-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Afrikaans (1953)
-
-
1
|2 Crônicas 36:1|
En die volk van die land het Jóahas, die seun van Josía, geneem en hom koning gemaak in die plek van sy vader in Jerusalem.
-
2
|2 Crônicas 36:2|
Drie en twintig jaar was Jóahas oud toe hy koning geword het, en drie maande het hy in Jerusalem geregeer.
-
3
|2 Crônicas 36:3|
En die koning van Egipte het hom in Jerusalem afgesit en die land 'n boete opgelê van honderd talente silwer en 'n talent goud.
-
4
|2 Crônicas 36:4|
Daarop het die koning van Egipte sy broer Éljakim koning gemaak oor Juda en Jerusalem en sy naam verander in Jójakim; maar Nego het sy broer Jóahas saamgeneem en hom na Egipte gebring.
-
5
|2 Crônicas 36:5|
Vyf en twintig jaar was Jójakim oud toe hy koning geword het, en elf jaar het hy in Jerusalem geregeer; en hy het gedoen wat verkeerd was in die oë van die HERE sy God.
-
6
|2 Crônicas 36:6|
Nebukadnésar, die koning van Babel, het teen hom opgetrek en hom met koperkettings geboei om hom na Babel te vervoer.
-
7
|2 Crônicas 36:7|
Ook van die voorwerpe van die huis van die HERE het Nebukadnésar na Babel gebring en dit in sy tempel in Babel gesit.
-
8
|2 Crônicas 36:8|
Die verdere geskiedenis van Jójakim en sy gruwels wat hy bedryf het, en wat verder by hom gevind is, kyk, dit is beskrywe in die Boek van die konings van Israel en Juda; en sy seun Jójagin het in sy plek koning geword.
-
9
|2 Crônicas 36:9|
Agttien jaar was Jójagin oud toe hy koning geword het, en drie maande en tien dae het hy in Jerusalem geregeer; en hy het gedoen wat verkeerd was in die oë van die HERE.
-
10
|2 Crônicas 36:10|
By die wisseling van die jaar het koning Nebukadnésar gestuur en hom na Babel laat bring, saam met die kosbare voorwerpe van die huis van die HERE, en sy broer Sedekía koning oor Juda en Jerusalem gemaak.
-
-
Sugestões
Clique para ler Josué 14-17
11 de março LAB 436
SE DEUS QUISER...
Josué 14-17
O povo que Moisés tinha tirado do Egito estava viajando em direção à terra de Canaã, que ficava do lado Oeste do rio Jordão. Essa seria a posse deles. As terras a oeste do Jordão eram realmente a conquista do povo israelita. Em Josué 14, o líder do povo começa a divisão oficial da posse que aquele povo de Deus estava recebendo. Estou destacando esse detalhe, porque achei algo muito interessante nesse capítulo. Encontrei várias alusões, repetitivamente, parecendo não querer passar batido sobre a explicação de que aquilo que eles estavam conquistando não era uma consequência do que mereciam. Contando as alusões diretas e indiretas, só nesses 15 versos, 13 vezes o autor faz questão de colocar a pessoa, ação e responsabilidade de Deus bem no centro do cenário. Ele era o responsável por aquela conquista. Ao Senhor, seja dada toda honra e glória! Amém!
Quando recebe uma bênção, quem você diz que lhe deu? Veja o que está escrito em Tiago 4:13-15: “Ouçam agora, vocês que dizem: Hoje ou amanhã iremos para esta ou aquela cidade, passaremos um ano ali, faremos negócios e ganharemos dinheiro. Vocês não sabem o que lhes acontecerá amanhã! Que é a sua vida? Vocês são como a neblina que aparece por um pouco de tempo e depois se dissipa. Ao invés disso, deveriam dizer: Se o Senhor quiser, viveremos e faremos isto ou aquilo.” Esse é um conselho inspirado e sábio.
Já ouviu alguém perguntar: “Você vai lá em casa amanhã?” E o interlocutor responder: “Se Deus quiser.”? Ou então, alguém expressando uma expectativa, um sonho, uma ansiedade, diz mais ou menos assim: “Se Deus quiser, pretendo fazer aquilo...” Essas expressões vêm de contextos bíblicos, como o da instrução de Tiago e o do comportamento dos israelitas.
É como Augusto Cury escreveu: “Quando o homem explorar intensamente o pequeno átomo e o imenso espaço, e disser que domina o mundo, quando conquistar as mais complexas tecnologias e disser que sabe tudo..., terá tempo para se voltar para dentro de si mesmo. Nesse momento descobrirá que aconteceu um grande erro. Qual?... Descobrirá que se tornou um gigante da ciência, mas que é um frágil menino que não sabe navegar nas águas da emoção e que desconhece os segredos que tecem a colcha de retalhos da sua inteligência. Quando isso ocorrer, algo novo acontecerá. Ele encontrará pela segunda vez a sua maior invenção: a roda. A roda? Sim, só que dessa vez será a roda da emoção. Encontrando-a, ele percorrerá territórios pouco explorados e, por fim, encontrará o que sempre procurou: o amor, o amor pela vida e pelo Autor da vida.”
Valdeci Júnior
Fátima Silva