• Daniel

    x
    • Livros
    • Avançado
    • Leitura para Hoje
    • Det Norsk Bibelselskap (1930)
    • Estude a Bíblia
    • Antigo Testamento

      • Gênesis
      • Êxodo
      • Levítico
      • Números
      • Deuteronômio
      • Josué
      • Juízes
      • Rute
      • 1 Samuel
      • 2 Samuel
      • 1 Reis
      • 2 Reis
      • 1 Crônicas
      • 2 Crônicas
      • Esdras
      • Neemias
      • Ester
      • Jó
      • Salmos
      • Provérbios
      • Eclesiastes
      • Cantares
      • Isaías
      • Jeremias
      • Lamentações
      • Ezequiel
      • Daniel
      • Oséias
      • Joel
      • Amós
      • Obadias
      • Jonas
      • Miquéias
      • Naum
      • Habacuque
      • Sofonias
      • Ageu
      • Zacarías
      • Malaquias
    • Novo Testamento

      • Mateus
      • Marcos
      • Lucas
      • João
      • Atos
      • Romanos
      • 1 Coríntios
      • 2 Coríntios
      • Gálatas
      • Efésios
      • Filipenses
      • Colossenses
      • 1 Tessalonicenses
      • 2 Tessalonicenses
      • 1 Timóteo
      • 2 Timóteo
      • Tito
      • Filemom
      • Hebreus
      • Tiago
      • 1 Pedro
      • 2 Pedro
      • 1 João
      • 2 João
      • 3 João
      • Judas
      • Apocalipse
    • Fechar
      • Daniel


        Leia por capítulos
        Comentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
        X  

      Clique para ler Jeremias 42-44



      23 de agosto LAB 601

      PERICULOSIDADE
      Jeremias 42-44

      O Jeremias foi parar no Egito. Ele não queria ir para lá, de jeito nenhum. Ele falara para o povo que eles não deveriam ir. E ele só foi para lá, por ter sido forçado pelas circunstâncias da teimosia do povo. Mas, fazer o quê!
      Você já passou por isso? Por uma circunstância desagradável, pela qual você não gostaria de ter passado. A princípio você evita, mas depois, a situação foge do seu controle, e, por causa dos outros, você também acaba se lascando. Nestas horas, é difícil ficar de boca fechada.
      Foi o que aconteceu com o Jeremias que foi parar em Dafne, na fronteira nordeste do Egito. Dafne não seria o ponto final da migração dos judeus que acompanhavam Joanã naquela fuga. Dali eles se espalhariam. Mas, o fato é que, durante a pausa em Dafne, Jeremias recebeu uma mensagem do Senhor. E deveria apresentá-la em forma dramatizada, como as do cinto de linho e do vaso quebrado, que já apresentara anteriormente.
      A obstinação do povo era tanta que nada mais, nem a mensagem, as palavras ou as encenações de Jeremias, tinha efeito. Quão fácil era-lhes torcer os fatos e interpretá-los segundo seus preconceitos e preferência. Qual fácil é também que isso aconteça conosco hoje. É um perigo. Quando o povo de Deus chega a esse ponto, o que mais um profeta de Deus pode fazer?
      Diante da inutilidade dos argumentos, Jeremias apela para o futuro: a história diria quem tinha razão. Que levassem sua maldade às últimas conseqüências. Veriam com seus próprios olhos, e em sua própria carne, a palavra de quem subsistiria, a sua, ou a do Senhor. Deus então declara que Seu nome não mais seria pronunciado em vão por um só judeu vivendo no Egito. Seriam todos consumidos pela espada e pela fome. Os que sobreviveriam e teriam ocasião de voltar à sua terra constituiriam um número diminuto.
      Um sinal finalmente lhes é dado como prova de que a palavra do Senhor é que prevaleceria. Tinham se refugiado à sombra de Faraó-Hofra (Apries - 589 a 570 d.C). Pois bem, Hofra seria entregue na mão de seus inimigos, que o fariam perecer. E realmente, ele perdeu sua vida numa rebelião, sendo sucedido por Amasis.
      Os teimosos judeus ficaram perdidos. O maior problema daquele povo foi confundir permissão divina com vontade divina. Uma coisa é o que Deus quer, outra coisa é o que Deus, até certo ponto, tolera. E cair na zona da tolerância é um perigo. Porque tudo fica passível de ser confundido, e, na penumbra cinzenta, vem o pior: o sincretismo.
      O melhor é procurar fazer a vontade de Deus.


      Valdeci Júnior
      Fátima Silva



        1
         
        2
         
        3
         
        4
         
        5
         
        6
         
        7
         
        8
         
        9
         
        10
         
        11
         
        12
         
      •   Det Norsk Bibelselskap (1930)

      • Capítulo 6
      • 14     |Daniel 6:14| Da tok de til orde og sa der de stod foran kongen: Daniel, som er en av de bortførte fra Juda, har ikke aktet pÃ¥ dig, konge, eller pÃ¥ det forbud du har latt sette op; tre ganger om dagen holder han bønn.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 15     |Daniel 6:15| Da kongen hørte dette, blev han meget bedrøvet og tenkte pÃ¥ hvorledes han skulde kunne frelse Daniel, og helt til solen gikk ned, gjorde han sig umak for Ã¥ utfri ham.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 16     |Daniel 6:16| Da stormet disse menn inn pÃ¥ kongen og sa til ham: Vit, konge, at det gjelder den lov hos mederne og perserne at intet forbud og ingen forordning som kongen utsteder, kan forandres.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 17     |Daniel 6:17| SÃ¥ bød kongen at Daniel skulde hentes og kastes i løvehulen. Og kongen tok til orde og sa til Daniel: Din Gud, som du stadig dyrker, han frelse dig!
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 18     |Daniel 6:18| SÃ¥ blev en sten ført frem og lagt over hulens Ã¥pning, og kongen forseglet den med sitt eget og sine stormenns segl, sÃ¥ det ikke skulde kunne skje nogen forandring i det som var gjort med Daniel.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 19     |Daniel 6:19| Derefter gikk kongen hjem til sitt palass og fastet hele natten, og han lot ikke nogen av sine medhustruer komme inn til sig, og søvnen flydde fra ham.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 20     |Daniel 6:20| Tidlig om morgenen, sÃ¥ snart det lysnet, stod kongen op og skyndte sig til løvehulen.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 21     |Daniel 6:21| Og da han kom nær til hulen, ropte han med sorgfull røst pÃ¥ Daniel. Han tok til orde og sa til Daniel: Daniel, du den levende Guds tjener! Har din Gud, som du stadig har dyrket, maktet Ã¥ frelse dig fra løvene?
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 22     |Daniel 6:22| Da svarte Daniel kongen: Kongen leve evindelig!
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • 23     |Daniel 6:23| Min Gud sendte sin engel og lukket løvenes gap, sÃ¥ de ikke har gjort mig nogen skade, fordi jeg er funnet uskyldig for ham, og heller ikke mot dig, konge, har jeg gjort noget galt.
                   
        Referência
        Interlinear
        Dicionário
        Versões
        X
      • ‹
      • 1
      • 2
      • ...
      • 16
      • 17
      • 18
      • 19
      • 20
      • 21
      • 22
      • ...
      • 35
      • 36
      • ›
      • Fechar
      • Sugestões

      © 2008-2025 Portal Bíblia

      Av. Gen. Euryale de Jesus Zerbine 5876 - Jardim São Gabriel - Jacareí-SP - CEP: 12340-010    Tel: (12) 2127-3000

      Fale Conosco :: Como chegar :: Localização (mapa) :: Copyright de Versões Bíblicas Utilizadas