-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Česká Bible BKR
-
-
1
|2 Coríntios 7:1|
Taková tedy majíce zaslíbení, nejmilejší, očišťujmež se od všeliké poskvrny těla i ducha, konajíce posvěcení naše v bázni Boží.
-
2
|2 Coríntios 7:2|
Přijmětež nás. Žádnémuť jsme neublížili, žádnému neuškodili, žádného neoklamali.
-
3
|2 Coríntios 7:3|
Nepravím toho ku potupě vaší, poněvadž jsem napřed pověděl, že v srdcích našich jste, tak abychom hotovi byli spolu s vámi zemříti i spolu živi býti.
-
4
|2 Coríntios 7:4|
Mnohéť jsem k vám důvěrnosti, mnohoť se vámi chlubím; naplněn jsem potěšením, a rozhojňujiť se v radosti ve všelikém soužení našem.
-
5
|2 Coríntios 7:5|
Nebo i když jsme byli přišli do Macedonie, žádného odpočinutí nemělo tělo naše, ale ve všem souženi jsme byli; měli jsme zevnitř boje, vnitř strachy.
-
6
|2 Coríntios 7:6|
Ale ten, jenž těší ponížené, potěšil nás, Bůh, skrze Titův příchod.
-
7
|2 Coríntios 7:7|
A netoliko příchodem jeho, ale také i potěšením tím, kteréž on měl z vás, vypravovav nám o vaší veliké žádosti nás, o vašem kvílení, a vaší ke mně horlivé milosti, takže jsem se velmi zradoval.
-
8
|2 Coríntios 7:8|
A ačkoli zarmoutil jsem vás listem, nelituji toho, ač jsem byl litoval. Nebo vidím, že ten list, ačkoli na čas, zarmoutil vás.
-
9
|2 Coríntios 7:9|
Ale nyní raduji se, ne že jste zarmouceni byli, ale že jste se ku pokání zarmoutili. Zarmoutili jste se zajisté podle Boha, takže jste k žádné škodě nepřišli skrze nás.
-
10
|2 Coríntios 7:10|
Nebo zámutek, kterýž jest podle Boha, ten pokání k spasení působí takové, jehož nikdy líto nebude, ale zámutek světa způsobuje smrt.
-
-
Sugestões
Clique para ler 2 Crônicas 8-9
12 de maio LAB 498
QUE GRANDE PRESENTE!
2Crônicas 08-09
Qual é o maior presente que pode existir entre os seres humanos? Foi no começo de 2009 que comecei a trabalhar no comentário de hoje. Ao analisar o texto bíblico, perguntei à minha mãe o que ela achava. Sem técnicas acadêmicas teológicas, mas com a simplicidade de quem já aprendeu muito com sua existência, ela foi profundamente teológica quando disse que eu poderia, naquele momento, me comparar ao rei Salomão, me colocando, talvez, até acima dele.
Dei um sorriso e disse: Oh, mãe, estou falando sério! Mas ela disse que estava falando sério! Então, com o desafio dela, li o texto mais uma vez e vi que tinha razão em um aspecto. Naquele momento, eu estava passando por um momento muito feliz (continua até hoje), que é o fato de esperar, cuidar e curtir a existência de outro ser gerado de mim mesmo, um filho. Como a notícia de que seria pai me deixou feliz! Era o maior presente que eu estava recebendo no momento. Daí, deparei-me com Salomão concedendo uma entrevista para a rainha de Sabá.
Ela veio até o palácio do rei e o encheu de presentes. Mas sabe qual era o ponto que fazia com que os presentes recebidos por Salomão tivessem certa limitação? Eram presentes materiais, passageiros, limitados a este mundo.
Salomão tinha muitos outros dotes como sabedoria e mais sabedoria, fama e mais fama, riquezas e mais riquezas, presentes e mais presentes e muitas mulheres também. E assim foi seu reinado.
Esse é o contexto da leitura bíblica. Agora, questiono: você pegaria um filho seu e daria em troca da fama, riqueza e presentes que Salomão tinha ganhado? Em “sã consciência” nenhum ser humano faria isso, porque um filho é um presente de Deus, incomparável a qualquer coisa, por ter duas características: amor e vida humana, que pode ser eterna. Esse é o maior presente que pode existir entre os humanos e para os humanos: o dom da vida. Vá até um hospital e pergunte a um rico desenganado pelos médicos sobre isso para ver se não é verdade.
Você pode pedir sabedoria para Deus? Sim, pode! É um bom presente. Pode pedir fama também? É mais perigoso, mas a fama em si não é pecado. E riquezas? Alguém pode ser rico? Também pode ser complicado, mas é possível ser rico e cristão. Mas não existe um presente maior que Deus possa dar a você que sua vida e a vida dos seus queridos. De tudo o que Salomão teve, a única coisa boa que poderia sobreviver ao próprio tempo é a vida eterna.
E nós, como podemos aproveitar esse presente?
Valdeci Júnior
Fátima Silva