-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Afrikaans (1953)
-
-
21
|Ezequiel 40:21|
En sy sykamers was drie aan die een en drie aan die ander kant; en sy deurposte en sy voorportaal het dieselfde afmeting gehad as by die eerste poort: vyftig el sy lengte en die breedte vyf en twintig el.
-
22
|Ezequiel 40:22|
En sy vensters en sy voorportaal en sy palmbome het dieselfde afmeting gehad as by die poort waarvan die voorkant na die ooste lê: en 'n mens kon daarin opklim met sewe trappe; en sy voorportaal was daarvoor.
-
23
|Ezequiel 40:23|
En daar was 'n poort na die binneste voorhof teenoor die poort na die noorde en na die ooste; en hy het gemeet van poort tot poort: honderd el.
-
24
|Ezequiel 40:24|
Daarop het hy my na die suide laat gaan; en kyk, daar was 'n poort na die suide; en hy het sy deurposte en sy voorportaal gemeet volgens die vorige afmetinge.
-
25
|Ezequiel 40:25|
En dit het vensters gehad, ook sy voorportaal, al rondom soos die vorige vensters; die lengte was vyftig el en die breedte vyf en twintig el.
-
26
|Ezequiel 40:26|
En sy trap het sewe trappies gehad, en sy voorportaal was daarvoor; en dit het palmbome gehad, een aan die een en een aan die ander kant, op sy deurposte.
-
27
|Ezequiel 40:27|
Ook was daar 'n poort na die binneste voorhof na die suide; en hy het van poort tot poort gemeet, na die suide: honderd el.
-
28
|Ezequiel 40:28|
Verder het hy my deur die suidpoort gebring na die binneste voorhof; en hy het die suidpoort gemeet: dit het dieselfde afmetinge gehad.
-
29
|Ezequiel 40:29|
En sy sykamers en sy deurposte en sy voorportaal was volgens dié mate; en dit het vensters gehad, ook sy voorportaal, al rondom; die lengte was vyftig el en die breedte vyf en twintig el.
-
30
|Ezequiel 40:30|
En daar was voorportale al rondom; die lengte was vyf en twintig el en die breedte vyf el.
-
-
Sugestões
Clique para ler 1 Crônicas 21-24
07 de maio LAB 493
DEPENDE DA SUBMISSÃO
1Crônicas 21-24
Dependendo da situação, Deus pode usar alguém ou não. Na leitura de hoje, vemos alguém bloqueando a possibilidade que Deus teria de usá-lo, pelo menos naquele momento. Refiro-me a Davi que, ao invés de fazer o que Deus queria, resolveu fazer exatamente o contrário. E o resultado disso foi drástico.
Quando saí no mundo para me colocar à disposição do serviço da igreja, do trabalho de Deus, sempre tive um princípio de vida, algo particular meu: ir aonde Deus mandar. Com isso, já rodei muito e aceitei fazer muita coisa que Deus me pediu. Mas, ao longo do ministério, tenho aprendido que “ir aonde Deus mandar”, também implica o “não ir”. Às vezes, nos “metemos” aonde Deus não manda, fazer o que Deus não pede, achando que é bonito. Já dei algumas cabeçadas com isso, sabia? Precisamos estar muito sintonizados com Deus e em comunhão. Devemos pedir para que Ele fale ao nosso coração, nos fazendo entender o que Ele quer façamos e o que não quer que façamos. Mesmo se for algo bom, nobre e excelente aos nossos olhos, se não for da vontade de Deus, não compensa.
Porém, quando acertamos com Deus nos propósitos de fazer ou não as coisas, é uma bênção. Leia 1Crônicas 22 em diante. Você encontrará muitas pessoas trabalhando para Deus, muitos obreiros, muitas pessoas boas. No meio dessas pessoas, há os levitas. Você sabe quem eram eles?
Descendentes de Levi, filho de Jacó, os levitas se originaram através de três descendentes: Gerson, Coate e Merari. Esses três indivíduos fundaram três famílias tribais. Da descendência de Coate, surgiram Moisés e Arão. E essa tribo ficou tão famosa porque foi escolhida por Deus para realizar um trabalho muito importante.
O serviço e os cuidados do tabernáculo e, mais tarde, também do templo, foram confiados aos levitas, devido à posição que eles tinham assumido com relação à apostasia dos israelitas no monte Sinai. Lembra de quando todas as tribos tinham se juntado para cair em pecado e idolatria, adorando o bezerro de ouro? Quando Moisés desceu do monte e fez um chamado para quem quisesse se colocar do lado certo, voluntariamente, os levitas rapidamente retornaram à lealdade que eles tinham a Deus, mostrando zelo pela Sua causa. Em consequência disso, o Senhor escolheu a tribo de Levi para que fossem seus funcionários especiais, realizando os deveres religiosos que, até naquela época, de acordo com o antigo costume patriarcal, era tarefa dos primogênitos.
Aprendemos que se pudermos ser usados por Deus ou não, como uma bênção para a humanidade, dependerá da nossa submissão a Ele. Então, esteja sintonizado, fazendo o que Deus quer!
Valdeci Júnior
Fátima Silva