-
-
Hebrew Stuttgart Bible without vowels (OT) / Greek Textus Receptus (NT) -
-
11
|Lamentações 1:11|
כל עמה נאנחים מבקשׂים לחם נתנו מחמודיהם באכל להשׂיב נפשׂ ראה יהוה והביטה כי הייתי זוללה
-
12
|Lamentações 1:12|
לוא אליכם כל עברי דרך הביטו וראו אם ישׂ מכאוב כמכאבי אשׂר עולל לי אשׂר הוגה יהוה ביום חרון אפו
-
13
|Lamentações 1:13|
ממרום שׂלח אשׂ בעצמתי וירדנה פרשׁ רשׂת לרגלי השׂיבני אחור נתנני שׂממה כל היום דוה
-
14
|Lamentações 1:14|
נשׁקד על פשׂעי בידו ישׁתרגו עלו על צוארי הכשׂיל כחי נתנני אדני בידי לא אוכל קום
-
15
|Lamentações 1:15|
סלה כל אבירי אדני בקרבי קרא עלי מועד לשׂבר בחורי גת דרך אדני לבתולת בת יהודה
-
16
|Lamentações 1:16|
על אלה אני בוכיה עיני עיני ירדה מים כי רחק ממני מנחם משׂיב נפשׂי היו בני שׂוממים כי גבר אויב
-
17
|Lamentações 1:17|
פרשׁה ציון בידיה אין מנחם לה צוה יהוה ליעקב סביביו צריו היתה ירושׂלם לנדה ביניהם
-
18
|Lamentações 1:18|
צדיק הוא יהוה כי פיהו מריתי שׂמעו נא כל עמים וראו מכאבי בתולתי ובחורי הלכו בשׂבי
-
19
|Lamentações 1:19|
קראתי למאהבי המה רמוני כהני וזקני בעיר גועו כי בקשׂו אכל למו וישׂיבו את נפשׂם
-
20
|Lamentações 1:20|
ראה יהוה כי צר לי מעי חמרמרו נהפך לבי בקרבי כי מרו מריתי מחוץ שׂכלה חרב בבית כמות
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva