-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Suomen Raamattuopisto (1776) -
-
24
|Salmos 89:24|
Mutta minun totuuteni ja armoni pitää hänen tykönänsä oleman, ja hänen sarvensa pitää minun nimeeni nostettaman ylös.
-
25
|Salmos 89:25|
Minä asetan hänen kätensä mereen, ja hänen oikian kätensä virtoihin.
-
26
|Salmos 89:26|
Näin hänen pitää minun kutsuman: sinä olet minun Isäni, Jumalani ja turvani, joka minua auttaa.
-
27
|Salmos 89:27|
Ja minä asetan hänen esikoiseksi, kaikkein korkeimmaksi kuningasten seassa maan päällä.
-
28
|Salmos 89:28|
Minä pidän hänelle armoni tähteellä ijankaikkisesti, ja minun liittoni pitää hänelle vahva oleman.
-
29
|Salmos 89:29|
Minä annan hänelle ijankaikkisen siemenen, ja vahvistan hänen istuimensa niinkauvan kuin taivaat pysyvät.
-
30
|Salmos 89:30|
Mutta jos hänen lapsensa minun lakini hylkäävät, ja ei vaella minun oikeudessani,
-
31
|Salmos 89:31|
Jos he minun säätyni turmelevat, ja ei minun käskyjäni pidä;
-
32
|Salmos 89:32|
Niin minä heidän syntinsä vitsalla rankaisen, ja heidän pahat tekonsa haavoilla.
-
33
|Salmos 89:33|
Mutta armoani en minä hänestä käännä pois, enkä salli totuuteni vilpistellä.
-
-
Sugestões

Clique para ler Atos 16-18
10 de novembro LAB 680
BARNABÉ – FILHO DA CONSOLAÇÃO
Atos 13-15
Quando eu era criança, nos acampamentos de retiro espiritual dos cristãos, costumava ouvir os jovens, ao embalo das palmas, do violão, da caixa e da gaita, com sorrisos nos rostos, cantarem: “era seu nome Barnabé, natural de Chipre”. Era uma melodia bem gostosa, e muitas vezes a cantei. Mas nem sabia quem era Barnabé. Por outro lado, quantas vezes lemos o livro de Atos, e ignoramos ali a presença de um dos seus principais personagens: Barnabé, “Filho de Consolação”.
Esse (Barnabé) era o cognome de José, um levita (Atos 4:36). O seu nome é o primeiro de uma lista de profetas e professores da igreja de Antioquia (Atos 13:1). Lucas diz que ele é um bom homem (Atos 11:24). Os seus pais eram judeus, da tribo de Levi. Ele era natural de Chipre, onde possuía uma herdade (Atos 4:36-37), que vendeu. Parece ter tido uma aparência digna e que sobressaía (Atos 14:11-12). Quando Paulo voltou a Jerusalém após a sua conversão, Barnabé apresentou-o aos apóstolos (Atos 9:27). É provável que tivessem sido colegas na escola de Gamaliel.
A prosperidade da igreja de Antioquia fez com que os apóstolos e irmãos enviassem para lá Barnabé como superintendente. Ali ele encontrou o trabalho já tão avançado e instalado em força, que foi até Tarso à procura de Saulo para que este o assistisse. Saulo voltou com ele para Antioquia e trabalhou ali durante um ano (Atos 11:25-26).
No fim deste período, foram enviados ambos para Jerusalém, com as contribuições que a igreja de Antioquia tinha juntado para os irmãos mais pobres daquela cidade (Atos 11:28-30). Pouco tempo após o seu regresso, trazendo com eles João Marcos, foram nomeados missionários para o mundo pagão e assim investidos, visitaram Chipre e algumas cidades da Ásia Menor (Atos 13:14). Ao voltarem a Antioquia, depois da primeira viagem missionária que realizaram, foram novamente enviados para Jerusalém, a fim de aí consultarem a igreja sobre a relação desta com os gentios (Atos 15:2; Gálatas 2:1).
Com este assunto resolvido, eles voltaram para Antioquia, trazendo consigo o decreto do Conselho que serviria de regra para a admissão dos gentios na igreja.
Quando já estavam preparados para a sua segunda viagem missionária, Saulo e Barnabé discutiram por causa de João Marcos. A discussão terminou com a separação de ambos. Saulo levou consigo Silas e eles viajaram através da Síria e Sicília. Barnabé, levando consigo o seu sobrinho João Marcos, dirigiu-se para Chipre (Atos 15:36-41). Barnabé não volta a ser mencionado por Lucas em Atos.
E na leitura de hoje, você pode ler sobre a missão de Barnabé (e Saulo), em Atos 13:1-3. Boa leitura.
Valdeci Júnior
Fátima Silva