-
Leia por capítulosComentário sobre a Leitura Bíblica de Hoje
-
Νέα Ελλη
-
-
2
|Josué 12:2|
τον Σηων βασιλεα των Αμορραιων, τον κατοικουντα εν Εσεβων, τον δεσποζοντα απο Αροηρ της παρα το χειλος του ποταμου Αρνων, και το μεσον του ποταμου, και το ημισυ της Γαλααδ εως του ποταμου Ιαβοκ, του οριου των υιων Αμμων·
-
3
|Josué 12:3|
και απο της πεδινης εως της θαλασσης Χιννερωθ προς ανατολας, και εως της θαλασσης της πεδιαδος, της αλμυρας θαλασσης προς ανατολας, κατα την οδον την προς Βαιθ-ιεσιμωθ, και απο του μεσημβρινου μερους υπο την Ασδωθ-φασγα·
-
4
|Josué 12:4|
και τα ορια του Ωγ, βασιλεως της Βασαν, του εναπολειφθεντος εκ των γιγαντων και κατοικουντος εν Ασταρωθ και εν Εδρει·
-
5
|Josué 12:5|
οστις εξουσιαζεν εν τω ορει Αερμων και εν Σαλχα και εν παση τη Βασαν, εως των οριων των Γεσσουριτων και των Μααχαθιτων, και επι του ημισεως της Γαλααδ, οριου του Σηων βασιλεως της Εσεβων.
-
6
|Josué 12:6|
Τουτους επαταξεν ο Μωυσης ο δουλος του Κυριου, και οι υιοι Ισραηλ· και εδωκε την γην αυτων ο Μωυσης ο δουλος του Κυριου κληρονομιαν εις τους Ρουβηνιτας και εις τους Γαδιτας και εις το ημισυ της φυλης Μανασση.
-
7
|Josué 12:7|
[] Και ουτοι ειναι οι βασιλεις της γης, τους οποιους επαταξεν ο Ιησους και οι υιοι Ισραηλ, εντευθεν του Ιορδανου προς δυσμας, απο Βααλ-γαδ εν τη κοιλαδι του Λιβανου, και εως του ορους Αλακ, του αναβαινοντος εις Σηειρ· και εδωκεν αυτην ο Ιησους εις τας φυλας του Ισραηλ κληρονομιαν, κατα τον διαμερισμον αυτων·
-
8
|Josué 12:8|
εις τα ορη και εις τας κοιλαδας και εις τας πεδιαδας και εις Ασδωθ και εις την ερημον και εις το μερος το μεσημβρινον· τους Χετταιους, τους Αμορραιους και τους Χαναναιους, τους Φερεζαιους, τους Ευαιους και τους Ιεβουσαιους·
-
9
|Josué 12:9|
τον βασιλεα της Ιεριχω, ενα· τον βασιλεα της Γαι, της παρα την Βαιθηλ, ενα·
-
10
|Josué 12:10|
τον βασιλεα της Ιερουσαλημ, ενα· τον βασιλεα της Χεβρων, ενα·
-
11
|Josué 12:11|
τον βασιλεα της Ιαρμουθ, ενα· τον βασιλεα της Λαχεις, ενα.
-
-
Sugestões
Clique para ler Eclesiastes 1-4
18 de julho LAB 565
COMO ENTENDER ECLESIASTES?
Eclesiastes 01-04
Hoje, quero apresentar uma explicação de James W. Zackrison (CPB, LES, jan-mar 2007, 2) sobre como entendermos o livro de Eclesiastes.
Esse teólogo explica que, ao contrário de outros livros da Bíblia, que frequentemente começam com uma forte afirmação sobre Deus, Eclesiastes começa com um grito sobre a falta de sentido para a vida. “Vaidade de vaidades, tudo é vaidade”. Essa introdução se parece mais com os modernos escritores seculares que com um profeta de Yahweh. Não obstante, como cristãos, cremos que Eclesiastes foi colocado no cânon das Escrituras porque Deus tem nele uma mensagem para nós.
Muitos estudiosos afirmam que o autor não foi o rei Salomão. Mas mantemos a posição de que Salomão foi o escritor fundamentados na tradição cristã e judaica e nas evidências internas do livro. Ao nos dedicarmos ao estudo deste livro, alguns simples princípios de interpretação nos serão de muita ajuda.
Para começar, Salomão estava escrevendo no fim de uma vida cheia de amargura e ira contra si mesmo por sua apostasia. O que é singular nesse livro é que, em alguns lugares, Salomão escreveu sob a perspectiva de alguém alienado de Deus. Como alguns autores modernos, ele nos dá pensamentos que saem diretamente de sua cabeça. Vemos o mundo como aparece através desses olhos.
Essas porções de Eclesiastes que mencionam a experiência e o raciocínio dos anos de apostasia [de Salomão] não devem ser considerados como se representassem a mente e a vontade do Espírito. Não obstante, são um registro inspirado do que ele realmente pensava e fazia naquele tempo, e esse registro constitui uma grave advertência contra o tipo errado de pensamento e ação. Passagens como essas não devem ser tiradas de seu contexto e usadas para ensinar alguma suposta verdade que a Inspiração nunca pretendeu que ensinassem.
Finalmente, é esta a mensagem desse livro: Deus nos mostra como a vida é cruel e vazia quando Ele não está presente. E esse é o livro que começaremos a ler hoje: Eclesiastes, capítulos 1-4, onde o autor inicia, melancolicamente, tecendo um texto reflexivo de que, para ele, nada tem sentido, chegando a dizer que nem os prazeres, nem a própria sabedoria têm sentido. O sabor dessa melancolia é tão grande que Salomão chega a comparar a sabedoria com a insensatez. Para ele, até mesmo o trabalho árduo é inútil. Ele não poupa o leitor de conhecer as injustiças e os absurdos da vida. “Bem vindos ao mundo real”, seria o slogan.
Mas como de qualquer caos é possível sacar um proveito, o capítulo três nos ensina a sabermos aproveitar bem o nosso tempo.
Eu também digo: lendo a Bíblia.
Valdeci Júnior
Fátima Silva