação que ele ouviu um som que lhe era bastante familiar, o som de uma pesada marreta de ferro manejada com habilidade por um musculoso quebrador de pedras, quebrando a montanha devagarzinho.
Interessante! A inveja só pode levar a uma coisa: autodestruição.
Houve um tempo em que tudo era perfeito e ninguém sofria. Mas um anjo infeliz resolveu experimentar algo que não seria bom: ter inveja. A tentação não é pecado, o pecado é alimentá-la. Hoje, arcamos com as consequências dessa inveja: a existência do diabo e o inferno no qual nós precisamos viver.
Não compensa invejar nada de ninguém. Cultive o contentamento e você será muito feliz!
Valdeci Júnior
Fátima Silva