-
-
Kutsal İncil -
-
5
|Amós 6:5|
Çenk eşliğinde türkü söyleyenler,
Davut gibi beste yapanlar,
-
6
|Amós 6:6|
Tas tas şarap içenler,
Yağların en güzelini sürünenler,
Yusufun yıkımına kederlenmeyenler!
-
7
|Amós 6:7|
Bu yüzden şimdi bunlar
Sürgüne gideceklerin başını çekecekler;
Sona erecek sedire serilenlerin cümbüşü.
-
8
|Amós 6:8|
Egemen RAB başı üzerine ant içti,
Her Şeye Egemen Tanrı RAB şöyle diyor:
‹‹Yakupun gururundan iğreniyor,
Saraylarından tiksiniyorum.
Bu yüzden içindeki her şeyle kenti
Düşmana teslim edeceğim.››
-
9
|Amós 6:9|
Eğer bir evden on kişi kalmışsa,
Onlar da ölecek.
-
10
|Amós 6:10|
Ölünün akrabası yakmak için cesedi evden almaya gelince,
Evdekine, ‹‹Yanında kimse var mı?›› diye soracak,
O da, ‹‹Hayır!›› yanıtını alınca,
‹‹Sus!›› diyecek, ‹‹RABbin adı anılmamalı.››
-
11
|Amós 6:11|
Çünkü RAB buyuruyor,
Büyük ev toza,
Küçük ev küle dönecek.
-
12
|Amós 6:12|
Atlar kaya üzerinde koşar mı?
Kimse denizde öküzle çift sürer mi?
Ama siz adaleti zehire,
Doğruluk meyvesini pelinotuna çevirdiniz.
-
13
|Amós 6:13|
Sizler, Lo-Devar Kentini aldık diye sevinenler,
‹‹Karnayimi kendi bileğimizle ele geçirmedik mi?›› diyenlersiniz. simgesidir.
-
14
|Amós 6:14|
‹‹İşte bu yüzden, ey İsrail halkı,
Üzerinize bir ulus göndereceğim››
Diyor Her Şeye Egemen Tanrı RAB,
‹‹Levo-Hamat'tan Arava Vadisi'ne kadar ezecekler sizi.››
-
-
Sugestões

Clique para ler 2 Coríntios 8-10
27 de novembro LAB 697
O ARREPENDIMENTO SEM REMORSO É CURATIVO
2Coríntios 05-07
Você já sentiu remorso? E arrependimento? Pensa que trata-se da mesma coisa? Não. A leitura bíblica de hoje fala de uma tristeza boa, que é a “tristeza segundo Deus”. Segundo a Bíblia, o bom desta tristeza é o fato de ela trazer o arrependimento, e não o remorso. O arrependimento é sadio. O remorso é venenoso.
Para que você entenda um pouco mais sobre as conseqüências do remorso, compartilho aqui uma história que encontrei no site “Nosso Pão Diário”. Conta-se que uma das personagens mais intrigantes de William Shakespeare é Lady MacBeth. Segundo o conto fictício do grande dramaturgo, euando esta senhora ouviu uma profecia que dizia que o seu marido se tornaria rei, ela o convenceu a assassinar o monarca então vigente.
Quando o ato sangrento foi levado a cabo, Macbeth ficou de consciência pesada. A esposa censurou a sua irritabilidade e ajudou-o a encobrir o crime.
O marido foi coroado rei. Mas isso não foi o fim da história. A resolução inicial de Lady transformou-se em remorso. Ela tornou-se mentalmente instável e não conseguia parar de lavar as mãos.
“Será que estas mãos nunca estarão limpas?”, perguntava ela. E a sua culpa acabou por levá-la ao suicídio. Grande coisa: uma “operação mãos limpas”! Isso lembra Pilatos, o camarada que sofreu de sentimento antecipado de culpa. Tanto o arrependimento quanto o remorso lidam com sentimento de culpa. O primeiro redime, o segundo destrói. O primeiro é um profundo senso moral que se entristece com o que é imoral. O segundo é simplesmente o medo das conseqüências dos atos maus. O primeiro é a vergonha na cara, o brio. O segundo é o orgulho em não pagar vexa, a auto-proteção egoística. A culpa é uma emoção que nos verga sempre que atravessamos uma fronteira moral.
Todos nós somos capazes de nos sentirmos culpados, quando violamos a lei de Deus escrita nos nossos corações (Leia Romanos 2:14-15). Uns lidam com a culpa como Pedro lidou, e dela se livram, ficando curados. Outros preferem agir como Judas, sendo assassinados pela própria culpa. E qual é a saída? Se confessarmos os nossos pecados, Jesus é fiel e justo para nos perdoar os pecados e nos purificar de toda injustiça (1João 1:9). Esta é uma oportunidade que todos têm.
“Pois todos nós devemos comparecer perante o tribunal de Cristo, para que cada um receba de acordo com as obras praticadas por meio do corpo, quer sejam boas, quer sejam más (1Coríntios 5:10)”. Mas se você estiver com Jesus, não há o que temer (1João 2:1), porque “se alguém está em Cristo, é nova criação (1Coríntios 5:17)”.
Valdeci Júnior
Fátima Silva