-
-
Hebrew Stuttgart Bible without vowels (OT) / Greek Textus Receptus (NT) -
-
11
|Rute 2:11|
ויען בעז ויאמר לה הגד הגד לי כל אשׂר עשׁית את חמותך אחרי מות אישׂך ותעזבי אביך ואמך וארץ מולדתך ותלכי אל עם אשׂר לא ידעת תמול שׂלשׂום
-
12
|Rute 2:12|
ישׂלם יהוה פעלך ותהי משׁכרתך שׂלמה מעם יהוה אלהי ישׁראל אשׂר באת לחסות תחת כנפיו
-
13
|Rute 2:13|
ותאמר אמצא חן בעיניך אדני כי נחמתני וכי דברת על לב שׂפחתך ואנכי לא אהיה כאחת שׂפחתיך
-
14
|Rute 2:14|
ויאמר לה בעז לעת האכל גשׂי הלם ואכלת מן הלחם וטבלת פתך בחמץ ותשׂב מצד הקוצרים ויצבט לה קלי ותאכל ותשׁבע ותתר
-
15
|Rute 2:15|
ותקם ללקט ויצו בעז את נעריו לאמר גם בין העמרים תלקט ולא תכלימוה
-
16
|Rute 2:16|
וגם שׂל תשׂלו לה מן הצבתים ועזבתם ולקטה ולא תגערו בה
-
17
|Rute 2:17|
ותלקט בשׁדה עד הערב ותחבט את אשׂר לקטה ויהי כאיפה שׁערים
-
18
|Rute 2:18|
ותשׁא ותבוא העיר ותרא חמותה את אשׂר לקטה ותוצא ותתן לה את אשׂר הותרה משׁבעה
-
19
|Rute 2:19|
ותאמר לה חמותה איפה לקטת היום ואנה עשׁית יהי מכירך ברוך ותגד לחמותה את אשׂר עשׁתה עמו ותאמר שׂם האישׂ אשׂר עשׁיתי עמו היום בעז
-
20
|Rute 2:20|
ותאמר נעמי לכלתה ברוך הוא ליהוה אשׂר לא עזב חסדו את החיים ואת המתים ותאמר לה נעמי קרוב לנו האישׂ מגאלנו הוא
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva