-
-
Hebrew Stuttgart Bible without vowels (OT) / Greek Textus Receptus (NT) -
-
1
|Daniel 1:1|
בשׂנת שׂלושׂ למלכות יהויקים מלך יהודה בא נבוכדנאצר מלך בבל ירושׂלם ויצר עליה
-
2
|Daniel 1:2|
ויתן אדני בידו את יהויקים מלך יהודה ומקצת כלי בית האלהים ויביאם ארץ שׂנער בית אלהיו ואת הכלים הביא בית אוצר אלהיו
-
3
|Daniel 1:3|
ויאמר המלך לאשׂפנז רב סריסיו להביא מבני ישׁראל ומזרע המלוכה ומן הפרתמים
-
4
|Daniel 1:4|
ילדים אשׂר אין בהם כל מאום וטובי מראה ומשׁכילים בכל חכמה וידעי דעת ומביני מדע ואשׂר כח בהם לעמד בהיכל המלך וללמדם ספר ולשׂון כשׁדים
-
5
|Daniel 1:5|
וימן להם המלך דבר יום ביומו מפת בג המלך ומיין משׂתיו ולגדלם שׂנים שׂלושׂ ומקצתם יעמדו לפני המלך
-
6
|Daniel 1:6|
ויהי בהם מבני יהודה דניאל חנניה מישׂאל ועזריה
-
7
|Daniel 1:7|
וישׁם להם שׁר הסריסים שׂמות וישׁם לדניאל בלטשׂאצר ולחנניה שׂדרך ולמישׂאל מישׂך ולעזריה עבד נגו
-
8
|Daniel 1:8|
וישׁם דניאל על לבו אשׂר לא יתגאל בפתבג המלך וביין משׂתיו ויבקשׂ משׁר הסריסים אשׂר לא יתגאל
-
9
|Daniel 1:9|
ויתן האלהים את דניאל לחסד ולרחמים לפני שׁר הסריסים
-
10
|Daniel 1:10|
ויאמר שׁר הסריסים לדניאל ירא אני את אדני המלך אשׂר מנה את מאכלכם ואת משׂתיכם אשׂר למה יראה את פניכם זעפים מן הילדים אשׂר כגילכם וחיבתם את ראשׂי למלך
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva