-
-
Suomen Raamattuopisto (1776) -
-
11
|Malaquias 1:11|
Vaan hamasta auringon koitosta niin laskemiseen asti pitää minun nimeni suureksi tuleman pakanain seassa, ja jokapaikassa pitää minun nimelleni suitsutettaman, ja puhdas ruokauhri uhrattaman; sillä minun nimeni pitää suureksi tuleman pakanain seassa, sanoo Herra Zebaot.
-
12
|Malaquias 1:12|
Mutta te turmelette sen sillä, kuin te sanotte: Herran pöytä on saastutettu, ja sen uhri on katsottu ylön ja hänen ruokansa.
-
13
|Malaquias 1:13|
Ja te sanotte: katso, se on sula vaiva, ja lyötte sen tuleen, sanoo Herra Zebaot. Ja te uhraatte ryövättyä, ontuvaa ja sairasta, ja ne te uhraatte ruokauhriksi. Pitäiskö se minulle otollinen oleman teidän käsistänne? sanoo Herra.
-
14
|Malaquias 1:14|
Mutta kirottu olkoon pettäjä, jonka laumassa on oinas, ja kuin hän tekee lupauksen, niin hän uhraa Herralle kelvottoman; sillä minä olen suuri kuningas, sanoo Herra Zebaot, ja minun nimeni on peljättävä pakanain seassa.
-
1
|Malaquias 2:1|
Ja te papit, tämä käsky tulee nyt teille.
-
2
|Malaquias 2:2|
Ellette sitä kuule, ja ellette pane sydämeenne, että te niin antaisitte minun nimelleni kunnian, sanoo Herra Zebaot, niin minä lähetän teidän sekaanne kirouksen, ja kiroon teidän siunauksianne; jopa minä olen myös niitä kironnut, ettette sitä tahtoneet panna sydämeenne.
-
3
|Malaquias 2:3|
Katso, minä tahdon turmella teidän siemenenne, ja paiskaan sonnan teidän kasvoillenne, teidän juhlapäiväinne sonnan, niin että se ijäksi teihin tarttuu.
-
4
|Malaquias 2:4|
Niin te saatte tuta, että minä sen käskyn teille lähettänyt olen, että sen piti minun liittoni Levin kanssa oleman, sanoo Herra Zebaot.
-
5
|Malaquias 2:5|
Sillä minun liittoni oli hänen kanssansa elämään ja rauhaan, ja minä annoin ne pelvoksi hänelle, pelkäämään minua, ja minun nimeäni hämmästymään.
-
6
|Malaquias 2:6|
Totuuden laki oli hänen suussansa, ja ei löydetty mitään pahaa hänen huulissansa; hän vaelsi rauhallisesti ja toimellisesti minun edessäni, ja käänsi monta pois synnistä.
-
-
Sugestões

Clique para ler Hebreus 10-11
14 de Dezembro LAB 714
QUEM FOI MELQUISEDEQUE?
Hebreus 07-09
Quer saber quem foi Melquisedeque? Então, antes de ler esta meditação, por favor, busque e leia, em sua Bíblia, as seguintes passagens bíblicas, que falam sobre este personagem: Gênesis 14:18; Salmos 110:4; Hebreus 5:6, 10; 6:20; 7:1-17.
Pelas passagens listadas acima dá para você perceber que existe pouca informação bíblica sobre este personagem. Mas dá pra entender que Melquisedeque, foi um personagem real no tempo de Abraão, o qual era rei e sacerdote em Salém, mais tarde chamada de Jerusalém (Gen. 14). A ele, Abraão “pagou” dízimos. E afora o relato de Gênesis 14, não temos nenhuma outra informação sobre o seu nascimento, parentesco, etc.
Os estudiosos bíblicos mais espertos percebem que Melquisedeque foi um sacerdote de Deus antes mesmo de Deus escolher um povo especial na Terra (através de Abraão), e estabelecer o sacerdócio dos levitas (filhos de Arão, irmão de Moisés). Outra coisa interessante é que ele não veio de uma família de sacerdotes ou de pessoas ilustres ou importantes. Ele foi escolhido por Deus sem ter antepassados de linha sacerdotal dos quais poderia, talvez, se orgulhar. No livro de Hebreus, Paulo compara o sacerdócio Aaraônico com o sacerdócio de Melquisedeque.
E, pelo visto, Melquisedeque obedecia a Deus sem questionar. Aqui, encontramos alguma semelhança deste personagem com Jesus.
Jesus é o nosso Sacerdote principal, que nos representa diante de Deus e nos defende. Mas Jesus não nasceu da linhagem dos sacerdotes, a tribo de Levi. Não tinha antepassados sacerdotes. Jesus nasceu da tribo de Judá. Mesmo assim, Ele é nosso sumo-sacerdote celestial. Ele também não teve antepassados humanos. Cristo foi gerado pelo Espírito Santo. Ele não era filho de José. Apenas foi gerado no ventre de Maria. Assim, podemos comparar Melquisedeque, que não teve antepassados “ilustres”, com Jesus, que, “verdadeiramente”, não teve antepassados.
Por último podemos analisar a afirmação bíblica de que Jesus pertenceu a um sacerdócio mais elevado que o sacerdócio levítico, o sacerdócio segundo a ordem de Melquisedeque. Isso é assim, pela seguinte razão: antes de existir a tribo de Levi, antes de existir o povo de Israel, Melquisedeque já era sacerdote. De Jesus pode-se afirmar com maior propriedade ainda, que, antes que Abraão existisse, “EU SOU (João 8:58)”. Ou seja, Jesus é superior aos sacerdotes conhecidos nos dias dele, e de todos os tempos.
Como Melquisedeque, Jesus é rei-sacerdote. Da tribo de Levi veio o sacerdócio e da tribo de Judá vieram os reis da monarquia israelita. Tanto o sacerdócio como o reinado apontavam para Cristo, que em Si reunia ambos os ofícios. E Melquisedeque é neste sentido, o melhor tipo de Cristo, por ser, ao mesmo tempo, rei e sacerdote.
Valdeci Júnior
Fátima Silva