-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη
-
-
12
|Ezequiel 25:12|
Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Επειδη ο Εδωμ επραξεν εκδικητικως εις τον οικον Ιουδα και εβρισε βαρεως και εξεδικηθη εναντιον αυτων,
-
13
|Ezequiel 25:13|
δια τουτο ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· θελω λοιπον εκτεινει την χειρα μου επι τον Εδωμ, και θελω εκκοψει απ' αυτου ανθρωπον και κτηνος και θελω εξαφανισει αυτον απο Θαιμαν, και θελουσι πεσει εν ρομφαια εως Δαιδαν.
-
14
|Ezequiel 25:14|
Και θελω ενεργησει την εκδικησιν μου επι τον Εδωμ δια χειρος τον λαου μου Ισραηλ· και θελουσι καμει εις τον Εδωμ κατα τον θυμον μου και κατα την οργην μου· και θελουσι γνωρισει την εκδικησιν μου, λεγει Κυριος ο Θεος.
-
15
|Ezequiel 25:15|
Ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Επειδη οι Φιλισταιοι εφερθησαν εκδικητικως και εκαμον εκδικησιν περιφρονουντες εκ ψυχης, ωστε να φερωσιν ολεθρον δια παλαιον μισος,
-
16
|Ezequiel 25:16|
δια τουτο ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω θελω εκτεινει την χειρα μου επι τους Φιλισταιους και θελω εκκοψει τους Χερεθαιους και εξαφανισει το υπολοιπον των λιμενων της θαλασσης·
-
17
|Ezequiel 25:17|
και θελω καμει επ' αυτους μεγαλην εκδικησιν εν ελεγμοις θυμου· και θελουσι γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος, οταν εκτελεσω την εκδικησιν μου επ' αυτους.
-
1
|Ezequiel 26:1|
[] Και εν τω ενδεκατω ετει, τη πρωτη του μηνος, εγεινε λογος Κυριου προς εμε, λεγων,
-
2
|Ezequiel 26:2|
Υιε ανθρωπου, επειδη η Τυρος ειπε κατα της Ιερουσαλημ, Ευγε, συνετριβη η πυλη των λαων· εστραφη προς εμε· θελω γεμισθη, διοτι ηρημωθη·
-
3
|Ezequiel 26:3|
δια τουτο ουτω λεγει Κυριος ο Θεος· Ιδου, εγω ειμαι εναντιον σου, Τυρος, και θελω επεγειρει εναντιον σου εθνη πολλα, ως επεγειρει η θαλασσα τα κυματα αυτης.
-
4
|Ezequiel 26:4|
Και θελουσι καταστρεψει τα τειχη της Τυρου και κατεδαφισει τους πυργους αυτης· και θελω ξυσει το χωμα αυτης απ' αυτης και καταστησει αυτην ως λειοπετραν.
-
-
Sugestões
Clique para ler Mateus 8-10
06 de outubro AB 645
CARRERAS
Mateus 05-07
Ao fazer a leitura de hoje, demore-se em Mateus 5:44-46. E pense na história abaixo, que nem todos conhecem, mas, que nos leva a pensar se precisamos mesmo conviver com rivalidades.
Você se lembra desses três nomes: “Plácido Domingo”, “José Carreras” e “Luciano Pavarotti”? Deles, quero referir-me a dois, dos três tenores que encantaram o mundo cantando juntos.
Mesmo quem nunca visitou a Espanha, conhece a rivalidade existente entre os catalães e os madrileños, dado que os catalães lutam pela autonomia numa Espanha dominada por Madri.
Pois bem, Plácido Domingo é madrileño, e José Carreras, Catalão. E devido a questões políticas, em 1984, Carreras e Domingo tornaram-se aferrados inimigos. Sempre muito solicitados em todo o mundo, ambos faziam questão de exigir nos seus contratos, que só atuariam em determinado espetáculo se o adversário não fosse convidado.
Em 1987, apareceu a Carreras um inimigo muito mais implacável que o seu rival, Plácido Domingo: For surpreendido por um diagnóstico terrível: leucemia. Sua luta contra o câncer foi muito difícil. Ele submeteu-se a diversos tratamentos, a um transplante de medula óssea, além de uma mudança de sangue, que o obrigava a viajar mensalmente até aos Estados Unidos. Nessas circunstâncias, não podia trabalhar. Apesar de ser dono de uma fortuna razoável, os elevadíssimos custos das viagens e dos tratamentos, dilapidaram as suas finanças. Quando não tinha mais condições financeiras, teve conhecimento da existência de uma fundação em Madri, cuja finalidade era apoiar o tratamento de doentes com leucemia.
Graças ao apoio da fundação “Formosa”, Carreras venceu a doença e voltou a cantar. Voltou a receber os altos cachês que merecia, e resolveu associar-se à fundação. E foi ao ler os seus estatutos que descobriu que o fundador, maior colaborador e presidente da fundação era Plácido Domingo. Logo, soube que Domingo tinha criado a fundação para ajudá-lo e que ficara no anonimato para que ele não se sentisse humilhado ao aceitar o auxilio do seu “inimigo”.
Mas... O mais comovente foi o encontro de ambos. Surpreendendo Plácido Domingo num dos seus concertos em Madri, Carreras interrompeu a atuação deste, subindo ao palco e humildemente, ajoelhou-se a seus pés, pediu-lhe desculpas e agradeceu-lhe publicamente. Plácido ajudou-o a levantar-se e com um forte abraço, selaram o início de uma grande e bela amizade.
Mais tarde, uma jornalista perguntou a Plácido Domingo, porque criara a fundação “Formosa”, num gesto que, além de ajudar um “inimigo”, ajudava também o único artista que poderia fazer-lhe concorrência. Sua resposta foi curta e definitiva: “-Porque uma voz como aquela não poderia perder-se.”.
Se nobreza humana (história real) serve-nos de inspiração e exemplo, quanto mais então, deve servir-nos, a leitura de hoje?
Valdeci Júnior