-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη
-
-
1
|Josué 18:1|
[] Συνηθροισθη δε πασα η συναγωγη των υιων Ισραηλ εν Σηλω, και εστησαν εκει την σκηνην του μαρτυριου· και υπεταχθη η γη εις αυτους.
-
2
|Josué 18:2|
[] Και εμενον μεταξυ των υιων Ισραηλ επτα φυλαι, αιτινες δεν ειχον λαβει την κληρονομιαν αυτων.
-
3
|Josué 18:3|
Και ειπεν ο Ιησους προς τους υιους Ισραηλ, Εως ποτε θελετε μενει νωθροι εις το να υπαγητε να κυριευσητε την γην, την οποιαν Κυριος ο Θεος των πατερων σας εδωκεν εις εσας;
-
4
|Josué 18:4|
εκλεξατε εις εαυτους τρεις ανδρας κατα φυλην· και θελω αποστειλει αυτους, και σηκωθεντες θελουσι περιελθει την γην και διαγραψει αυτην κατα τας κληρονομιας αυτων, και θελουσιν επιστρεψει προς εμε·
-
5
|Josué 18:5|
και θελουσι διαιρεσει αυτην εις επτα μεριδια· ο Ιουδας θελει κατοικει εν τοις οριοις αυτου προς μεσημβριαν, και ο οικος Ιωσηφ θελουσι κατοικει εν τοις οριοις αυτων προς βορραν·
-
6
|Josué 18:6|
θελετε λοιπον διαγραψει την γην εις επτα μερη, και θελετε φερει εδω προς εμε την διαγραφην, και εγω θελω εκβαλει κληρους δια σας ενταυθα ενωπιον Κυριου του Θεου ημων·
-
7
|Josué 18:7|
διοτι οι Λευιται δεν εχουσι μεριδιον μεταξυ σας· διοτι η ιερατεια του Κυριου ειναι η κληρονομια αυτων· και ο Γαδ και ο Ρουβην και το ημισυ της φυλης Μανασση ελαβον την κληρονομιαν αυτων περαν του Ιορδανου προς ανατολας, την οποιαν Μωυσης ο δουλος του Κυριου εδωκεν εις αυτους.
-
8
|Josué 18:8|
Και σηκωθεντες οι ανδρες απηλθον· και προσεταξεν ο Ιησους τους απελθοντας δια να διαγραψωσι την γην, λεγων, Υπαγετε και περιελθετε την γην και διαγραψατε αυτην και επιστρεψατε προς εμε, και εγω θελω εκβαλει κληρους δια σας ενταυθα ενωπιον του Κυριου εν Σηλω.
-
9
|Josué 18:9|
Και υπηγαν οι ανδρες και περιηλθον την γην και διεγραψαν αυτην εν βιβλιω κατα πολεις εις μεριδια επτα, και ηλθον προς τον Ιησουν εις το στρατοπεδον εις Σηλω.
-
10
|Josué 18:10|
Και ερριψεν ο Ιησους κληρους δι' αυτους εν Σηλω ενωπιον του Κυριου· και διεμοιρασεν ο Ιησους εκει την γην εις τους υιους Ισραηλ κατα τους μερισμους αυτων.
-
-
Sugestões
Clique para ler Deuteronômio 29-31
06 de março LAB 431
HUM?
Deuteronômio 29-31
Desde que me entendo por gente, minha família segue a Deus. Cresci, desde pequeno, indo à igreja todos os finais de semana, participando da escolinha bíblica para os menores, fazendo culto familiar em casa todos os dias, vendo meus pais pregarem o evangelho, assistindo a conversas bíblicas. Sendo assim, acostumei-me a respirar esse ar evangélico, a conversar sobre coisas da igreja, da Bíblia e sobre Deus.
E você sabe que toda criança é cheia de perguntas, né? Aquelas com as quais a criança bombardeia o adulto. “Por que isso? Por que aquilo?”
Isso é normal, pois a criança não veio ao mundo sabendo das coisas. Quando se depara com um monte de novidades, ela quer entender. Agora, uma criança que é criada em uma casa onde se fala de Deus, constantemente, muitas das perguntas também serão relacionadas a Deus. “Pai, por que eu tenho que chamar a Deus de pai também?” “Mãe, por que Jesus não frequentava a escola?” “Como a gente vai ser quando chegar no Céu?” E, por aí vai... Não sei se é porque eu deixava meus pais, tios, líderes da igreja, pessoas mais velhas, professores, todo mundo tonto com tantas perguntas, que muitas vezes eu ouvi a mesma resposta: “Deuteronômio 29:29.”
Você já viu o que está escrito lá? “As coisas encobertas pertencem ao Senhor, o nosso Deus, mas as reveladas pertencem a nós, e aos nossos filhos, para sempre, para que sigamos todas as palavras desta lei.” Ou seja, o que não está encoberto, a nós pertence, mas o que está encoberto, ao Senhor pertence. E ponto final. Isso queria dizer que, se não tinha explicação para alguma coisa, era porque Deus não queria dizer, e isso era um segredo dEle, o qual a gente não devia perscrutar. Então, eu pensava: Está bem. Se Deus quer assim, vou discutir o quê?
Com o passar do tempo, à medida que fui crescendo, estudando e ampliando minha visão de mundo e meu acervo de informações, descobri algo que não sabia se era muito triste ou muito bom: tinha muita coisa que antes eu não pensava que estaria revelada, mas que na realidade estava sim. Na prática, já tinha perguntado sobre tal assunto e tinha recebido a resposta “Deuteronômio 29:29”, isto é, só Deus sabe, não temos como saber. Mas descobri que tinha como saber. O que eu não sabia antes era por pura ignorância.
Então, Deuteronômio 29:29 estava com problemas? Não! O problema era usá-lo de maneira errada. Não devemos nos conformar com a ignorância. Aprendi que esse verso não pode servir como uma desculpa esfarrapada para a ociosidade da pesquisa. Não escudemos nossa ignorância!
Valdeci Júnior
Fátima Silva