-
-
Afrikaans (1953) -
-
1
|Lamentações 2:1|
Alef. Ag, hoe het die Here in sy toorn die dogter van Sion met wolke oordek! Hy het die sieraad van Israel uit die hemel op die aarde neergewerp en nie gedink aan die voetbank van sy voete op die dag van sy toorn nie.
-
2
|Lamentações 2:2|
Bet. Die Here het al die woonplekke van Jakob sonder verskoning verslind; in sy grimmigheid het Hy die vestings van die dogter van Juda verwoes, op die grond gewerp, die koninkryk en sy vorste ontheilig.
-
3
|Lamentações 2:3|
Gimel. Hy het in gloeiende toorn elke horing van Israel afgekap; Hy het sy regterhand teruggetrek voor die vyand, en in Jakob het Hy gebrand soos 'n vuurvlam wat rondom verteer.
-
4
|Lamentações 2:4|
Dalet. Hy het sy boog gespan soos 'n vyand, Hom opgestel met sy regterhand soos 'n teëstander en gedood alles wat 'n lus was vir die oog in die tent van die dogter van Sion; Hy het sy grimmigheid uitgegiet soos vuur.
-
5
|Lamentações 2:5|
He. Die Here het soos 'n vyand geword, Hy het Israel verslind, al sy paleise verslind, sy vestings verwoes en geklaag en geklag by die dogter van Juda vermenigvuldig.
-
6
|Lamentações 2:6|
Wau. En Hy het sy eie omheining soos 'n tuin verniel, sy eie feesplek verwoes; die HERE het in Sion feestyd en sabbat laat vergeet, en in sy grimmige toorn koning en priester verwerp.
-
7
|Lamentações 2:7|
Sajin. Die Here het sy altaar verwerp, sy heiligdom ontheilig, die mure van haar paleise in die hand van die vyand oorgelewer; hulle het gedruis gemaak in die huis van die HERE soos op 'n feesdag.
-
8
|Lamentações 2:8|
Get. Die HERE het Hom voorgeneem om die muur van die dogter van Sion te verwoes; Hy het die meetsnoer gespan, sy hand nie teruggetrek van vernietiging nie; ja, Hy het voorskans en muur laat treur, saam sak hulle inmekaar.
-
9
|Lamentações 2:9|
Tet. Haar poorte het in die grond gesink, Hy het haar grendels te gronde gerig en verbreek; haar koning en haar vorste is onder die heidene; daar is geen onderwysing nie, en haar profete ontvang geen gesig van die HERE nie.
-
10
|Lamentações 2:10|
Jod. Die oudstes van die dogter van Sion sit en swyg op die grond, hulle het stof op hul hoof gegooi, rouklere aangegord; die jonkvroue van Jerusalem het hulle hoof na die aarde gebuig.
-
-
Sugestões

Clique para ler Romanos 5-7
16 de novembro LAB 686
COMEÇANDO ROMANOS
Romanos 01-04
George R. Knight, ao comentar sobre Romanos, dá dois gritos: “Romanos – Misericórdia para TOOOOODOS!” e “Romanos – MISERICOOOORDIA para todos!”. Estes são os berros onomatopaicos mais teológicos que já vi até hoje. Estão cunhados na capa da obra de John C. Brunt, um comentário bíblico do livro de Romanos, cujo título é “The Abundant Life Biblie Amplifier – Romans”. Trata-se de um prático guia à vida cristã abundante no livro de Romanos. Faço questão de ressaltar esse pragmatismo, porque nossos ouvidos ainda devem tinir aos brados originais desta carta. De acordo com Knight, as boas novas que ecoam através a epístola do apóstolo Paulo aos cristãos de Roma necessitam da ênfase que pode ser resumida e precisa ser eternizada em duas palavras: “misericórdia” e “todos”.
“Os primeiros capítulos” de Romanos, explica este teólogo, “lidam com a nossa pecaminosidade e com nossa necessidade de misericórdia: todos nós pecamos e falhamos quanto ao ideal de Deus. Mas Paulo não nos deixa na forca. Depois de apontar a nossa necessidade, ele avança, ao escrever sobre a provisão divina: através de Jesus Cristo, Deus torna a salvação algo disponível para todos”. Aleluia! Esta é uma das principais mensagens do livro de Romanos. E como isto acontece? Leia-se no próprio livro, e comprove, como tais coisas são acontecíveis na realidade prática da vida!
E é por isso que “romanos é muito mais do que apenas um tratado teológico sobre a salvação”. Isso George faz questão de ressaltar. Apesar de tantas explicações, Paulo visa tornar sua mensagem o mais prática possível: Se todos nós precisamos de misericórdia, então nenhum indivíduo ou grupo tem um espaço reservado na feira da salvação. Não! “Ninguém é inerentemente superior a qualquer outra pessoa. Nós não deveríamos julgar uns aos outros. Pelo contrário, deveríamos tratar uns aos outros com a mesma misericórdia e aceitação que Deus tem exercido sobre nós”.
Esse papo é antigo? Pode até ser. Mas o problema é quando nós o obsoletamos. Vamos destravá-lo? Então, procure praticar o exercício de, ao encontrar a velha história da cruz, torná-la nova, fresquinha, uma vez mais na sua vida. Esta é a razão pela qual Deus estende-lhe hoje uma nova chance. É a oportunidade de ler (ou reler), na melhor biblioteca do mundo (a Bíblia), o melhor livro onde você pode encontrar chão suficiente para colocar o que estamos discutindo aqui em prática: Romanos.
Aqui está a justificativa do nosso chamado a este desafio: “Pois desde a criação do mundo os atributos invisíveis de Deus, seu eterno poder e sua natureza divina, têm sido vistos claramente, sendo compreendidos por meio das coisas criadas, de forma que tais homens são indesculpáveis”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva