-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη -
-
1
|Josué 16:1|
[] Και επεσεν ο κληρος των υιων Ιωσηφ απο του Ιορδανου πλησιον της Ιεριχω, εως των υδατων της Ιεριχω κατα ανατολας, προς την ερημον την αναβαινουσαν απο της Ιεριχω δια του ορους Βαιθηλ,
-
2
|Josué 16:2|
και εκτεινεται απο Βαιθηλ εως Λουζ, και διαβαινει δια των οριων του Αρχι-αταρωθ,
-
3
|Josué 16:3|
και καταβαινει εκ δυσμων εις τα ορια του Ιαφλαιτι, εως των οριων της κατω Βαιθ-ωρων, και εως Γεζερ, και εξερχεται εις την θαλασσαν.
-
4
|Josué 16:4|
Και ελαβον την κληρονομιαν αυτων οι υιοι Ιωσηφ, ο Μανασσης και ο Εφραιμ.
-
5
|Josué 16:5|
[] Και τα ορια των υιων Εφραιμ κατα τας συγγενειας αυτων ησαν ταυτα· τα ορια της κληρονομιας αυτων προς το ανατολικον μερος ησαν η Αταρωθ-αδαρ, εως της ανω Βαιθ-ωρων·
-
6
|Josué 16:6|
και εξετεινοντο τα ορια προς την θαλασσαν εις Μιχμεθα κατα το βορειον· και τα ορια εστρεφον κατα το ανατολικον εως Τααναθ-σηλω, και εκειθεν διεβαινον κατα ανατολας εις Ιανωχα·
-
7
|Josué 16:7|
και κατεβαινον απο Ιανωχα εις Αταρωθ, και εις Νααραθ, και ηρχοντο εις την Ιεριχω, και εξηρχοντο εις τον Ιορδανην·
-
8
|Josué 16:8|
τα ορια εξηκολουθησαν απο Θαπφουα προς δυσμας εως του χειμαρρου Κανα, και ειχον την διεξοδον αυτων προς την θαλασσαν. Αυτη ειναι η κληρονομια της φυλης των υιων Εφραιμ κατα τας συγγενειας αυτων.
-
9
|Josué 16:9|
Ησαν και πολεις κεχωρισμεναι δια τους υιους Εφραιμ μεταξυ της κληρονομιας των υιων Μανασση, πασαι αι πολεις και αι κωμαι αυτων.
-
10
|Josué 16:10|
Και δεν εξεδιωξαν τους Χαναναιους τους κατοικουντας εις Γεζερ· αλλ' οι Χαναναιοι κατοικουσι μεταξυ των Εφραιμιτων εως της ημερας ταυτης, και εγειναν δουλοι υποτελεις.
-
-
Sugestões

Clique para ler Filipenses 1-4
03 de Dezembro LAB 703
SOMOS INDIVÍDUOS INTERDEPENDENTES
Efésios 04-06
Ao estudar Efésios, você pode pedir a ajuda de Deus para compreender o conceito profundo de que os papéis da sociedade não tornam as pessoas mais ou menos importantes. Os papéis na sociedade são a maneira do Senhor dar a cada um de nós, diferentes oportunidades para servirmos uns aos outros em amor. Ao fazer a leitura de hoje, tente resumir, em duas ou três frases, os ensinos mais importantes que conseguir encontrar na mesma. Você pode fazer isso concentrando-se exatamente no paradoxo crítico de que embora os papeis da sociedade não definam a importância da pessoa, no cristianismo são vistos como oportunidade para servir aos outros.
Por exemplo. Se um casal, embora cristão, adota a noção pagã de liderança, de que maneira resolverá seus conflitos? Se outro casal, também cristão, aceita o conceito cristão, tendo Jesus como modelo, terá suas resoluções de conflitos iguais às do primeiro casal? Em que consistirão as diferenças? É aí que entram os conceitos profundos dos papéis de cada pessoa no interrelacionamento cristão, expressados na preocupação do parágrafo acima. Isto é um desafio muito grande, para cada um de nós. E é por isto que precisamos da armadura de Deus.
Para que você fixe bem, em sua mente, o que a leitura bíblica de hoje pode ensinar, você pode fazer um exercício. A “lição de casa” é: resuma, brevemente, a armadura de Deus, numa folha de papel. Ela é muito importante. É através dela que somos capacitados a reconhecer as armadilhas que Satanás trama com a finalidade de desintegrar nossa a comunhão que temos uns com os outros e também a unidade da igreja. A explicação disto tudo, você está podendo ler no livro de Efésios. Ao terminar de fazer o resumo, então volte e destaque qual peça da armadura é mais importante para você, e ao final, escreva um parágrafo justificando a razão. Que parte da armadura é mais importante para você? Por quê?
Isto é muito pessoal. Assim como a armadura de Saul não serviu em Davi, a experiência de relacionamento com Deus de cada um de nós não veste o irmão. Deus nos fez, embora semelhantes, personalizados. E como um Pai que tudo entende, nos ama, nos aceita, nos redime, e nos conduz, de acordo com o nosso jeito pessoal de ser. É claro que o nosso jeito de ser precisa ser modelado por Ele. Mas cada um de sua forma, com sua própria experiência com Deus.
Apesar disso, não deixamos de ser comunidade. Vivemos interdependentemente numa troca mútua de compartilhar experiências necessárias à nossa própria existência. Dependemos da família, da comunidade, da sociedade e da igreja.
Valdeci Júnior
Fátima Silva