-
-
Kutsal İncil -
-
1
|Miquéias 6:1|
RABbin söylediğine kulak verin:
Kalkın, davanızı dağların önünde dile getirin.
Tepeler duysun sesinizi.
-
2
|Miquéias 6:2|
Ey dağlar ve yeryüzünün sarsılmaz temelleri,
RABbin suçlamasını dinleyin.
Çünkü RAB halkından davacı,
İsrailden şikâyetçi.
-
3
|Miquéias 6:3|
‹‹Ey halkım, sana ne yaptım?›› diyor RAB,
‹‹Sana nasıl yük oldum, yanıtla.
-
4
|Miquéias 6:4|
Seni Mısırdan ben çıkardım,
Ben kurtardım seni kölelik diyarından.
Sana öncülük etsinler diye Musayı, Harunu, Miryamı ben gönderdim.
-
5
|Miquéias 6:5|
Ey halkım, Moav Kralı Balakın neler öğütlediğini,
Beor oğlu Balamın onu nasıl yanıtladığını anımsa.
Şittimden Gilgala dek olup biteni an.
Sizleri nasıl kurtardığımı o zaman anlayacaksın.››
-
6
|Miquéias 6:6|
RABbin önüne ne ile çıkayım,
Yüce Tanrıya nasıl tapınayım?
Onun önüne yakmalık sunuyla mı,
Bir yaşında danayla mı çıkayım?
-
7
|Miquéias 6:7|
Binlerce koç sunsam,
Zeytinyağından on binlerce dere akıtsam,
RAB hoşnut kalır mı?
Suçuma karşılık ilk oğlumu,
İşlediğim günah için bedenimin ürününü versem olur mu?
-
8
|Miquéias 6:8|
Ey insanlar, RAB iyi olanı size bildirdi;
Adil davranmanızdan, sadakati sevmenizden
Ve alçakgönüllülükle yolunda yürümenizden başka
Tanrınız RAB sizden ne istedi?
-
9
|Miquéias 6:9|
Dinleyin! RAB kente sesleniyor.
Onun adından korkmak bilgeliktir.
Diyor ki, ‹‹Ey halk ve kent meclisi, dinleyinfı. Masoretik metin ‹‹Ey halk, dinle ve onu kim atadı?››
-
10
|Miquéias 6:10|
Kötü adamların evleri
Haksızca kazanılmış servetlerle dolu,
Bilmiyor muyum sanıyorsunuz?
Eksik ölçek lanetlidir.
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva