-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Vietnamese (1934)
-
-
28
|Josué 13:28|
Ðó là sản nghiệp của người Gát, tùy theo những họ hàng, thành ấp, và làng xóm của họ.
-
29
|Josué 13:29|
Môi-se cũng có phát một phần cho phân nửa chi phái Ma-na-se, tùy theo họ hàng của chúng, là phần vẫn còn thuộc về phân nửa chi phái Ma-na-se.
-
30
|Josué 13:30|
Ðịa phận của họ là từ Ma-ha-na-im, toàn Ba-san, cả nước Oùc, vua Ba-san, và các thôn Giai-rơ trong Ba-san, có sáu mươi thành.
-
31
|Josué 13:31|
Phân nửa xứ Ga-la-át, Ách-ta-rốt, và Ết-ri -i, là hai thành về nước Oùc tại Ba-san, đã phát cho phân nửa con cháu Ma-ki, chít của Ma-na-se, tùy theo họ hàng của chúng.
-
32
|Josué 13:32|
Ðó là các sản nghiệp mà Môi-se phân phát tại trong đồng bằng Mô-áp, ở bên kia sông Giô-đanh về phía đông, đối ngang Giê-ri-cô.
-
33
|Josué 13:33|
Song Môi-se không phát sản nghiệp cho chi phái Lê-vi, vì Giê-hô-va Ðức Chúa Trời của Y-sơ-ra-ên là sản nghiệp của chi phái ấy, y như Ngài đã phán cùng họ vậy.
-
1
|Josué 14:1|
Nầy là các phần dân Y-sơ-ra-ên nhận lãnh làm sản nghiệp trong xứ Ca-na-an, mà thầy tế lễ Ê-lê-a-sa, Giô-suê, con trai Nun, và các trưởng lão của những chi phái dân Y-sơ-ra-ên phân phát cho.
-
2
|Josué 14:2|
Người ta bắt thăm chia xứ cho chín chi phái, và cho phân nửa chi phái, y như Ðức Giê-hô-va đã cậy Môi-se phán dặn.
-
3
|Josué 14:3|
Môi-se đã phát cho hai chi phái và cho phân nửa chi phái kia phần sản nghiệp ở bên kia sông Giô-đanh; nhưng tại giữa họ người không phát phần sản nghiệp cho chi phái Lê-vi.
-
4
|Josué 14:4|
Con cháu Giô-sép phân làm hai chi phái, là Ma-na-se và Ép-ra-im; người ta không lấy phần sản nghiệp trong xứ mà phát cho người Lê-vi, nhưng chỉ phát mấy thành đặng ở, với đất chung quanh thành, để dùng cho các bầy súc vật và tài sản của họ.
-
-
Sugestões
Clique para ler Jeremias 45-48
24 de agosto LAB 602
RECADAÇO
Jeremias 45-48
1 1/2 minutos: é o tempo que você vai gastar para ler um capítulo inteiro da Bíblia, que é o primeiro dos quatro propostos para lermos hoje. Que facilidade! Não dá pra desanimar, concorda? É fácil assim porque, na realidade, além de ser um capítulo curto, Jeremias 45 é uma mensagem simples. É um recado de Deus para um secretário chamado Baruque, enviado através de Jeremias. E, apesar de ser pequeno em tamanho, esse bilhetinho pode trazer-nos grandes lições. Deus não quer que sejamos reclamões. Sabe aquele tipo de pessoas que pensam que o universo inteiro gravitaciona-se ao redor do umbigo delas? O Senhor não se agrada disso, porque sabe que quando passo a pensar que eu devo ser o centro de todas as atenções, meu prejuízo é muito grande. A razão é simples: o egocentrismo é uma doença que tanto destrói a própria pessoa quanto prejudica a muitos outros. Isso é um recado de Deus. Um recado que Deus dá a alguém serve também para os outros? Sim. O não recado foi dado a Baruque? Mas também não serve para você e para mim? Então, pensando nisto, continue olhando os capítulos bíblicos da leitura de hoje.
Jeremias 46 é um recadão de Deus para o povo egípcio. O Egito, por muito tempo, havia sido a maior e mais poderosa nação do mundo. Há tempos, não era mais. Mas eles ainda se achavam. E ainda faziam parte das grandes influencias internacionais do mundo ativo de então. Nesse contexto, Deus chega e lhes dá um recado personalizado.
Em Jeremias 47 o recado agora vai para os filisteus, que, diferentemente dos egípcios, não eram lá um povo distante. Eles não tinham a sua própria nação com território amplamente único, exclusivo, cercado e protegido. Eles eram um povo que estava ali, infiltrados, dentro das terras do povo de Deus. Uma gente que ao mesmo tempo não passava de um grupo de sem-pátria constituía uma ameaça poderosa. Os filisteus tiveram uma oportunidade muito maior de reconhecer os planos de Deus, por estarem mais perto. Logo, sua rejeição outorgava-lhes ao caráter uma obstinação muito maior. E para os componentes desta cultura específica, Deus também dá uma mensagem peculiar.
Outro recado exclusivo pode ser encontrado em Jeremias 48, na mensagem acerca dos moabitas. Mas o mais interessante de tudo é que mesmo que Deus tivesse um recado duro de ser ouvido, junto, Ele ainda tinha uma porta de esperança sempre aberta. Depois de jogar duro com os moabitas, Ele diz: “Contudo, restauratei a sorte de Moabe, em dias vindouros”.
Mesmo que Ele jogue duro com você, sua intenção final é restaurar-lhe a sorte.
Amém!
Valdeci Júnior
Fátima Silva