-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη -
-
10
|Josué 15:10|
και εστρεφε το οριον απο Βααλα προς δυσμας εις το ορος Σηειρ, και διεβαινεν εις το πλαγιον του ορους Ιαρειμ, οπου ειναι η Χασαλων, προς βορραν· και κατεβαινεν εις την Βαιθ-σεμες και διεβαινεν εις Θαμνα·
-
11
|Josué 15:11|
επειτα εξηρχετο το οριον εις το πλαγιον της Ακκαρων προς βορραν· και διευθυνετο το οριον εις Σικρων, και διεβαινεν εις το ορος της Βααλα, και εξηρχετο εις Ιαβνηλ, και εκαμνε το οριον διεξοδον εις την θαλασσαν.
-
12
|Josué 15:12|
Και το οριον το δυτικον ητο η θαλασσα η μεγαλη και τα παραλια. Ταυτα ειναι τα ορια των υιων Ιουδα κυκλω, κατα τας συγγενειας αυτων.
-
13
|Josué 15:13|
[] Και εις τον Χαλεβ τον υιον του Ιεφοννη εδωκε μεριδιον μεταξυ των υιων Ιουδα, κατα την προσταγην του Κυριου την προς τον Ιησουν, την πολιν του Αρβα πατρος του Ανακ, ητις ειναι η Χεβρων.
-
14
|Josué 15:14|
Και εξεδιωξεν εκειθεν ο Χαλεβ τους τρεις υιους του Ανακ, τον Σεσαι και τον Αχιμαν και τον Θαλμαι, τους υιους του Ανακ.
-
15
|Josué 15:15|
Και εκειθεν ανεβη επι τους κατοικους της Δεβειρ· το δε ονομα της Δεβειρ προτερον ητο Κιριαθ-σεφερ.
-
16
|Josué 15:16|
Και ειπεν ο Χαλεβ, Οστις παταξη την Κιριαθ-σεφερ και κυριευση αυτην, θελω δωσει εις τουτον Αχσαν την θυγατερα μου εις γυναικα.
-
17
|Josué 15:17|
Και εκυριευσεν αυτην Γοθονιηλ ο υιος του Κενεζ αδελφος του Χαλεβ· και εδωκεν εις αυτον Αχσαν την θυγατερα αυτου εις γυναικα.
-
18
|Josué 15:18|
Και αυτη, οτε απηρχετο, παρεκινησεν αυτον να ζητηση παρα του πατρος αυτης αγρον· και κατεβη απο του ονου, και ειπε προς αυτην ο Χαλεβ, Τι θελεις;
-
19
|Josué 15:19|
Η δε ειπε, Δος μοι ευλογιαν· επειδη εδωκας εις εμε γην μεσημβρινην, δος μοι και πηγας υδατων. Και εδωκεν εις αυτην τας ανω πηγας και τας κατω πηγας.
-
-
Sugestões

Clique para ler João 1-3
28 de outubro LAB 667
RESSURREIÇÃO PROFUNDA
Lucas 23-24
Donald Grey Barnhouse estava dirigindo seus filhos até o velório da mãe deles. Num cruzamento da estrada um enorme caminhão passou pela frente deles, temporariamente passando uma grande sombra pelo carro em que estavam. Barnhouse perguntou aos filhos, "Você preferia que a sombra do caminhão ou o próprio caminhão passasse por cima de vocês?" "É claro, a sombra," eles responderam. "É isso que aconteceu conosco," falou Barnhouse. "O falecimento de mamãe é apenas a sombra da morte. O pecador perdido é atropelado pelo próprio caminhão." (Larson, Craig Brian, editor em "Illustrations for Preaching and Teaching from Leadership Journal," Grand Rapids: Baker Book House, 1993, p. 55).
Que garantia temos para dizer isto? Ela está no ponto alto dos dois capítulos que você lê hoje, na sua Bíblia: a ressurreição de Cristo. Don Emmitte, em “Living Illustrations for Effective Preaching” faz lembrar que “se a Páscoa disser qualquer coisa para nós, é que Jesus estará sempre conosco. As pirâmides do Egito são famosas porque abrigaram os corpos mumificados dos antigos reis do Egito. A Catedral de Westminster em Londres é reverenciada porque lá jazem os corpos da nobreza e de Britânicos famosos. O mausoléu de Maomé é notável pelo caixão de pedra e os ossos que contém. O cemitério de Arlington em Washington nos EUA é venerado como o lugar de descanso de muitos Americanos famosos. Mas, o sepulcro de Jesus é famoso, justamente porque está vazio.” Aleluia! Glória a Deus por isso! Esta é a nossa garantia, de que a nossa fé não é vã.
Nos primeiros séculos da era cristã, a borboleta era usada como símbolo da ressurreição. Mas sabemos que isto não é o que melhor simboliza a ressurreição. A marca da ressurreição está nas mãos de Cristo. Percebeu aí na leitura de hoje? As cicatrizes continuam lá, em Suas mãos. Mas... por que?
Se Deus ressuscitou Jesus da morte, por que Ele não restaurou seu corpo? Por que feridas? Por que a marca dos pregos que dava para sentir com as mãos? Será que a palavra do Evangelho está dizendo a nós na nossa espera: "Você não verá a Jesus até enxergar suas feridas"? Para John Vannorsdall, “de alguma forma ou outra, precisamos entender que o Cristo ressuscitado é sempre o Cristo ferido. Vivo, mas, nunca sarado. Livre da morte, mas, marcado para eternidade. Os surdos tem um sinal para Jesus. O dedo do meio de cada mão é colocado na centro da palma da outra mão. Jesus, eles sinalizam, é aquele com as mãos feridas. E quando eles tocam aquele lugar, eles lembram. Eles escutam o nome dEle na sua própria pele”.
Profundo!
Valdeci Júnior
Fátima Silva