-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Hebrew Stuttgart Bible without vowels (OT) / Greek Textus Receptus (NT) -
-
1
|Números 18:1|
ויאמר יהוה אל אהרן אתה ובניך ובית אביך אתך תשׁאו את עון המקדשׂ ואתה ובניך אתך תשׁאו את עון כהנתכם
-
2
|Números 18:2|
וגם את אחיך מטה לוי שׂבט אביך הקרב אתך וילוו עליך וישׂרתוך ואתה ובניך אתך לפני אהל העדת
-
3
|Números 18:3|
ושׂמרו משׂמרתך ומשׂמרת כל האהל אך אל כלי הקדשׂ ואל המזבח לא יקרבו ולא ימתו גם הם גם אתם
-
4
|Números 18:4|
ונלוו עליך ושׂמרו את משׂמרת אהל מועד לכל עבדת האהל וזר לא יקרב אליכם
-
5
|Números 18:5|
ושׂמרתם את משׂמרת הקדשׂ ואת משׂמרת המזבח ולא יהיה עוד קצף על בני ישׁראל
-
6
|Números 18:6|
ואני הנה לקחתי את אחיכם הלוים מתוך בני ישׁראל לכם מתנה נתנים ליהוה לעבד את עבדת אהל מועד
-
7
|Números 18:7|
ואתה ובניך אתך תשׂמרו את כהנתכם לכל דבר המזבח ולמבית לפרכת ועבדתם עבדת מתנה אתן את כהנתכם והזר הקרב יומת
-
8
|Números 18:8|
וידבר יהוה אל אהרן ואני הנה נתתי לך את משׂמרת תרומתי לכל קדשׂי בני ישׁראל לך נתתים למשׂחה ולבניך לחק עולם
-
9
|Números 18:9|
זה יהיה לך מקדשׂ הקדשׂים מן האשׂ כל קרבנם לכל מנחתם ולכל חטאתם ולכל אשׂמם אשׂר ישׂיבו לי קדשׂ קדשׂים לך הוא ולבניך
-
10
|Números 18:10|
בקדשׂ הקדשׂים תאכלנו כל זכר יאכל אתו קדשׂ יהיה לך
-
-
Sugestões

Clique para ler João 12-13
01 de novembro LAB 671
“JESUS CHOROU”?
João 10-11
Muitas vezes já vi cristãos escaparem pela culatra de João 11:35, ao serem intimados a declamar um versículo bíblico. Por não saberem nada melhor, maior ou mais especial, no susto, dizem: “Jesus chorou”. E se alguém reclamar, ainda poderão dizer: “Mas é um verso bíblico!”. E num contexto assim vemos o questionamento paradoxal que confronta a simplicidade com a seriedade deste versículo.
Seriedade? Sim! Veja a pergunta que surge na cabeça de muitos, ao lerem-no: “Por quem Jesus chorou? Por Lázaro ou por si mesmo?”. O verso 33 trinta e três começa a explicar, e os comentários bíblicos “SDABC” e “O Desejado de Todas as Nações” pegando esta ponta de corda, nos elucidam mais sobre o assunto. E, teologicamente, a conclusão é que “em Sua humanidade, Jesus foi comovido pela dor humana e chorou com os aflitos”. Mas, por trás desta afirmação, há muito significado.
Foi uma cena dolorosa. Lázaro fora muito amado, e suas irmãs choravam por ele, com o coração despedaçado. Os amigos uniam-se ao coro, chorando juntos. Em face dessa aflição humana, dentre muitos amigos consternados pranteando o morto, “Jesus chorou”. Se bem que fosse o Filho de Deus, revestira-Se, no entanto, da natureza humana e comoveu-Se com sua dor.
Seu coração está sempre pronto a compadecer-se perante o sofrimento. Chora com os que choram, e alegra-se com os que alegram-se. Não foi, porém, simplesmente pela simpatia humana para com Maria e Marta, que Jesus chorou. Havia, em Suas lágrimas, uma dor tão acima da simples mágoa humana, como o Céu se acha acima da terra. Cristo não chorou por Lázaro, pois estava para chamá-lo do sepulcro. Chorou por aqueles muitos que ora pranteavam a Lázaro mas, em breve, tramariam a morte dAquele que era a ressurreição e a vida.
O juízo que estava para cair sobre Jerusalém estava delineado perante a visão futurística de Jesus. Ele contemplou Jerusalém cercada pelas legiões romanas. Viu que muitos dos que agora choravam por Lázaro morreriam no cerco da cidade e não haveria esperança em sua morte.
Não foi somente pela cena que se desenrolava a Seus olhos, que Cristo chorou. Pesava sobre Ele a “dor dos séculos” Lançando o olhar através dos séculos por vir, viu o sofrimento, a dor, as lágrimas e a morte que caberia em sorte aos homens. Seu coração pungiu-se por sentir pena da família humana de todos os tempos e em todas as terras. Pesavam-lhe, fortemente, sobre a alma, as misérias da raça pecadora
Foi assim, que a fonte das lágrimas se lhe rompeu. Jesus em um anelo tão profundo em aliviar todas as dores dos humanos, ao ponto de chorar.
Valdeci Júnior
Fátima Silva