-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Suomen Raamattuopisto (1776)
-
-
19
|2 Samuel 20:19|
Minä olen rauhallinen ja uskollinen (kaupunki) Israelissa, ja sinä tahdot tappaa sen kaupungin ja äidin Israelissa: miksis tahdot niellä Herran perimisen?
-
20
|2 Samuel 20:20|
Silloin vastasi Joab ja sanoi: pois se, pois se minusta, että minä nielisin ja hävittäisin.
-
21
|2 Samuel 20:21|
Ei asia niin ole; vaan yksi mies Ephraimin vuorelta nimeltä Seba Bikrin poika on nostanut kapinan David kuningasta vastaan: antakaat hän ainoastansa, ja minä erkanen kaupungista. Ja vaimo sanoi Joabille: katso, hänen päänsä pitää sinulle heitettämän muurin ylitse.
-
22
|2 Samuel 20:22|
Ja vaimo tuli kaiken kansan tykö toimellansa. Ja he hakkasivat Seban Bikrin pojan pään pois ja heittivät Joabille. Ja hän soitti basunalla, ja he hajosivat kaikki kaupungin tyköä itsekukin majoihinsa; mutta Joab palasi Jerusalemiin kuninkaan tykö.
-
23
|2 Samuel 20:23|
Ja Joab oli koko Israelin sotajoukon ylitse; vaan BenaJa Jojadan poika oli Kretin ja Pletin ylitse;
-
24
|2 Samuel 20:24|
Adoram oli verorahan haltia; Josaphat Ahiludin poika oli kansleri;
-
25
|2 Samuel 20:25|
Ja Seja oli kirjoittaja; ja Zadok ja Abjatar olivat papit;
-
26
|2 Samuel 20:26|
Niin myös Ira Jairilainen oli Davidin ylimmäinen.
-
1
|2 Samuel 21:1|
Ja Davidin aikana oli kallis aika kolme vuotta järjestänsä: ja David etsi Herran kasvoja. Ja Herra sanoi, Saulin tähden ja sen verihuoneen tähden, että hän tappoi Gibeonilaiset.
-
2
|2 Samuel 21:2|
Niin kuningas antoi kutsua Gibeonilaiset ja sanoi heille. Mutta Gibeonilaiset ei olleet Israelin lapsista, vaan jääneistä Amorilaisista: ja Israelin lapset olivat vannoneet heille, ja Saul etsi heitä lyödäksensä vihansa kiivaudessa Israelin ja Juudan lasten edessä.
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 45-48
24 de agosto LAB 602
RECADAÇO
Jeremias 45-48
1 1/2 minutos: é o tempo que você vai gastar para ler um capítulo inteiro da Bíblia, que é o primeiro dos quatro propostos para lermos hoje. Que facilidade! Não dá pra desanimar, concorda? É fácil assim porque, na realidade, além de ser um capítulo curto, Jeremias 45 é uma mensagem simples. É um recado de Deus para um secretário chamado Baruque, enviado através de Jeremias. E, apesar de ser pequeno em tamanho, esse bilhetinho pode trazer-nos grandes lições. Deus não quer que sejamos reclamões. Sabe aquele tipo de pessoas que pensam que o universo inteiro gravitaciona-se ao redor do umbigo delas? O Senhor não se agrada disso, porque sabe que quando passo a pensar que eu devo ser o centro de todas as atenções, meu prejuízo é muito grande. A razão é simples: o egocentrismo é uma doença que tanto destrói a própria pessoa quanto prejudica a muitos outros. Isso é um recado de Deus. Um recado que Deus dá a alguém serve também para os outros? Sim. O não recado foi dado a Baruque? Mas também não serve para você e para mim? Então, pensando nisto, continue olhando os capítulos bíblicos da leitura de hoje.
Jeremias 46 é um recadão de Deus para o povo egípcio. O Egito, por muito tempo, havia sido a maior e mais poderosa nação do mundo. Há tempos, não era mais. Mas eles ainda se achavam. E ainda faziam parte das grandes influencias internacionais do mundo ativo de então. Nesse contexto, Deus chega e lhes dá um recado personalizado.
Em Jeremias 47 o recado agora vai para os filisteus, que, diferentemente dos egípcios, não eram lá um povo distante. Eles não tinham a sua própria nação com território amplamente único, exclusivo, cercado e protegido. Eles eram um povo que estava ali, infiltrados, dentro das terras do povo de Deus. Uma gente que ao mesmo tempo não passava de um grupo de sem-pátria constituía uma ameaça poderosa. Os filisteus tiveram uma oportunidade muito maior de reconhecer os planos de Deus, por estarem mais perto. Logo, sua rejeição outorgava-lhes ao caráter uma obstinação muito maior. E para os componentes desta cultura específica, Deus também dá uma mensagem peculiar.
Outro recado exclusivo pode ser encontrado em Jeremias 48, na mensagem acerca dos moabitas. Mas o mais interessante de tudo é que mesmo que Deus tivesse um recado duro de ser ouvido, junto, Ele ainda tinha uma porta de esperança sempre aberta. Depois de jogar duro com os moabitas, Ele diz: “Contudo, restauratei a sorte de Moabe, em dias vindouros”.
Mesmo que Ele jogue duro com você, sua intenção final é restaurar-lhe a sorte.
Amém!
Valdeci Júnior
Fátima Silva